این روزنامه اظهارات مقامات جمهوری اسلامی مبنی بر «برخورد محترمانه» با چچیلیا سالا را دروغ خوانده و نوشته است که با او نیز مانند دیگر زندانیان سیاسی رفتار میشود و کرامت انسانی زندانیان لگدمال میشود. سالا نمیتواند در پشت دیوارهای زندانی بماند که در آن حقوق بشر رعایت نمیشود.
به نوشته این روزنامه سالا سهشنبه، ۱۱ دی، توانسته با پدر و مادر و نیز دانیله راینری، شریک زندگیاش تماس بگیرد. او از روز اول دی در بازداشت بهسر میبرد.
سالا در این تماس گفته است: «زودتر اقدام کنید.»
روزنامه کوریره دلا سرا در گزارش خود تاکید کرده است برخلاف اظهارات مقامات جمهوری اسلامی، بستهای شامل مایحتاج اولیه که سفارت ایتالیا در تهران برای سالا فرستاده بود، به او تحویل داده نشده است.
این روزنامه نوشته است که چچلیا سالا در سلولی که به اندازه قد اوست، بدون آنکه تخت و تشکی داشته باشد، روی یک پتو روی زمین میخوابد و تنها یک پتوی دیگر برای محافظت از خود در مقابل سرمای بسیار سوزان زندان اوین دارد.
سالا از ۹ دی، یعنی از روزی که با پائولا آمادی، سفیر ایتالیا دیدار کرد، کسی را ندیده است. او حتی نگهبانان را هم نمیبیند، و غذایش را که عمدتا خرماست، از شکاف در سلول دریافت میکند.
روزنامه کوریره دلا سرا در گزارش خود تاکید کرده است که چچیلیا سالا نه تنها کیک کریسمس و شکلات و سیگار و ژاکتی دریافت نکرده، بلکه به چهار کتابی که همراه خود داشته نیز دسترسی ندارد و حتی ماسکی ندارد تا از چشمانش در مقابل نور فلورسنتی که ۲۴ ساعته روشن است محافظت کند. او از تمامی امکانات اولیه محروم است و حتی عینکش را هم از او گرفتهاند.
به نوشته این روزنامه، خانواده این روزنامهنگار ایتالیایی دلخوش به پیامی بودند که مقامات پس از دستگیری سالا گفته بودند. آنها گفته بودند که با چچیلیا محترمانه برخورد خواهد شد اما اکنون روشن شده که چنین نیست.
گرتا پریویترا، گزارشگر روزنامه کوریره دلا سرا، افزوده است که با چچیلیا سالا در زندان اوین، زندانی که نماد سرکوب جمهوری اسلامی است، همانند دیگر زندانیان سیاسی رفتار میشود. در این زندان شیوه کار یکسان است: بدون کرامت.
به نوشته او، در اولین روز سال نو میلادی به چچیلیا سالا اجازه داده شد که با پدر و مادر و شریک زندگی و همکارش دانیله راینری تماس بگیرد. اما این تماسها برای خانواده چچیلیا بسیار شوکهکننده بود زیرا آنها گمان میبردند که او در شرایط بهتری است.
کوریره دلا سرا افزوده است که در پی این تماسها، ایتالیا خواهان آزادی فوری چچیلیا سالا شده و از حکومت ایران خواسته که ضمانتهای لازم در مورد شرایط نگهداری او را در زندان بدهد.
گزارشگر این روزنامه در ادامه گزارش خود تاکید کرده است که جمهوری اسلامی همین است و هرگز به وعدههایش عمل نمیکند.
روایت جمهوری اسلامی از وضعیت چچیلیا سالا با روایت او کاملا فرق دارد. آنها گفته بودند که برای این روزنامهنگار ایتالیایی سلولی تکنفره انتخاب کردهاند تا احساس امنیت و حال بهتری داشته باشد.
آنها همچنین گفته بودند که بسته ارسالشده از سوی سفارت ایتالیا در تهران را که شامل کیک و شکلات بهمناسبت آغاز سال نو میلادی، کتاب و مایحتاج اولیه بود، به او دادهاند.
روزنامه کوریره دلا سرا تاکید کرده که هیچ از سخنان مقامات جمهوری اسلامی حقیقت ندارد و چچیلیا سالا یک زندانی در دست آیتاللههایی است که هنوز حتی اتهام او را مشخص نکردهاند و با یک اتهام کلی به اسم «نقض قوانین جمهوری اسلامی» او را در سلولی انفرادی بدون هیچ امکاناتی نگه داشتهاند.
به نوشته این روزنامه، چچیلیا که در اولین تماس خود با خانواده پس از دستگیری گفته بود «زودتر اقدام کنید»، این جمله در تماس روز سهشنبه ۱۱ دی، هم تکرار کرده است.
این روزنامه سپس به مقایسه وضعیت چچیلیا سالا و محمد عابدینی نجفآبادی پرداخته است.
به نوشته کوریره دلا سرا، اگر سرنوشت سالا به وضعیت محمد عابدینی، مهندس ایرانی و متخصص پهپاد که از ۲۶ آذر به درخواست ایالات متحده در ایتالیا بازداشت شده پیوند خورده باشد، در واقع تفاوتهای زیادی بین داستانها و شرایط بازداشت آنها وجود دارد: عابدینی تشک، پتو، کتابها، لباسها و تماسهای انسانی دارد. او اطمینان دارد که با یک سیستم قضائی روبهروست که بر اساس قوانین حقوق بینالملل با او برخوردی عادلانه خواهد داشت، اما سالا گروگان یک حکومت غیر دموکراتیک است که در حال نشان دادن تمام وحشیگری خود در برابر یک شهروند خارجی است که با ویزای خبرنگاری قانونی به ایران رفته بود تا کار خود را انجام دهد.
بر اساس ماده ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی، زندان انفرادی نه تنها بر اساس قوانین دولتی، بلکه بر اساس قوانین دینی نیز مجاز نیست، اما از زمانی که جمهوری اسلامی این زندان را در اختیار گرفت تا امروز، این قانون را نقض کرده است.
کوریره دلا سرا در گزارش خود تاکید کرده است که روایتهای چچیلیا سالا دقیقا مشابه روایتهایی است که زنان ایرانی از همین زندان هولناک روایت کردهاند. تجریهای ترسناک که همه از آن صحبت کردهاند: سرما، تنهایی، گرسنگی، کف خاکی، نوری که روشن است و انسان را دیوانه میکند. فضایی کوچک و دری که هیچگاه باز نمیشود.
کوریره دلا سرا در ادامه به نقل از الهه اجباری، دانشجوی ایرانی که سه ماه در اوین در سلول انفرادی بود و سه روز پیش به آلمان فرار کرد، نوشته است که پیشتر به این روزنامه گفته بود: «در سلول تکنفره من تشک و بالشی نبود، فقط دو پتو داشتم. از سرما میمردم. هیچ پنجرهای نبود. هیچ کتابی، قلمی، هیچچیز نداشتم. اگر باید به دستشویی میرفتم، باید مدتها به در میزدم اما نگهبانان هیچوقت نمیآمدند. گاهی ساعتها منتظر میماندم. سعی میکردم هوشیار بمانم و توانایی ذهنی خود را از دست ندهم.»
این روزنامه سپس افزوده است: «دوباره با الهه اجباری تماس گرفتیم و به او گفتیم که با چچیلیا سالا مثل تو رفتار میشود و مقامات جمهوری اسلامی دروغ میگویند. او پاسخ داد: من میدانستم. نباید به حرفهای آنها اعتماد کنید.».
الهه اجباری در عین حال به زندانیان خارجی دیگری که در جمهوری اسلامی زندانی هستند اشاره کرده و گفته که تماسهای تلفنی آنها که برای خانوادههایشان شوکهکننده است،او را شگفتزده نمیکند.
او با اشاره به رفتار جمهوری اسلامی میگوید: «آنها فشار بیشتری وارد میکنند تا آنچه را میخواهند بهدست آورند؛ در این مورد، آزادی عابدینی».
