توماس پرلمان، دبیر کمیته نوبل، در موسسه کارولینسکا در استکهلم سوئد، ویکتور آمبروس و گری روکون را به عنوان برندگان جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی سال ۲۰۲۴ معرفی کرد. این جایزه به خاطر کشف میکرو آر.ان.ای (microRNA) به این دو تعلق گرفته است.
میکرو آر.ان.ایها دسته جدیدی از مولکولهای آر.ان.ای کوچک به شمار میروند که نقش مهمی در تنظیم ژن ایفا میکنند.
بر اساس اطلاعیه موسسه کارولینسکا، این کشف پیشگامانه یک اصل کاملا جدید در تنظیم ژن را آشکار کرد و معلوم شد که این میکرو آر.ان.ایها برای موجودات چند سلولی از جمله انسان ضروری است.
ویکتور آر. آمبروس، یک زیستشناس تکاملی آمریکایی است که اولین میکرو آر.ان.ای شناختهشده را کشف کرد.
او استاد دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست در ووستر است.
گری بروس روکون نیز یک زیستشناس مولکولی آمریکایی است که در بیمارستان عمومی ماساچوست مشغول به کار بوده و استاد ژنتیک در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون است.
هر دوی این دانشمندان در زمینه تحقیقات پیشگامانه خود در ژنتیک و زیستشناسی مولکولی نقشی مهم و تاثیراتی بزرگ در درک انسان از مکانیسمهای ژنتیکی داشتهاند.
مراسم اهدای جایزه نوبل پزشکی در دهم دسامبر در استکهلم برگزار میشود و برندگان این جایزه، مدال، دیپلم و مبلغ جایزه را دریافت میکنند.
جایزه نوبل
جایزه نوبل در سال ۱۸۹۵ به وسیله آلفرد نوبل، شیمیدان و مخترع سوئدی، بنیانگذاری شد.
نوبل، مخترع دینامیت، پس از مواجهه با انتقادات درباره آثار مخرب اختراعش، در وصیتنامهاش تصمیم گرفت ثروت خود را بهمنظور اعطای جوایز به افرادی که بزرگترین دستاوردها را در زمینههای فیزیک، شیمی، فیزیولوژی یا پزشکی، ادبیات و صلح به دست میآورند، وقف کند.
هدف او از این اقدام، تشویق نوآوریهایی بود که به نفع بشریت باشد.
اولین جوایز نوبل در سال ۱۹۰۱ اهدا شدند.
در طول سالها، جایزه نوبل به یکی از معتبرترین و شناختهشدهترین جوایز در سطح جهان تبدیل شده است.
علاوه بر جوایز اصلی، در سال ۱۹۶۸ بانک مرکزی سوئد نیز جایزهای در زمینه علوم اقتصادی به یاد آلفرد نوبل تاسیس کرد که به آن جایزه نوبل اقتصاد گفته میشود.
فرایند انتخاب برندگان با دقت و از طریق کمیتههای علمی و کارشناسی مرتبط انجام میشود و اسامی نامزدها و سایر اطلاعات در مورد نامزدی و روند انتخاب، تا ۵۰ سال بعد فاش نمیشود.
برندگان جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۳ چه کسانی بودند؟
کاتالین کاریکو و درو وایسمن در سال گذشته جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را به خاطر تحقیقاتشان در زمینه پیامرسان ام.آر.ان.ای (mRNA) که به توسعه واکسنهای کرونا کمک کرد، دریافت کردند.
ام.آر.ان.ای نوعی مولکول در سلولهای بدن است که نقش مهمی در انتقال دستورالعملها از دی.ان.ای برای تولید پروتئینهای ضروری به منظور ترمیم ساختار بدن ایفا میکند.
کاریکو و وایسمن توانستند روشهایی برای اصلاح ام.آر.ان.ای پیدا کنند؛ به طوری که این مولکول وقتی از طریق واکسن وارد بدن میشود، سیستم ایمنی را به تولید آنتیبادیهای محافظتکننده در برابر بیماری تحریک کند.
جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۴
قرار است کمیته نوبل، روز سهشنبه ۱۷ مهر برنده جایزه نوبل فیزیک را اعلام کند.
در سال ۲۰۲۳، پیر آگوستینی، فرنک کراوس و آن لوهیلیر، موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند.
آنها به خاطر توسعه پالسهای لیزری فوقالعاده کوتاه که امکان مطالعه حرکات الکترونها را فراهم میکند، این جایزه را دریافت کردند.
جایزه نوبل شیمی ۲۰۲۴
روز چهارشنبه ۱۸ مهر، کمیته نوبل برنده جایزه نوبل شیمی ۲۰۲۴ را معرفی خواهد کرد.
در سال ۲۰۲۳، مونگی باوندی، لوئیس بروس و الکسی اکیموف، به خاطر دستاوردهایشان در زمینه ایجاد نقاط کوانتومی، موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شدند.
نقاط کوانتومی ذراتی فوقالعاده کوچک هستند که اندازه آنها تقریبا یک میلیون برابر کوچکتر از سر یک سوزن است. این نقاط به دلیل اندازههای مختلف خود، قادر به تولید رنگهای متنوعی از نور هستند و کاربردهای گستردهای در فنآوریهای نوری و الکترونیکی دارند.
جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۴
روز پنجشنبه ۱۹ مهر، برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۴ اعلام خواهد شد.
در سال ۲۰۲۳، یون فوسه، نویسنده نروژی، به دلیل آثار برجستهاش در ژانر نمایشنامه و داستانهای تخیلی، به ویژه موضوعات الهیاتی، موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد.
آکادمی سوئد در بیانیه خود به طور خاص از رمان چند جلدی فوسه با عنوان «سپتولوژی» قدردانی کرد.
این اثر درباره یک نقاش است که در آن به موضوعاتی چون مرگ، حافظه، اعتیاد به الکل و هنر پرداخته و تامل میکند.
جایزه نوبل صلح ۲۰۲۴
روز جمعه ۲۰ مهر، کمیته صلح نوبل، برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۴ را معرفی خواهد کرد
در سال ۲۰۲۳، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران، برنده این جایزه شد و کمیته نوبل نروژ از او به خاطر «مبارزه علیه ستم بر زنان در ایران و مبارزه برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه» قدردانی کرد.
این جایزه توجه بینالمللی را به مبارزه برای حقوق زنان در ایران معطوف کرد؛ جایی که زنان پس از کشته شدن مهسا ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد در پاییز ۲۰۲۲، در اعتراض به خیابانها آمدند.
محمدی، بعد از شیرین عبادی دومین ایرانی است که این جایزه را به خود اختصاص داده است.
او پنجمین فردی بود که در حبس این جایزه را دریافت کرد.
نوبل علوم اقتصادی
به گفته کمیته نوبل، روز دوشنبه ۲۳ مهر، برنده جایزه نوبل علوم اقتصادی ۲۰۲۴ معرفی خواهد شد.
در سال ۲۰۲۳، پروفسور کلودیا گلدین، اقتصاددان برجسته دانشگاه هاروارد، این جایزه را برای تحقیقات خود در زمینه بررسی نقش زنان در بازار کار دریافت کرد.
گلدین با تحلیل بیش از ۲۰۰ سال دادههای نیروی کار ایالات متحده، نشان داد نرخ اشتغال و شکاف دستمزد جنسیتی نه تنها به عوامل اقتصادی، بلکه به تغییرات در هنجارهای اجتماعی مرتبط با آموزش و نقش زنان در خانه و خانواده بستگی دارد.
گلدین سومین زنی بود که برنده جایزه نوبل اقتصاد شد؛ جایزهای که تاکنون به ۹۰ مرد اهدا شده است.
در بیانیه ارتش اسرائیل آمده، جتهای جنگنده این کشور همچنین حملاتی «به اهداف تروریستی متعلق به ستاد اطلاعات حزبالله در بیروت از جمله وسایل جمعآوری اطلاعات، مراکز فرماندهی و مقرهای زیرساختی» آن انجام دادند.
جنگندههای اسرائیل همچنین انبارهای تسلیحات، مراکز فرماندهی، یک پرتابگر و دیگر اهداف متعلق به حزبالله را در جنوب لبنان و منطقه بقاع، بمباران کردند.
مدل جدید پیجرهای آپولو که فروشش دو سال پیش به حزبالله مطرح شد، بهگونهای طراحی شده بود که کاملا با نیازهای گروهی شبهنظامی با شبکه گستردهای از نیروها و سابقه طولانی در رفتار محتاطانه، همخوانی داشت.
پیجر مدل AR924 کمی بزرگتر از حد معمول بود، اما به دلیل ساختار محکم و مقاوم، برای استفاده در شرایط سخت میدان نبرد مناسب به نظر میرسید.
این دستگاه ضد آب، طراحی تایوانی داشت و مجهز به باتری بزرگی بود که میتوانست ماهها بدون نیاز به شارژ کار کند.
مهمتر از همه، این پیجرها به هیچ وجه از سوی سرویسهای اطلاعاتی اسرائیل قابل ردیابی نبودند.
بنا بر گزارش واشینگتنپست، رهبران حزبالله به حدی از این محصول رضایت داشتند که پنج هزار دستگاه از آن را خریدند و از ماه فوریه آنها را بین نیروهای میانی و پرسنل پشتیبانی خود توزیع کردند.
هیچیک از کاربران نمیدانستند که یک بمب اسرائیلی بهطور ماهرانه در این دستگاهها جاسازی شده است. حتی پس از انفجار هزاران دستگاه در لبنان و سوریه، تنها تعداد کمی به خطرناکترین ویژگی این پیجرها پی بردند.
این ویژگیهای خطرناک، شامل فرآیند دو مرحلهای رمزگشایی بود که تضمین میکرد بیشتر کاربران هنگام انفجار، پیجر را با هر دو دست خود نگه داشته باشند.
به گفته مقامهای اسرائیلی، آمریکایی و خاورمیانهای، زمانی که سرویس اطلاعاتی موساد در تاریخ ۱۷ سپتامبر (۲۷ شهریور) این دستگاهها را از راه دور فعال کرد، حدود سه هزار افسر و عضو حزبالله که اغلب از نیروهای پشتیبانی بودند، کشته یا نقص عضو شدند.
در این انفجارها همچنین تعداد نامعلومی از غیرنظامیان نیز قربانی شدند.
این عملیات جاسوسی بینظیر، یکی از موفقترین و خلاقانهترین نفوذها به دشمن از سوی یک سرویس اطلاعاتی در دوره معاصر محسوب میشود. اما جزییات کلیدی آن از جمله نحوه برنامهریزی، اجرا و جنجالهایی که در درون نهادهای امنیتی اسرائیل و میان متحدانش ایجاد کرد تازه اکنون آشکار شده است.
واشینگتنپست گزارشی بر اساس مصاحبههایی با مقامهای امنیتی ناشناس اسرائیل، عرب و آمریکایی، سیاستمداران و دیپلماتهایی که در جریان این رویدادها بودهاند و همچنین مقامهای لبنانی و افراد نزدیک به حزبالله منتشر کرد.
گزارش واشنگتن پست نشان میدهد که چگونه این حمله نه تنها صفوف رهبری حزبالله را ویران، بلکه اسرائیل را جسورتر کرد تا حسن نصرالله، رهبر ارشد حزبالله را هدف قرار دهد و به خطر وقوع جنگی گستردهتر در خاورمیانه دامن بزند.
طراحی شده بهدست موساد، مونتاژ شده در اسرائیل
به گفته مقامهای اسرائیلی، خاورمیانهای و آمریکایی، ایده عملیات پیجر در سال ۲۰۲۲ شکل گرفت.
بخشهایی از این طرح بیش از یک سال پیش از حمله هفت اکتبر حماس که منطقه را در مسیر جنگ قرار داد، اجرایی شد. در آن زمان، مرز شمالی اسرائیل با لبنان، که پیشتر از جنگ آسیب دیده بود، نسبتا آرام بود.
در میان حدود شش گروه شبهنظامی تحت حمایت جمهوری اسلامی که سلاحهای خود را به سمت اسرائیل نشانه گرفتهاند، حزبالله با اختلاف، از همه قویتر است.
مقامهای اسرائیلی با نگرانی فزایندهای نظارهگر بودند که چگونه این گروه لبنانی، سلاحهای جدیدی به زرادخانهای اضافه میکند که پیشتر با دهها هزار موشک هدایتشونده دقیق قادر به هدف قرار دادن شهرهای اسرائیل بود.
سرویس اطلاعاتی اسرائیل (موساد) که وظیفه مقابله با تهدیدات خارجی علیه این کشور را بر عهده دارد، سالها تلاش کرده بود تا با نظارت الکترونیکی و عوامل انسانی، به حزبالله نفوذ کند.
به مرور زمان، رهبران حزبالله متوجه شدند که این گروه نسبت به نظارت و هکهای اسرائیل آسیبپذیر است و از این بابت نگران شدند. چراکه حتی تلفنهای همراه معمولی نیز میتوانستند به دستگاههای شنود و ردیابی تحت کنترل اسرائیل تبدیل شوند.
به گفته مقامها، ایده ایجاد یک نوع «اسب تروای ارتباطی» از این نگرانی متولد شد.
حزبالله به دنبال شبکههای الکترونیکی غیرقابل هک برای ارسال پیامهای خود بود و موساد با ارائه دو ترفند، این گروه شبهنظامی را به خرید دستگاههایی سوق داد که به نظر برای این کار ایدهآل بودند: تجهیزاتی که موساد طراحی کرده و در اسرائیل ساخته بود.
بخش اول این طرح، شامل بیسیمهای تلهگذاری شده بود که موساد تقریبا یک دهه پیش و در سال ۲۰۱۵ آنها را وارد لبنان کرد.
این رادیوهای دوطرفه سیار، دارای بستههای باتری بزرگ، مواد منفجره مخفی و سیستمی برای انتقال پیامها بودند که به اسرائیل امکان دسترسی کامل به ارتباطات حزبالله را میدادند.
به گفته منابع واشینگتنپست، اسرائیلیها به مدت ۹ سال به شنود مکالمات حزبالله بسنده کردند و در عین حال گزینه تبدیل این بیسیمها را به بمب، برای بحرانهای آینده محفوظ نگه داشتند.
سپس فرصتی جدید و محصولی جذاب پیش آمد: یک پیجر کوچک مجهز به مواد منفجره قوی.
طنز تلخ ماجرا این بود که حزبالله در نهایت بهطور غیرمستقیم، خودش هزینه خرید بمبهای کوچکی را به اسرائیلیها پرداخت که ماهها بعد، بسیاری از نیروهایش را کشت یا زخمی کرد.
از آنجا که رهبران حزبالله به احتمال خرابکاری حساس بودند، پیجرها نمیتوانستند به اسرائیل، آمریکا یا هر متحد دیگر اسرائیل ارتباطی داشته باشند.
بنابراین در سال ۲۰۲۳، حزبالله درخواستهایی برای خرید عمده پیجرهایی با برند آپولو دریافت کرد که محصولی شناختهشده با توزیع جهانی و بدون هیچگونه ارتباط مشهودی با منافع اسرائیلی یا یهودی بود.
به گفته منابع واشینگتنپست، شرکت تایوانی از این طرح بیخبر بود.
پیشنهاد فروش پیجرها از سوی یک مقام بازاریابی ارائه شد که حزبالله به او اعتماد داشت و با آپولو مرتبط بود.
این مقام بازاریابی، زنی بود که بهعنوان نماینده فروش سابق شرکت تایوانی در خاورمیانه فعالیت میکرد و منابع واشینگتنپست از افشای هویت و ملیت او خودداری کردند.
این زن پیشتر شرکت خود را تاسیس و مجوز فروش خطی از پیجرها را با برند آپولو کسب کرده بود.
او در سال ۲۰۲۳ پیشنهاد خرید یکی از محصولات شرکتش یعنی مدل AR924 را به حزبالله ارائه داد که محکم و قابلاعتماد بود.
یک مقام اسرائیلی که از جزییات عملیات مطلع بود، گفت: «او کسی بود که با حزبالله در تماس بود و به آنها توضیح داد که چرا پیجری با باتری بزرگتر از مدل اصلی بهتر است.»
این مقام افزود: «یکی از نقاط قوت اصلی AR924 این بود که میشد آن را با یک کابل شارژ کرد و باتریهایش عمر طولانیتری داشتند.»
به گفته منابع واشینگتنپست، در نهایت تولید واقعی این دستگاهها برونسپاری شد و مقام بازاریابی هیچ اطلاعی از این عملیات نداشت و نمیدانست که پیجرها تحت نظارت موساد در اسرائیل مونتاژ میشوند.
پیجرهای موساد، هر یک با وزنی کمتر از سه اونس (حدود ۸۵ گرم) شامل ویژگی منحصر به فردی بودند: بستهای باتری که مقدار کمی از یک ماده منفجره قوی را در خود پنهان کرده بود.
در یک شاهکار مهندسی، قطعات و اجزای بمب به قدری با دقت پنهان شدند که عملا غیرقابل شناسایی بودند؛ حتی اگر دستگاه باز میشد.
مقامهای اسرائیلی معتقدند که حزبالله برخی از این پیجرها را باز کرده و ممکن است حتی آنها را با اشعه ایکس بررسی کرده باشد.
دسترسی از راه دور موساد به این دستگاهها نیز غیرقابل مشاهده بود.
یک سیگنال الکترونیکی از این سرویس اطلاعاتی میتوانست انفجار هزاران دستگاه را بهطور همزمان فعال کند. اما برای تضمین حداکثر آسیب، این انفجار همچنین میتوانست با استفاده از یک فرآیند ویژه دو مرحلهای فعال شود که برای مشاهده پیامهای رمزنگاریشده لازم بود.
به گفته یکی از منابع واشینگتنپست، «برای خواندن پیام، باید دو دکمه را فشار میدادید» که این در عمل، به معنای استفاده از هر دو دست بود.
این مقام گفت در انفجار ناشی از این دستگاهها، کاربران بهطور قطع هر دو دست خود را مجروح میکردند و بنابراین دیگر «نمیتوانستند بجنگند».
بیخبری مقامهای اسرائیلی از انفجارها تا آخرین روزها
بیشتر مقامهای ارشد اسرائیل تا تاریخ ۱۲ سپتامبر (۲۲ شهریور) از این قابلیتها مطلع نبودند.
به گفته مقامهای اسرائیلی، این همان روزی است که بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، مشاوران اطلاعاتی خود را برای برگزاری جلسهای به منظور بررسی اقدامات احتمالی علیه حزبالله فراخواند.
به گفته مقامهای آگاه از این رویداد، طبق خلاصهای از جلسه که چند هفته بعد منتشر شد، مسئولان موساد نخستین تحلیلها و گزارشهای خود را درباره یکی از مخفیترین عملیاتهای این سازمان ارائه دادند.
تا آن زمان، اسرائیلیها پیجرهای تلهگذاریشده را در دستها و جیبهای هزاران نفر از اعضای حزبالله قرار داده بودند.
مقامهای اطلاعاتی همچنین درباره یک نگرانی دیرینه صحبت کردند: با تشدید بحران در جنوب لبنان، خطر فاش شدن این مواد منفجره افزایش یافته بود و سالها برنامهریزی دقیق و فریب میتوانست به سرعت و بینتیجه، از بین برود.
به گفته منابع واشینگتنپست، در سراسر دستگاه امنیتی اسرائیل، بحث شدیدی به وجود آمد و همه، از جمله نتانیاهو، متوجه شدند که هزاران پیجر در معرض انفجار، میتوانند آسیبهای جبرانناپذیری به حزبالله وارد کنند.
آنها به این فکر کردند که این انفجارها همچنین ممکن است منجر به پاسخ شدیدی شوند؛ از جمله حمله تلافیجویانه موشکی گسترده رهبران باقیمانده حزبالله و احتمال پیوستن ایران به این درگیری.
یک مقام اسرائیلی گفت: «واضح بود که برخی خطرات وجود دارد و برخی، از جمله مقامهای ارشد ارتش اسرائیل، درحالیکه عملیات علیه حماس در غزه ادامه داشت، درباره احتمال تشدید کامل تنش با حزبالله هشدار داده بودند. اما دیگران، بهویژه موساد، فرصتی را برای برهم زدن وضع موجود با "چیزی شدیدتر" میدیدند.»
به گفته مقامات آمریکایی ایالات متحده بهعنوان نزدیکترین متحد اسرائیل، از پیجرهای تلهگذاریشده یا بحثهای داخلی در مورد اینکه آیا باید آنها را فعال کنند، مطلع نشده بود.
در نهایت، نتانیاهو موافقت کرد که این دستگاهها در زمانی که میتوانند حداکثر آسیب را وارد کنند، فعال شوند.
در هفتههای بعد، موساد شروع به آمادهسازی برای انفجار متوالی پیجرها و بیسیمهایی کرد که آنزمان در حال استفاده بودند.
در این حین، در اورشلیم و تلآویو، بحث در مورد کارزار حزبالله گسترش یافت و به هدفی دیگر با پیامدهای عمیق رسید: خود حسن نصرالله.
ترور حسن نصرالله و اختلافنظر در کابینه اسرائیل
منابع واشینگتنپست گفتند که موساد، سالها از محل حضور حسن نصرالله در لبنان آگاه بوده و به دقت حرکات او را ردیابی میکرد. با این حال، اسرائیلیها دست به اقدام نمیزدند، زیرا مطمئن بودند که ترور نصرالله به جنگ تمامعیار با حزبالله و شاید حتی با ایران منجر خواهد شد.
دیپلماتهای آمریکایی در تلاش بودند تا نصرالله را متقاعد کنند که به یک آتشبس جداگانه با اسرائیل، بدون ارتباط با درگیری در غزه، موافقت کند. به این امید که این توافق به خروج نیروهای حزبالله از پایگاههای جنوبی لبنان منجر شود که امنیت شهروندان اسرائیلی در نزدیکی مرز را تهدید میکرد.
به گفته مقامهای آمریکایی و خاورمیانهای، مقامهای ارشد اسرائیلی با پیشنهاد آتشبس موافق بودند، اما نصرالله از تایید آن خودداری کرد و اصرار داشت که ابتدا باید آتشبس در غزه برقرار شود.
برخی از مقامهای ارشد سیاسی و نظامی اسرائیل همچنان در مورد هدف قرار دادن نصرالله مردد و نگران پیامدهای آن در منطقه بودند.
در تاریخ ۱۷ سپتامبر (۲۷ شهریور) در حالی که بحثها در بالاترین محافل امنیت ملی اسرائیل در مورد حمله به نصرالله ادامه داشت، هزاران پیجر با برند آپولو بهطور همزمان در سراسر لبنان و سوریه به صدا درآمدند یا لرزیدند و جمله کوتاهی به زبان عربی روی صفحه ظاهر شد: «شما یک پیام رمزگذاریشده دریافت کردید».
عملیاتهای حزبالله طبق دستورالعملها برای بررسی پیامهای کدگذاریشده، دو دکمه را فشار دادند.
انفجارهای رخ داده، در خانهها و مغازهها، در خودروها و خیابانها، دستها را تکهتکه کرد و انگشتان افراد را از بین برد.
کمتر از یک دقیقه بعد، هزاران پیجر دیگر نیز صرفنظر از اینکه کاربر دستگاه خود را لمس کرده باشد یا نه، با فرمان از راه دور منفجر شدند.
روز بعد، در ۱۸ سپتامبر (۲۸ شهریور) صدها بیسیم (واکیتاکی) به همان شکل منفجر شدند و کاربران و رهگذران را کشتند یا مجروح کردند.
این اولین ضربه از مجموعه حملاتی بود که قلب یکی از سرسختترین دشمنان اسرائیل را هدف قرار داد.
در حالی که حزبالله تحت فشار شدید قرار گرفته بود، اسرائیل دوباره حمله کرد و با بمبهای دو هزار پوندی به مقرها، انبارهای تسلیحات و مراکز لجستیکی این گروه ضربه وارد کرد.
بزرگترین سری حملات هوایی اسرائیل ۱۰ روز پس از انفجار پیجرها و در شش مهر رخ داد.
این حمله که یک مرکز فرماندهی زیرزمینی در بیروت را هدف قرار داد، به دستور نتانیاهو انجام شد؛ زمانی که او برای سخنرانی در سازمان ملل متحد به نیویورک سفر کرده بود.
نتانیاهو در این سخنرانی خطاب به حزبالله اعلام کرد: «دیگر بس است.»
روز بعد و در هفت مهر حزبالله آنچه را که بیشتر جهان قبلا میدانستند، تایید کرد: نصرالله، رهبر آتشینمزاج و دشمن قسمخورده اسرائیل، کشته شده بود.
