در حالی که فعالان حقوق زنان و بعضی رسانه‌ها در ایران، رویکرد مقام‌های جمهوری اسلامی را در شیوه مواجهه با خبر مرگ شلیر رسولی نکوهش می‌کنند، سلام شهیدی، همسر شلیر رسولی، همسو با ادبیات رسمی و رویکرد مقام‌های جمهوری اسلامی، مرگ همسرش را «شهادت در راه عفاف» خواند.
پنج روز از درگذشت شلیر رسولی گذشت. زن مریوانی که در جریان درگیری با فردی که قصد تجاوز به او داشت، خود را از طبقه دوم یک ساختمان به پایین پرتاب کرد. واکنش‌ها به مرگ او اما همچنان ادامه دارد.
سلام شهیدی، همسر شلیر، در یک گفت‌وگو، جزییاتی را از ماجرای کشته شدن همسرش نقل کرده و همسو با ادبیات رسمی جمهوری اسلامی، مرگ شلیر را «اقدامی در راستای حفظ ناموس» خوانده است.
او همچنین به واکنش مردم مریوان و عصبانیتشان از این حادثه اشاره کرده و گفته است: «روز بعد از حادثه مردم مریوان به خانه گوران (فردی که متهم به تجاوز است) حمله کردند. شیشه همان پنجره‌ای را که شلیر از آنجا سقوط کرد، شکستند و می‌خواستند آنجا را آتش بزنند اما ما خواهش کردیم که این کار را نکنند چون می‌خواستیم همه‌چیز را به قانون بسپاریم.»
همسر شلیر رسولی همچنین فرد متهم به تجاوز را «اوباش» و دارای سابقه کیفری خواند.
این صحبت‌ها در حالی است که در روزهای گذشته، اظهارات مقام‌های جمهوری اسلامی درباره این زن مریوانی با انتقاد بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی و فعالان حقوق زنان روبه‌رو شده است.
انسیه خزعلی، معاون ابراهیم رئیسی در امور زنان و خانواده، مرگ شلیر رسولی را در جریان درگیری با یک متجاوز، اقدامی در راستای «زنانگی و پاکدامنی» خواند و احمد وحیدی، وزیر کشور، درگذشت زن مریوانی را «تبریک و تسلیت» گفت و مرگ او را «شهادت‌گونه» توصیف کرد.
منتقدان می‌گویند تحسین «مرگ» و «خودکشی» زنان در مواردی که آن‌ها در معرض تعرض یا تجاوز هستند، اقدامی در راستای سرکوب زنان آسیب‌دیده است که تحت ستم سیستماتیک در جمهوری اسلامی قرار دارند.
روز نوزدهم شهریور، جمعی از فعالان حقوق زنان در سنندج در اعتراض به مرگ شلیر رسولی مقابل دادگستری این شهر تجمع کرده و در بیانیه‌ای، به «نبود سازوکاری برای بازداشتن فرد صاحب قدرت از ارتکاب خشونت» اعتراض کردند.
فعالان حقوق زنان در بیانیه خود این خشونت‌ها را سیستماتیک خوانده و گفتند: «در یک توافق نانوشته، اعمال خشونت بر زنان عادی‌سازی شده و عواقب جدی‌ای متوجه خشونت‌گران نیست.»
پیش از آن، جمعی از تشکل‌های مدنی هم در مریوان با انتشار بیانیه‌ای مشترک، مرگ شلیر رسولی را محصول فرهنگ مردسالاری جامعه خواندند.
در بخشی از این بیانیه آمده است: «بی‌گمان شلیر رسولی مثل هزاران زن مظلوم جامعه، قبل از قربانی شدن به دست یک مرد جانی و بیمار، به دست قانون و فرهنگ مردسالاری جامعه قربانی شده است.»
این تشکل‌های مردمی از تمامی زنان و مردان عدالت‌خواه خواسته‌اند تا ضمن همراهی کامل با خانواده قربانی و جامعه قربانیان، انتقاد اصلی را متوجه «ضعف‌های قوانین حاکمیتی در دفاع از حقوق زنان و فرهنگ مردسالاری جامعه» کنند.
