ویدار ربانی، روزنامه نگار محبوس در زندان اوین با اشاره ابتلای نرگس محمدی به زخم بستر در پی جراحی اخیرش و خونریزی معده وریشه مردای بعد از یک اعتصاب غذای طولانی، از هشتمین روز اعتصاب غذای خودش و مطهره گونه‌ای در اعتراض به عدم ارائه خدمات درمانی به این دو زندانی سیاسی خبر داد.
این روزنامه‌نگار زندانی در نامه خود، که نسخه‌ای از آن به دست ایران اینترنشنال رسیده است، روایتی از وضعیت نامناسب سلامتی نرگس محمدی، فعال حقوق‌بشر زندانی، و وریشه مرادی، فعال سیاسی زندانی، داده است و نوشته مقام‌های مسئول از اعطا مرخصی درمانی به این زندانی‌ها و یا ارائه خدمات درمانی ضروری به آن‌ها خودداری کرده‌اند.
بر اساس روایت ویدا ربانی، تنها ۴۸ ساعت پس از انجام یک عمل جراحی بر روی نرگس محمدی، او را که به شدت درد می‌کشد به زندان بازگردانده‌اند.
ربانی با اشاره به این‌که تنها یک شب پس از بازگرداندن برنده جایزه نوبل صلح به زندان، آن‌ها متوجه زخم بستر او می‌شوند که دو عمل جراحی سنگین را پشت سر گذاشته بود و می‌کوشند مقامات زندان را مجاب کنند که او را برای رسیدگی به بیمارستان اعزام کنند.
به نوشته ربانی، «مطهره {گونه‌ای} شرایط را توضیح می‌دهد، از زخم جراحی سنگین نرگس، زخم بستر، آلوده بودن اتاق و سرویس بهداشتی که ۱۳ نفری از آن استفاده می‌کنیم، بی امکاناتی بهداری و... می‌گوید. اخر هم جواب می‌گیرد مورد نرگس محمدی متفاوت است و نمی‌توانند برایش کاری انجام دهند، اگر فرد دیگری بود، می‌شد اعزامش کرد.»
ویدا ربانی نوشته است پس از این‌که روز بعد از درخواست و پیگیری آن‌ها از مقامات زندان هم، هیچ اقدامی برای اعزام نرگس محمدی به مراکز درمانی انجام نشده و حتی برای تعویض پانسمان و زدن چسب بر روی زخم‌های او، اقدامی انجام نشده است، او و مطهره گونه‌ای برای «رسیدگی به وضعیت نرگس، وریشه و رسیدگی به وضعیت درمانی همبندی‌ها» اعلام اعتصاب غذا کرده‌اند.
ویدا ربانی در نامه خود با اشاره به وضعیت وخیم سلامتی وریشه مردای (جوانا) نوشته او که در نتیجه اعتصاب غذای طولانی دچار خونریزی معده شده است و او برای درمان چیزی جز آب جوش و آلو بخارا ندارد.
به نوشته ربانی، مقامات زندان به خاطر مشارکت جوانا در اعتراضهای زندان، او را از حق درمان محروم کرده‌اند «مستقیم نمیگویند اما ما می‌دانیم چون در مراسمهای اعتراض به اعدام شرکت کرده، اعزامش به بیمارستان را لغو کرده‌اند.»
این روزنامه‌نگار زندانی تاکید کرده مقامات زندان همه کسانی را که در اعتراض به اعدامها شرکت میکنند به شیوهای مجازات میکنند «بدون این‌که مستقیما بگویند هر کسی در اعتراض به اعدامها شرکت داشت را به نحوی تنبیه کردند. بسته به این‌که زندانی چه چیزی داشته باشد که بشود از آن محرومش کرد، از تحویل ندادن وسایل تا قطع تلفن و ملاقات و اعزام به بیمارستان.»
ویدا ربانی در ادمه نوشته فضا در زندان هر روز امنیتیتر شده و عرصه بر زندانیان بیش از پیش تنگ شده است «پیشتر اسامی آنهایی که ممنوعالملاقات بودند را روی وایت برد در پاگرد بند مینوشتند. حالا اما اسامی ممنوعالملاقاتها آنقدر زیاد شده که اسامی کسانی که ملاقات دارند را مینویسند.»
به نوشته این زندانی سیاسی، اگرچه اعتصاب غذا و تحصن و نامهنگاری تنها ابزار اعتراض زندانی است اما همین هم جرم تلق میشود «همبندیهای ما پیش چشممان ذره ذره از بیماریهای مختلف آب می‌شوند، درد میکشند و تنها ابزا ما همین تحصن، اعتصاب غذا و نامه نوشتن است که آن هم به عنوان تخلفی دیگر به سیاهه جرائم و محرومیتهای ما اضافه میکند.»
ویدا ربانی در انتهای نامه خود با اشاره به اعتراض آهو دریایی و این‌که «برهنه شدن او چه بود جز طغیانی علیه استیصال و درماندگی از ظلمی که بر او رفته بود» تاکید کرده اعتصاب او و مطهره گونه‌ای از همین جنس است: «اعتصاب من و مطهره گونه‌ای هم چیزی نیست جز اقدامی از سر استیصال در برابر ظلم. اقدامی که می‌دانیم سلامت تنهایمان را نشانه میرود اما راه دیگری هم پیش روی خود نمیبینیم، نرگس محمدی و دیگر همبندیهایمان پیش چشم ما درد میکشند و دست ما از جهان کوتاه است.»
