مراسم تشییع حسین زمان، خواننده‌ای که روز پنج‌شنبه درگذشت، روز جمعه ۲۲ اردیبهشت در بهشت زهرای تهران برگزار شد. زینب زمان بدون حجاب اجباری در مراسم حضور یافت و گفت پدر او به دلیل همراهی با مردم سال‌ها ممنوعالفعالیت شد. پسر او هم گفت آخرین اثر پدرش برای جنبش «زن زندگی آزادی» بود.
حسین زمان، خواننده‌ای که به دلیل مواضع اعتراضی و انتقادی‌اش به جمهوری اسلامی سال‌ها ممنوعالفعالیت و از امکان تدریس نیز محروم بود، روز پنج‌شنبه ۲۱ اردیبهشت در ۶۴ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
مراسم تشییع او امروز در بهشت زهرای تهران برگزار شد.
محمد نوری‌زاد، فعال سیاسی، حسین رونقی، فعال سیاسی و مهدی یراحی، آهنگساز و خواننده معترض، از جمله چهره‌هایی بودند که در مراسم تشییع پیکر حسین زمان حاضر شدند.
زینب زمان، دختر حسین زمان و فعال حقوق زنان، در مراسم خاکسپاری پدرش گفت: «سال‌ها تصویرش، صدایش، هنرش و حتی معلمی کردنش را ممنوع کردند چرا که همواره کنار مردمش و برای آزادی مردمش ایستاد و هرگز در برابر ظلم سکوت نکرد.»
او در ادامه گفت: «در چند ماه اخیر، تن‌اش رنج مردم را تاب نیاورد و یک هفته‌ای که من را در انفرادی و دور از بالین او نگه داشتند، پاهایش قدرت ایستادن را از دست داد.»
زینب زمان ادامه داد: «شک ندارم از غم مردمش، بیماری چنین با سرعت بر او چیره شد. ظلمی را که سال‌ها بر پدرم شد فراموش نخواهم کرد. از این پس من، زینب زمان، دختر حسین زمان، با قلبی پاره پاره، صدای پدرم خواهم بود که صدای مردم بود. به امید ایرانی آزاد و تهی از ظلم.»
زینب زمان که در جریان انقلاب «زن، زندگی، آزادی» حمایت خود را از اعتراضات مردمی به صورت عمومی ابراز و موهایش را در همراهی با معترضان کوتاه کرده بود، روز ۱۹ فروردین به دست ماموران اطلاعات سپاه بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد.
او که در اوج بیماری حسین زمان بازداشت شد، یک هفته بعد آزاد شد و کم‌تر از یک ماه بعد، پدرش درگذشت.
در مراسم تشییع حسین زمان، ابوذر زمان، دیگر فرزند او هم در سخنانی گفت که پدرش آخرین اثرش را در میانه اعتراضات برای جنبش «زن، زندگی، آزادی» خواند.
او اظهار امیدواری کرد که آرزوهای پدرش برای ایران به زودی محقق شود.
ابوذر زمان در ادامه خاطر‌نشان کرد: «پدرم همیشه دغدغه آزادی و آبادی ایران را داشت و این حسرت همیشه با من خواهد بود که نمی‌توانم روز آزادی را در کنار پدرم جشن بگیرم.»
حسین زمان سال ۸۱ در اعتراض به سرکوب و فشار بر روشنفکران و هنرمندان خواستار پخش نشدن آثارش از صداوسیما شد. این رویکرد باعث شد علاوه بر محرومیت از حق برگزاری کنسرت، ممنوعالفعالیت هم بشود. ممنوعیتی که به دلیل تداوم مواضع انتقادی او به حکومت در سال‌های بعد هم ادامه یافت.
او از اعتراضات سال ۸۸ به بعد همواره حامی اعتراضات مردمی بود و آخرین اثرش را به نام «خیابان» در همراهی با اعتراضات سراسری اخیر و برای جنبش «زن، زندگی، آزادی» خواند و منتشر کرد.
