به دنبال حملات ۱۲ روزه اسرائیل که فرماندهان ارشد و سامانه‌های دفاعی حکومت ایران را هدف قرار داد، رهبران جمهوری اسلامی بار دیگر تا آستانه فروپاشی پیش رفتند؛ هرچند این نخستین بحران تهدیدکننده موجودیت آن‌ها نبوده است.
به گزارش روزنامه وال‌استریت ژورنال، ایران امروز، همانند چهار دهه پیش در جریان جنگ خونین با عراقِ صدام حسین، خود را در مواجهه با دشمنی قدرتمندتر و تحت حمایت آمریکا می‌بیند. همانند آن زمان، جمهوری اسلامی در انزوا قرار دارد و احساس محاصره و تهدید دائمی، بر تصمیم‌گیری‌های راهبردی آن سایه افکنده است.
نام‌گذاری خیابان‌ها و مدارس به‌نام سربازان و خلبانان کشته‌شده در جنگ ایران و عراق، در سراسر کشور، یادآور این نبرد خونین است. جنگی که به تعبیر ولی نصر، استاد دانشگاه جانز هاپکینز و نویسنده کتاب «راهبرد بزرگ ایران»، «شکل‌دهنده تفکر امنیتی حاکم بر جمهوری اسلامی بوده» است.
نصر در گفت‌وگو با این روزنامه گفت: «نگاه امروز ایران این است که یک گلوله را رد کرده اما همچنان در معرض تهدیدی درازمدت قرار دارد.»
مقام‌های جمهوری اسلامی پس از بمباران تاسیسات هسته‌ای از سوی آمریکا، اعلام کردند که برنامه هسته‌ای در ایران متوقف نخواهد شد.
عبدالرحیم موسوی که پس از کشته‌شدن محمد باقری، رییس پیشین ستاد کل نیروهای مسلح به‌دست اسرائیل، جای او را گرفت، با لحنی تند گفت: «ما عقب‌نشینی نخواهیم کرد.»
وال‌استریت ژورنال نوشت این اظهارات اگرچه حاکی از لحن جنگی و نمایش قدرت است اما در پس آن، اعتمادبه‌نفس واقعی رهبران جمهوری اسلامی نهفته است.
افشون استوار، کارشناس امور نظامی ایران در مدرسه افسری نیروی دریایی آمریکا، در گفت‌وگو با این روزنامه تاکید کرد: «رهبران ایران می‌دانند که می‌توانند جنگی فرسایشی و بلندمدت را تحمل کنند؛ چیزی که شاید اسرائیل نتواند.»
در واپسین ساعات پیش از اجرای آتش‌بس، ایران موشک‌هایی به سوی اسرائیل پرتاب کرد که منجر به کشته‌شدن چند اسرائیلی شد. هواپیماهای اسرائیل آماده حمله متقابل بودند اما به دستور دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، ماموریت لغو شد.
تجربه جنگ ایران و عراق
جنگ ایران و عراق که در سال ۱۹۸۰ و یک سال و نیم پس از انقلاب در ایران آغاز شد، با حمله صدام به خاک ایران در پی بی‌ثباتی سیاسی و با هدف تصرف مناطق نفت‌خیز شکل گرفت.
این جنگ که هشت سال به‌طول انجامید، با صدها هزار کشته از دو طرف به یکی از مرگبارترین درگیری‌های قرن بیستم تبدیل شد.
صدام از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد و تاسیسات نفتی ایران را هدف گرفت اما موفق به تصرف هیچ میدان نفتی مهمی نشد.
علی خامنه‌ای، رهبر کنونی جمهوری اسلامی، در دوران جنگ رییس‌جمهور بود.
در سال ۱۹۸۲، عملیات نافرجام ایران برای تصرف بصره، منجر به تلفات ده‌ها هزار نفری شد و ضعف ساختار نظامی کشور را آشکار کرد.
به‌دنبال این شکست، تهران راهبرد دفاعی خود را بازتعریف و مسیر ساخت موشک، پهپاد، برنامه هسته‌ای و تشکیل شبکه‌ای از گروه‌های نیابتی منطقه‌ای را در پیش گرفت.
ولی نصر تاکید کرد: «اگر انقلاب ایدئولوژی را شکل داد، ساختار امنیت ملی ایران از دل جنگ ایران و عراق زاده شد.»
کارشناسان نظامی معتقدند رویکرد ایران در توسعه موشک و جنگ‌افزارهای نامتقارن، در واکنش به فرسایش شدید منابع انسانی و نظامی در جنگ با عراق شکل گرفت.
استوار در این‌باره گفت: «ایران نسبت به تلفات بسیار حساس شد. بنابراین، ماتریس بازدارندگی خود را ساخت.»
اما همین راهبرد، ایران را وارد مسیر تقابل با اسرائیل کرد. متحدان منطقه‌ای جمهوری اسلامی از جمله حزب‌الله و حماس، بارها با اسرائیل درگیر شدند و برنامه هسته‌ای حکومت ایران به تهدیدی موجودیتی برای اسرائیل تبدیل شد.
با این حال، تحلیلگران هشدار می‌دهند اعتماد به نفس تهران از پیروزی نسبی در جنگ با عراق، ممکن است بیش از اندازه باشد.
علی انصاری، استاد تاریخ ایران در دانشگاه سنت‌اندروز، در گفت‌وگو با وال‌استریت ژورنال گفت: «رهبران جمهوری اسلامی درک درستی از تاثیر یک جنگ هوایی واقعی ندارند. آن‌ها بیش از حد بر دستاوردهای جنگ با عراق حساب کرده‌اند.»
در جریان حملات اسرائیل، پدافند هوایی ایران ناکارآمد بود، آژیرهای هشدار فعال نشدند و پناهگاه عمومی برای غیرنظامیان وجود نداشت. هم‌زمان، شبه‌نظامیان نیابتی ایران نیز که ستون راهبرد بازدارندگی محسوب می‌شدند، در پی حملات اسرائیل تضعیف شدند و نقشی در نبرد نداشتند.
استوار در این‌باره گفت: «ایران اکنون نه بازدارندگی مؤثر دارد و نه ارتشی برای جنگ کلاسیک. تنها چیزی که برایش باقی مانده، موشک و پهپاد است.»
سال ۱۹۸۸، پس از حملات شیمیایی، تهاجم مجدد عراق و ساقط شدن هواپیمای مسافربری ایران به دست آمریکا که ۲۹۰ قربانی بر جای گذاشت، جمهوری اسلامی آتش‌بس را پذیرفت.
این توافق بدون دریافت غرامت یا حتی اعتراف رسمی عراق به‌تقصیر صورت گرفت. تهران، با وجود انزوای جهانی، بدون واگذاری خاک، جنگ را پایان داد و آن را «پیروزی مقاومت» نامید.
اکنون نیز جمهوری اسلامی در روایت رسمی، خود را پیروز جنگ با آمریکا و اسرائیل معرفی می‌کند، غنی‌سازی اورانیوم را ادامه می‌دهد و وعده بازسازی برنامه هسته‌ای را می‌دهد.
آرش عزیزی، تاریخ‌نگار ایرانی، در گفت‌وگو با وال‌استریت ژورنال تاکید کرد: «این انزوای استراتژیک همچنان ادامه دارد و همین باعث شده برخی در داخل نظام از ضرورت دستیابی به سلاح هسته‌ای و ایجاد یک صنعت دفاعی مستقل سخن بگویند.»
