سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)، در سومین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت اعلام کرد در این مدت دستکم یک میلیون و ۴۰۰ هزار دختر در افغانستان از حق تحصیل در مقطع متوسطه محروم شدهاند و سرنوشت یک نسل در این کشور به خطر افتاده است.
یونسکو اعلام کرد با بازگشت طالبان به قدرت، تحصیلات ابتدایی نیز با افت همراه شده و تعداد دانشآموزان دختر و پسر در مقطع ابتدایی به یک میلیون و ۱۰۰ هزار نفر کاهش یافته است.
طالبان در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ بار دیگر در کابل به قدرت رسید و سال بعد آموزش دختران را در مقاطع متوسطه و بالاتر ممنوع کرد.
یونسکو در بیانیه خود نوشت که «از پیامدهای زیانبار نرخ فزاینده ترک آموزش که میتواند منجر به افزایش کار کودکان و ازدواج زودهنگام شود»، نگران است.
این نهاد آموزشی سازمان ملل هشدار داد: «تنها در سه سال، مقامهای بر سر کار (طالبان) تقریبا دو دهه پیشرفت پایدار آموزش و پرورش در افغانستان را از بین بردهاند و آینده یک نسل کامل اکنون در خطر است.»
بر اساس آمار یونسکو، اکنون ۲/۵ میلیون دختر از آموزش محروم هستند که ۸۰ درصدشان، دختران سن مدرسه را در افغانستان تشکیل میدهند.
سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی سازمان ملل افزود که رهبران طالبان از سال ۱۴۰۰، دستکم یک میلیون و ۴۰۰ هزار دختر را «عمدا» از دسترسی به آموزش متوسطه محروم کردهاند.
اخیرا گزارشهایی از برخی ولایتهای افغانستان منتشر شدهاند که بر اساس آنها مقامهای طالبان دستور دادهاند به دختران بالاتر از ۱۰ سال اجازه داده نشود به مدرسه بروند.
افغانستان از معدود نقاط جهان است که در آن دختران و زنان اجازه ندارند به مدرسههای مقطع متوسطه و دانشگاه بروند.
حکومت طالبان تاکنون از سوی هیچ کشوری به عنوان حکومت رسمی افغانستان به رسمیت شناخته نشده اما برخی از کشورها در کابل سفارت دارند و دیپلماتهایی را پذیرفتهاند که از سوی طالبان منصوب شدهاند.
طالبان اکنون نمایندگیهای افغانستان را در حدود ۱۴ کشور منطقه کنترل میکند.
اگرچه برخی مقامهای سازمان ملل محدودیتهایی را که طالبان بر زنان وضع کرده، «آپارتاید جنسیتی» خواندهاند اما این سازمان هنوز از پذیرش درخواستها برای به رسمیت شناختن سیاستهای زنستیزانه طالبان به عنوان «آپارتاید جنسیتی» خودداری کرده است.
فروردین ماه امسال، فدراسیون بینالمللی حقوق بشر، نهادی متشکل از مدافعان حقوق بشر از سراسر جهان، با تصویب قطعنامهای به کارزار به رسمیت شناختن «آپارتاید جنسیتی» پیوست.
این فدراسیون در بیانیهای نوشت که تعریف «آپارتاید» باید شامل ظلم و ستم در موقعیتهایی نیز باشد که علیه یک گروه جنسیتی خاص اعمال میشود.
در این بیانیه از وضعیت دختران و زنان افغانستان به عنوان مثالی از آپارتاید جنسیتی نام برده شد.
اواخر خرداد امسال، سازمان عفو بینالملل با اشاره به تلاش فعالان حقوق زنان در افغانستان و ایران، اعلام کرد: «آپارتاید جنسیتی باید طبق قوانین بینالمللی به عنوان یک جنایت شناخته شود تا تلاشها برای مبارزه با رژیمهایی که به طور سیستماتیک تبعیضهایی را بر اساس جنسیت اعمال میکنند، تقویت شود.»
عفو بینالملل تاکید کرد که مفهوم آپارتاید بر اساس جنسیت، اولین بار از سوی زنان مدافع حقوق بشر افغان و همفکران آنان در پاسخ به سرکوب زنان و دختران و حملات سیستماتیک به حقوق ایشان در دوران حکومت طالبان در دهه ۹۰ میلادی بیان شد.
از حدود سه سال پیش که گروه طالبان دوباره کنترل افغانستان را به دست گرفت، تبعیض علیه زنان به طور گستردهتری در این کشور اعمال شد.
زنان و دختران افغان به علت جنسیت خود از بسیاری از حقوق و آزادیهای اساسی از جمله حق تحصیل و کار محروم و به چاردیواری خانه رانده شدهاند.
اولین کنوانسیون ملی دموکراتها در سال ۱۸۳۲ در بالتیمور برگزار شد. این کنوانسیونها نقش مهمی در انتخاب نامزد دموکراتها برای انتخابات ریاستجمهوری و تعیین سیاستهای کلیدی این حزب ایفا میکنند.
از آن زمان به بعد، کنوانسیونها در شهرهای مختلفی برگزار شده و تغییرات زیادی را تجربه کردهاند. در طول سالها، این کنوانسیونها به تدریج به یک رویداد رسانهای بزرگ تبدیل شدهاند که شامل سخنرانیها، نمایشهای فرهنگی و تجمعات سیاسی است.
این کنوانسیونها همچنین فرصتی برای احزاب است تا استراتژیهای انتخاباتی خود را معرفی و به متحدان و حامیان خود اطلاعرسانی کنند.
برخی از کنوانسیونهای ملی حزب دموکرات در تاریخ آمریکا از اهمیت ویژهای برخوردار بودهاند:
کنوانسیون ۱۸۶۰ (شیکاگو): این کنوانسیون، نامزدی آبراهام لینکلن را برای ریاستجمهوری به تصویب رساند که به یکی از نقاط عطف تاریخ سیاسی آمریکا تبدیل شد، اگرچه لینکلن در واقع از حزب جمهوریخواه بود.
کنوانسیون ۱۹۲۴ (نیویورک): این کنوانسیون به خاطر نزاعهای درونحزبی و جدالهای شدید بر سر موضوعات مختلف مشهور است. در این کنوانسیون، آلفونسو دالاس به عنوان نامزد حزب دموکرات انتخاب شد.
کنوانسیون ۱۹۶۸ (شیگاگو): این کنوانسیون به خاطر اعتراضات گسترده و درگیریهای خیابانی در شیکاگو شهرت دارد. این اعتراضات به شدت رسانهای شدند و در به تصویر کشیدن شکافهای عمیق در جامعه آمریکا و حزب دموکرات نقشآفرینی کردند.
کنوانسیون ۲۰۰۸ (دنور): این کنوانسیون به دلیل انتخاب باراک اوباما به عنوان اولین نامزد سیاهپوست حزب دموکرات برای ریاستجمهوری تاریخساز شد.
کنوانسیون ۲۰۱۶ (فیلادلفیا): در این کنوانسیون، هیلاری کلینتون به عنوان اولین زن نامزد حزب دموکرات برای ریاستجمهوری انتخاب شد.
هر یک از این کنوانسیونها به نحوی در شکلدهی به تاریخ سیاسی و اجتماعی ایالات متحده تاثیرگذار بودهاند.
کنوانسیون ملی حزب دموکرات در سال ۲۰۲۴ همچنان به عنوان یکی از رویدادهای کلیدی و مهم در روند انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحده مورد توجه قرار دارد.
این کنوانسیون، مانند دیگر کنوانسیونها، اهداف زیر را دنبال خواهد کرد:
تعیین نامزد نهایی: اگرچه با کناره گیری جو بایدن، رییسجمهوری کنونی آمریکا، کامالا هریس با رایگیری درونحزبی به عنوان نامزد اصلی دموکراتها تعیین شده است، اما کنوانسیون فرصتی رسمی برای تایید نامزدی او و معرفی برنامههای انتخاباتی حزب به شمار میرود.
معرفی سیاستها و برنامهها: در این کنوانسیون، حزب دموکرات سیاستها و اولویتهای کلیدی خود را برای دوره ریاستجمهوری آینده به اطلاع عموم میرساند. این امر شامل بیانیههای رسمی، سخنرانیها و بحث و تبادل نظر در مورد مسائل مختلف ملی و بینالمللی خواهد بود.
اتحاد درونحزبی: کنوانسیون به حزب دموکرات این امکان را میدهد که به جمعآوری و سازماندهی نیروهای حامی خود بپردازد و اتحاد و همبستگی درونحزبی را تقویت کند، آن هم در دوره مناقشهبرانگیز کنونی که دوقطبی هریس- ترامپ جامعه آمریکا را به دو نیم تقسیم کرده و مسایل مربوط به سیاست خارجی، بهویژه جنگ غزه نیز ارزش های آمریکایی را به چالش کشیده است.
اعتمادسازی: کامالا هريس چالش سختی در جلب اعتماد عمومی داشته است. او در سخنرانی خود در مجمع کنوانسیون باید نظر مساعد قشر خاکستری، رایدهندگان میانهرو و دموکراتهایی را که به دلیل جنگ غزه و مسائل حقوق بشری منتقد دولت بایدن بودهاند، به علاوه آمریکاییهایی که بایدن را مقصر وضعیت بد اقتصادی در کشور و بحران مرزها میدانند، جلب کند.
سیاست خارجی: سیاستهای حزب دموکرات در زمینه روابط بینالمللی، امنیت ملی و تعامل با کشورهایی مانند چین و روسیه مورد بررسی قرار خواهند گرفت. دموکراتها باید پاسخگوی ادامه جنگ میان اسرائیل و حماس، عدم دستیابی به توافق آتشبس و مقابله با جمهوری اسلامی و گروههای نیابتیاش در منطقه نیز باشند.
تاکید بر حقوق مدنی و اجتماعی: مسائل مربوط به حقوق اقلیتها، گروههای الجیبیتیکیو، مسلمانان، زنان و حق پایان خودخواسته بارداری از دیگر مواردی هستند که سران دموکرات به آنها خواهند پرداخت.
شخصیتهای ویژه و مهمانان: تا لحظه نگارش این یادداشت مشخص شده است که جو بایدن، بیل و هیلاری کلینتون، باراک اوباما و جیسون کارتر در کنار کامالا هریس و تیم والز از سخنرانان ویژه همایش دموکراتها در شیکاگو خواهند بود.
همایش ملی حزب دموکرات برای هریس به عنوان نامزد نهایی، به دلایل زیر نقش بسیار مهم و تعیینکنندهای در مسیر شکست دادن ترامپ خواهد داشت.
تقویت حمایت درونحزبی: کنوانسیون ملی فرصتی است برای تقویت وحدت و انسجام درونحزبی. هریس باید بتواند حمایت کامل جناحهای مختلف حزب دموکرات را به دست آورد تا از تفرقههای داخلی جلوگیری کند و یک جبهه واحد را در مقابل ترامپ شکل دهد.
معرفی سیاستها و برنامههای انتخاباتی: کنوانسیون ملی به هریس این امکان را میدهد تا برنامههای انتخاباتی و سیاستهای خود را به صورت واضح و مشخص معرفی کند. ارائه برنامههای عملی و قابل اجرا به رایدهندگان کمک میکند تا تفاوتها میان او و ترامپ را بهتر درک کنند.
تقویت تصویر عمومی: در کنوانسیون ملی، هریس میتواند به طور موثر با رسانهها و عموم مردم ارتباط برقرار کند. این گردهمآیی به او اجازه خواهد داد تا تصویری مثبت و قوی از خود ارائه دهد و نقاط قوت خود را به نمایش بگذارد.
تاکید بر نقاط ضعف ترامپ: هریس میتواند از این فرصت برای نقد سیاستها و عملکرد ترامپ استفاده کند. برجسته کردن نقاط ضعف ترامپ و ارائه دیدگاههای جایگزین میتواند به جلب توجه و حمایت رایدهندگان بیانجامد.
ساختن لحظههای برجسته و بهیادماندنی: کنوانسیون ملی با توجه به پوشش گسترده رسانهای، فرصت خوبی است برای ساختن لحظههای برجسته و به یادماندنی که میتواند به تقویت کارزار هریس و جلب توجه عمومی کمک کند.
