سازمان حقوق بشر ایران با ارائه یک گزارش از شهروندانی که در جریان اعتراضات سراسری بینایی یک یا هر دو چشمشان هدف سلاح‌‌های ساچمه‌زن یا پینت‌بال ماموران امنیتی قرار گرفته است، شلیک ماموران حکومتی به چشم و صورت معترضان را امری «سیستماتیک» ارزیابی کرد.
این سازمان روز جمعه ۱۴ بهمن خبر داد بر اساس گزارشی که از سه بیمارستان تهران و مراکز درمانی کردستان به دست آورده است، در طی خیزش انقلابی ایرانیان دست‌کم ۵۸۰ بیمار از ناحیه چشم مجروح شده‌اند.
بر اساس این گزارش، چشم‌پزشکان سه بیمارستان بزرگ تهران (فارابی، رسول اکرم و لبافی‌نژاد) در مجموع بیش از ۵۰۰ بیمار با آسیب چشمی را در جریان اعتراضات پذیرش کردند.
سازمان حقوق بشر ایران همچنین با استناد به گفته پزشکان کردستان، از پذیرش دست‌کم ۸۰ مورد با جراحات چشم در این استان خبر داد.
در این گزارش نام و مشخصات ۲۲ نفر منتشر شده است که در جریان شلیک ماموران، بینایی یک یا دو چشم خود را از دست داده‌اند:
راحله امیری (۳۰ ساله، نابینایی یک چشم)، الهه توکلیان (نابینایی یک چشم)، نیلوفر آقایی (نابینایی یک چشم)، کیمیا زند (از دست رفتن بخشی از بینایی یک چشم)، غزل رنجکش (۲۱ ساله، نابینایی یک چشم)، فریده صلواتی‌پور (نابینایی هر دو چشم)، یاسر الوندیانی (۳۴ ساله، نابینایی یک چشم)، علی محمدی (۲۲ ساله، نابینایی یک چشم)، کوثر افتخاری (نابینایی یک چشم)، حسین عابدینی (۲۰ ساله، نابینایی یک چشم)، بهزاد همراهی (۴۳ ساله، نابینایی یک چشم)، حسین حسین‌پور (۲۵ ساله، نابینایی یک چشم) مهبانو خشنودی‌کیا (کمان‌دار تیم ملی، نابینایی یک چشم)، پرویز یاری (نابینایی یک چشم)، حسین نوری (۲۵ ساله، نابینایی یک چشم)، صادق صوفی (۲۷ ساله، نابینایی یک چشم)، حسین باقرپور (۲۴ ساله، نابینایی یک چشم)، نچیروان معروفی (۱۸ ساله، نابینایی یک چشم)، بنیتا کیانی فلاورجانی (کودک شش ساله، نابینایی یک چشم)، فیروز میرانی (نابینایی یک چشم و آسیب‌دیدگی چشم دیگر)، پارسا قبادی (۱۸ ساله، نابینایی هر دو چشم) و علی‌محمد رضایی (نابینایی یک چشم).
در این گزارش با اشاره به کثرت گزارش‌های مرتبط با شلیک هدفمند ماموران امنیتی به سر و صورت معترضان که منجر به نابینا شدنِ تعداد بسیاری از آن‌ها، به‌ویژه زنان جوان شده، آمده است: «شلیک به صورت و چشم افراد شرکت‌کننده در تجمعات اعتراضی ماه‌های اخیر، در بیشتر شهرهای ایران رخ داده است.»
این سازمان حقوق بشری با استناد به این موارد ارزیابی کرد که اقدام غیر‌انسانی و فراقانونی نهادهای امنیتی در سرکوب اعتراضات مردمی از طریق شلیک به چشم معترضان، امری سیستماتیک است.
محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران نیز یکی از مهم‌ترین گام‌ها در راستای دادخواهی برای قربانیان نقض حقوق‌بشر و اجرای عدالت را «آشکار کردن ابعاد جنایات از طریق مستندسازی» خواند و گفت: «این امر مستلزم همکاری و مشارکت همه شهروندان است. علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی و نیروهای سرکوب‌گر تحت فرمان او باید بدانند از هیچ یک از جنایاتشان چشم‌پوشی نخواهد شد و باید در قبال تمام جنایاتشان پاسخگو باشند.»
عبدالحمید اسماعیل‌زهی، امام جمعه اهل سنت زاهدان نیز روز جمعه با اشاره به مجروح شدن ۳۰۰ شهروند سیستان و بلوچستان در جمعه خونین زاهدان، گفت ۱۵ نفر از آنان در جریان حمله ماموران از ناحیه یک یا هر دو چشم نابینا شده‌اند.
از آغاز خیزش انقلابی مردم در ایران، صدها معترض به دلیل اصابت ساچمههای فلزی و پلاستیکی به چشمهایشان، بینایی یک یا هر دو چشم خود را از دست دادند.
در طول چهار ماه اخیر، بر اساس روایت شاهدان عینی و دهها مدرک پزشکی از بیمارستانهای متعدد و کلینیکهای چشمپزشکی، آسیبهای وارده به چشمان معترضان شامل پارگی شبکیه، صدمه شدید اعصاب چشم و عنبیه سوراخ شده است.
نیویورک تایمز در گزارشی که اواخر آبان منتشر شد، از صدها معترضی نوشت که در جریان سرکوب خیزش انقلابی مردم ایران از فاصله نزدیک هدف قرار گرفتهاند و چشمان آن‌ها بر اثر اصابت گلولههای فلزی و پلاستیکی نابینا شده است.
آذر ماه نیز روزنامه گاردین گزارشی از گفتوگو با چندین عضو کادر درمان در سراسر ایران منتشر کرد که نشان میداد نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی با تفنگ ساچمهای به صورت، پستان و اندام جنسی معترضان زن شلیک میکنند.
برخی پزشکان و پرستاران -که از ترس بازداشت، معترضان را پنهانی مداوا میکنند- به گاردین گفتند اولین بار زمانی متوجه این قضیه شدند که دیدند زنانی که برای درمان مراجعه میکنند، جراحاتی متفاوت از مردان دارند.
این مورد یکی از صدها گزارش درباره معترضانی است که بیناییشان را پس از شلیک به چشمشان از فاصله نزدیک، از دست داده‌اند.
گاردین همچنین از دریافت دهها عکس خبر داد که در آن ساچمه به تخم چشم افراد اصابت کرده است.
این در حالی است که حسن کرمی، فرمانده یگانهای ویژه فراجا، به تازگی شلیک عمدی به نقاط حساس بدن معترضان همچون چشم را انکار کرد و عملکرد این یگان سرکوب‌گر را «حرفهای» خواند.
