یک سال از قتل داریوش مهرجویی و همسر فیلمنامه‌نویس او، وحیده محمدی‌فر گذشت. مانوش منوچهری، وکیل اولیای دم مهرجویی و محمدی‌فر با بیان این که چهار متهم این پرونده، انگیزه کافی برای قتل نداشتند، تاکید کرد «حتما پای یک آمر دیگری» در میان است و آن‌ها تنها اجرا کننده اوامر او بوده‌اند.
روزنامه اعتماد در شماره روز شنبه ۲۱ مهر ماه خود در گزارشی با عنوان «چه کسی دستور قتل مهرجویی و همسرش را داده است؟» آخرین وضعیت پرونده قتل مهرجویی و محمدی‌فر را تشریح کرد.
در این گزارش، وکیل اولیای دم با اشاره به برگزاری دور دوم جلسات رسیدگی به این پرونده گفت که به موجب رای دیوان عالی کشور تحقیقات در سه مورد ناقص بود و تقاضای تکمیل تحقیقات شد.
منوچهری با بیان این نواقص به اعتماد گفت: «تقاضای اینجانب مبنی بر این بود که متهمان انگیزه کافی برای جنایت علیه این دو نفر نداشتند. بنابراین حتما پای یک آمر دیگری به میان است که این چهار متهم فقط اجرا کننده اوامر آن آمر بوده‌اند.»
این وکیل دادگستری با اشاره به این که دادگاه طی دو جلسه و به صورت غیرعلنی برگزار شد اما نظری بر انجام تحقیقات بیشتر یا توجه به ایرادات وکلای اولیای دم برای شناسایی معاون یا معاونان احتمالی نداشت، گفت: «به احتمال زیاد همان حکم مجدد تایید می‌شود.»
مهرجویی و همسرش شامگاه ۲۲ مهر ۱۴۰۲ در ویلای شخصی خود در زیبادشت فردیس استان البرز با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیدند.
پس از آن در بهمن ۱۴۰۲ متهم ردیف اول پرونده با حکم شعبه اول دادگاه کیفری یک استان البرز به اعدام و سه متهم دیگر این پرونده به حبس، شلاق و پرداخت دیه محکوم شدند.
این احکام در حالی برای این افراد صادر شد که بسیاری همچنان بر این باورند متهمان اصلی پرونده از سوی فرد یا افراد دیگری اجیر شده‌اند.
اکنون وکیل اولیای دم پرونده به اعتماد گفته است غیر از انگیزه متهمان و انکار شدید «کریم»، متهم ردیف اول پرونده، موارد بسیار ابهام‌برانگیز دیگری نیز در این پرونده وجود دارد.
پیدا نکردن آلت قتاله‌ای که مهرجویی با آن به قتل رسیده، عدم وجود رد خون مهرجویی روی آلت قتاله کشف شده، پاک کردن اپلیکیشن‌های گوشی به‌طوری که خود اداره آگاهی هم نتوانست آن‌ها را بازگرداند (چرا کارگران باید فقط گوشی‌های محمدی‌فر را سرقت و اپلیکیشن‌های گوشی را پاک کنند و هیچ چیز ارزشمندی را سرقت نکنند)، برخی از این موارد هستند.
منوچهری از ساعت مراجعه متهمان به خانه مهرجویی و مشهود و قابل پذیرش نبودن عنصر معنوی جرم در پرونده، به عنوان برخی دیگر از موارد مشکوک نام برد.
به گفته این وکیل دادگستری، اثر انگشت متهمان بررسی نشده و یکی از آلات قتاله یعنی چوبی که متهم ردیف دوم (میر ویس) با آن بر سر مهرجویی ضربه وارد کرده، به عنوان یکی از آلات جرم تا مدتها ضبط نشده بوده.
او اضافه کرد که جز رد یکی از متهمان که او هم زیر ۱۸ سال دارد، هیچ مدرکی دال بر حضور متهمان در صحنه جرم وجود ندارد.
بسیاری ماجرای قتل مهرجویی و محمدی‌فر را شبیه پرونده قتلهای زنجیرهای در دهه ۷۰ دانسته و گفتهاند حکومت خواسته است با این سلاخی، به تمامی جامعه حس ناامنی و ترس تزریق کند.
این مقایسه، همان زمان قوه قضاییه را برآشفت و سخنگویش آن را «شایعهسازی مغرضانه» با اهداف سیاسی و امنیتی دانست.
یکی از نخستین رسانههایی که از این شباهت صحبت کرد، روزنامه کیهان بود که مدیرمسئولش را علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی انتخاب میکند.
در جریان قتلهای زنجیرهای از سال ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۷۷، داریوش فروهر و همسرش پروانه اسکندری، محمد مختاری، محمدجعفر پوینده، احمد تفضلی، حمید حاجیزاده و فرزند خردسالش کارون، علیاکبر سعیدی سیرجانی، احمد میرعلایی و شماری دیگر به شکلی فجیع کشته شدند.
داریوش مهرجویی، متولد آذر ۱۳۱۸ و از برجستهترین فیلمسازان و نویسندگان سینمای ایران بود و به عنوان یکی از چهرههای جریان موسوم به موج نو از او یاد می‌شود.
این کارگردان سینما در سال ۱۳۹۳ جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه را از سفیر این کشور در ایران دریافت کرد.
از مهمترین آثار او فیلمهای «گاو»، «آقای هالو»، «پستچی»، «دایره مینا»، «سنتوری»، «هامون»، «لیلا» و «پری» هستند.
