روزنامه گاردین که در آستانه دادگاه الهه محمدی و نیلوفر حامدی، دو روزنامه‌نگار در بازداشت به دلیل پوشش وقایع مربوط به کشته شدن ژینا (مهسا) امینی و مراسم خاکسپاری او، در گزارشی به شدت گرفتن تهدیدها علیه روزنامه‌نگاران زن در ایران پرداخته بود، گزارش دیگری با همین مضمون منتشر کرد.
در ادامه این مطلب، ترجمه‌ای می‌خوانید از این گزارش:
- پیام تهدید را که گرفت عرق سرد بر پشتش نشست ...
یک روزنامه‌نگار جوان زن ساکن تهران، داستان تماس‌ها و پیام‌های تهدیدی را که به او رسیده، برای گاردین روایت می‌کند. او می‌گوید ماموران (سپاه پاسداران) در پیام‌ها نوشته بودند: «در خانه خواهرت هستیم تا به او تجاوز کنیم.»
همان مامورانی که پس از شرکت این خبرنگار در اعتراضات سراسری اخیر در ایران از او بازجویی کرده بودند.
هم‌زمان با دادگاه الهه محمدی و نیلوفر حامدی، دو روزنامه‌نگاری که از اولین خبرنگاران گزارش‌دهنده کشته شدن ژینا (مهسا) امینی بودند، روزنامه‌نگاران در ایران از کتک خوردن‌های وحشیانه، تهدیدها و زندانی شدن‌هایی می‌گویند که به خاطر تهیه گزارش‌هایشان از اعتراضات در ایران تجربه کرده‌اند.
یک روزنامه‌نگار زن که خواست نامش افشا نشود، به گاردین می‌گوید که نگران جانش است. او روایت می‌کند سه روز در بازداشتگاه سپاه پاسداران بوده و گرچه بدون این که به چیزی متهم شده باشد آزاد شده اما به جرم تهیه گزارش از اعتراضات دستگیرش کرده بودند.
او می‌گوید که ماموران سپاه پاسداران (پس از آزادی) بارها پیام تهدید به مرگ برای او فرستاه‌اند و گفته‌اند او را هم «مثل همان‌هایی که در اعتراضات کشتند، می‌کشند».
یک روزنامه‌نگار زن دیگر هم به گاردین می‌گوید که به او گفته شده حق پوشش دادن اعتراضات را ندارد و نمی‌تواند با خانواده جان‌باختگان این اعتراضات هم مصاحبه کند.
طبق آمار سازمان گزارش‌گران بدون مرز، حدود ۴۰ درصد روزنامه‌نگارانی که طی هفت ماه گذشته بازداشت شده‌اند، زن بوده‌اند.
الهه محمدی و نیلوفر حامدی، هر دو به همکاری با دولت‌های متخاصم خارجی متهم شده‌اند. این دو کمی پس از کشته شدن مهسا امینی بازداشت شدند و از آن زمان برای مدتی طولانی در سلول انفرادی نگه داشته شدند.
نیلوفر حامدی که برای روزنامه اصلاح‌طلب شرق کار می‌کند و الهه محمدی که در روزنامه هم‌میهن می‌نویسد، هر دو متهم شده‌اند با گزارش‌هایشان «اعتراضات سراسری را سازماندهی کرده‌اند». آنان به همکاری با سرویس‌های اطلاعاتی غرب به‌ویژه سی‌آی‌ای هم متهم شده‌اند.
خبرنگاران در ایران همچنین از سرکوب وحشیانه شهروند-خبرنگاران زن و مرد خبر می‌دهند که گزارش‌ها و اخبارشان به سراسر ایران و خارج از کشور رسیده است.
این شهروند-خبرنگاران کسانی‌اند که «خلا روزنامه‌نگاران حکومتی» را که «در بند سانسور» هستند، پر کرده‌اند.
یک روزنامه‌نگار زن می‌گویند که جمهوری اسلامی از ترس واکنش جهانی، خبرنگاران سرشناس را کمتر آزار می‌دهد و به جای آن «شهروند-خبرنگارهای ناشناس را مجازات می‌کند».
این خبرنگار زن همچنین می‌گوید شهروند-خبرنگاران زیادی را می‌شناسد که در بازداشت کتک خورده‌اند و پاهایشان را شکسته‌اند.
او اضافه می‌کند تمام ویدیوها و تصاویری را که طی اعتراضات گرفته شده، همین شهروند-خبرنگارها و نه «رسانههای رسمی» گرفته‌اند.
فرصت کار برای روزنامه‌نگاران مستقل در ایران کم و تهدید جان و آزادیشان زیاد شده است. همین امر برخی از آنان را که با گاردین مصاحبه کرده‌اند ناچار کرده به رسانههای دولتی بپیوندند تا بتوانند مخارجشان را درآورند. این روزنامه‌نگاران آرزو دارند بتوانند روزی در آزادی گزارش‌هایشان را تهیه کنند.
یک خبرنگار دیگر ساکن ایران در گفت‌وگو با گاردین می‌گوید: «مردم ایران از هر وقت دیگری آگاه‌تر و عاقل‌ترند ولی با تمام ثروت و سلاحی که در دست دیکتاتور است، ایرانی‌ها چطور می‌توانند به جنگ رژیم خودکامه بروند؟»
او می‌گوید که گاهی به رفتن از ایران فکر می‌کند اما: «آن‌وقت چه کسی صدای مردم ایران باشد؟»
