در آستانه دوشنبه ۱۱ اردیبهشت برابر با اول مه، روز جهانی کارگر، جمهوری اسلامی فشارهای خود را علیه فعالان صنفی معلمان و کارگران افزایش داده است.
بر اساس گزارشهای رسیده به ایران اینترنشنال، ماموران امنیتی در تماس تلفنی با فعالان کارگری تاکید کردهاند که آنها اجازه حضور در تجمعهای احتمالی روز جهانی کارگر را ندارند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران خبر داد که مظفر صالحنیا و شریف ساعدپناه، از اعضای هیات مدیره این اتحادیه روز یکشنبه، توسط اداره اطلاعات به صورت تلفنی احضار و تهدید و بازجویی شدند.
علاوه بر این دو نفر، به گزارش سازمان حقوقبشری ههنگاو، توفیق محمودی، رامین کریمی، هاجر سعیدی، سوسن رازانی، کامران ساختمانگر، رضا امجدی، حبیبالله کریمی و ریبوار عبداللهی، از فعالان کارگری سنندج، به نهادهای حکومتی احضار شدهاند.
این احضارها در حالی است که فراخوانهایی برای برگزاری تجمع در ساعت ۱۹ روز دوشنبه برای گرامیداشت روز جهانی کارگر منتشر شده است.
کانون نویسندگان ایران در بیانیهای، با گرامیداشت روز جهانی کارگر خواهان آزادی بیقیدوشرط همه فعالان کارگری از جمله کیوان مهتدی، عضو کانون نویسندگان ایران، و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی شده است.
حامد اسماعیلیون از چهرههای مخالف جمهوری اسلامی در توییتی به مناسبت روز جهانی کارگر نوشت: «واژه کارگر دایره گستردهای از آدمها را در برمیگیرد که در ازای نیروی کار خود دستمزد دریافت میکنند. معلمین، پرستاران، کارمندان و بسیاری مشاغل دیگر چنیناند.»
او افزود: «روز کارگر امسال در حالی در ایران فرا میرسد که بسیاری از کارگران ایرانی در زندانند یا در اعتصابند. برخی از آنها در دههها مبارزه برای احقاق حق و همچنین در هفت ماه گذشته جان بر سر مبارزه گذشتهاند. دستمزدهای ظالمانه، سرکوب اعتصابات و اعتراضات، زندان و شکنجه به جای حق ایجاد تشکل و اعتصاب مسائل روز بسیاری از ایرانیان است که راه حل را در عبور از حکومت فاسد جمهوری اسلامی میدانند.»
اسماعیل عبدی، معلم زندانی در زندان کچویی نیز به مناسبت روز ملی معلم و روز جهانی کارگر در پیامی نوشت: «شهروندان این کشور صرفا خواستههای طبیعی و قانونی خود را طلب میکنند و سزای آنکه جویای حق است، داغ و درفش نیست.»
او افزود: «احکام قضایی و سرکوب، مانع حقطلبی مردم نخواهد شد، بیتوجهی به خواستههای معیشتی، و اصل آزادی درجنبههای مختلف و نادیدهانگاری مردم ایران، نهتنها به عقبنشینی فعالان منجر نمیشود، بلکه طغیان اجتماعی و عصیان عمومی را در پی خواهد داشت.»
شورای بازنشستگان ایران هم با انتشار بیانیهای به مناسبت روز جهانی کارگر نوشت: «تسلط اقتصادی –اجتماعی چنین نظامی، همه هستی بشر را نه تنها با ایجاد شرایط فقر وفلاکت عمومی و تنگناهای شدید معیشتی، تحت تاثیر قرار داده، بلکه با هدر دادن منابع زیست بشر و تخریب امکانات محیط زندگی همه موجودات، منبع اصلی حیات این کره زمین را به شکلی بیسابقه آسیبپذیر کرده است.»
این شورا افزود: «در ایران با گستردگی اعتصابات و اعتراضات کارگران و معلمان و بازنشستگان و زنان برای تغییر شرایط موجود، در دل وسیع ترین یورش های پلیسی به همه ی بخشهای اجتماعی،جامعه در یک رویاروئی قطبی برای تعیین تکلیف قرارگرفته است.»
شورای مرکزی جبهه ملی ایران نیز در بیانیهای نوشت: «روز جهانی کارگر در حالی فرا میرسد که کارگران ایرانی به طور روزافزونی زیر فشارهای کمرشکن اقتصادی قرار گرفته و با شدیدترین بحران های معیشتی روبرو هستند.»
این شورا اضافه کرد: «اما این تنها فشارهای اقتصادی نیست که روزگار کارگران ایرانی را تلختر از زهر کرده است. کارگران ایرانی هم مانند سایر طبقات و اقشار جامعه ایران نه تنها از فشارهای اقتصادی در رنجند، بلکه متحمل فشارهای مضاعف سیاسی و اجتماعی نیز گشتهاند.»
در بیانیه شورای مرکزی جبهه ملی ایران همچنین آمده است: «کارگران ایرانی بر خلاف مقررات سازمان بینالمللی کار از حق تشکیل سندیکاهای صنفی مستقل محرومند و هرگونه اعتراض صنفی و معیشتی آنها نیز با نگاهی امنیتی مواجه میشود. علاوه بر این بخش وسیعی از کارگران هم با قرار گرفتن به شیوههای ظاهرا قانونی و یا کلا به طور غیرقانونی در خارج از گستره شمول قانون کار، ناگزیر از تن دادن به قراردادهای کوتاه مدت کاری با کمترین میزان امنیت شغلی میشوند.»
همچنین جمعی از فعالان سیاسی و صنفی مشروطهخواه در بیانیهای به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم در بیانیهای خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی شدند.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، امضاکنندگان این بیانیه ضمن حمایت از شاهزاده رضا پهلوی گفتند: «به این باور رسیدهایم که تنها راه نجات کارگران و زحمتکشان گذار کامل از فرقه تبهکار جمهوری اسلامی یا همان خلافت اسلامی یا حکومت مشروعه و بازگشت به مشروطه است.»
پیشتر حسن سعیدی، کیوان مهتدی، رضا شهابی، فعالان سندیکای کارگران اتوبوسرانی در زندان اوین، در واکنش به بازداشت اخیر جمعی از فعالان کارگری و صنفی، در بیانیهای نوشتند: «سرکوب و بگیر و ببند به عنوانتنها زبان ستم پیشهگان در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم پدیده جدیدی نیست.»
در حالی که اکنون کارگران دهها شرکت پیمانکار در صنایع مختلف ایران دست به اعتصاب زدهاند، پانزده تشکل کارگری، صنفی و مدنی در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران، از این اعتصابها حمایت کردند.
این تشکلهای کارگری بار دیگر با یادآوری مطالبات حداقلی خود تاکید کردند: «طبقه کارگر ایران با قرار گرفتن در مرکز ثقل تحولات سیاسی آتی، قادر خواهد شد افق رهائیبخش و تاریخی خود را بطور حداکثری به پیش برد.»
