روز چهارشنبه ۱۸ خرداد، مأموران امنیتی مهدی فتحی، از فعالان صنفی معلمان در استان فارس را در خانهاش در روستای کردشول پاسارگاد بازداشت کردند.
روز سهشنبه نیز جبار دوستی، عضو انجمن صنفی معلمان مریوان، بازداشت شده بود.
در همین روز سیوان سلیمانی، عضو انجمن صنفی معلمان مریوان، به اداره اطلاعات این شهر احضار شد.
در روزهای گذشته نیز دیگر فعالان صنفی از جمله تحسین مصطفی، به اداره اطلاعات احضار شده بودند.
از روز ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، روند بازداشت معلمان بار دیگر آغاز شد و در این روز تعدادی از فعالان صنفی در خانههای خود بازداشت شدند.
روزهای ۲۲ و ۱۱ اردیبهشت هم شماری از معلمان و فعالان صنفی در تجمعات سراسری در ایران بازداشت شدند.
علاوه بر تجمع معلمان در ماههای اخیر، شهروندان دیگری نیز در اعتراضات پس از حذف یارانهها و اعتراضات آبادان بازداشت شدهاند.
بر همین اساس کانادا به سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز اخیر در ایران اعتراض و در این مورد ابراز نگرانی کرد.
دولت کانادا از جمهوری اسلامی خواست که به حقوق بشر احترام بگذارد و اعلام کرد «قویاً از آزادی بیان، آزادی جنبش و حق تجمع مسالمتآمیز بدون ارعاب در سراسر جهان دفاع میکند.»
در واکنش به فشارها بر فعالان صنفی، شورای هماهنگی معلمان در نامهای به سازمان جهانی کار، از هیأتهای شرکتکننده در اجلاس سالانه این سازمان خواسته است نمایندگان جمهوری اسلامی را به دلیل سرکوب دائم تشکلها و فعالان صنفی، از هیأت مدیره سازمان جهانی کار اخراج کنند.
«رفع فوری و بیقید و شرط تمامی اتهامات منتسب شده به تمامی فعالین صنفی محبوس در ایران»، «آزادی تمام دستگیرشدگان» و «ملزم کردنِ دولت ایران به احترام به حقوق بنیادین کارگران، معلمان و مزدبگیران در زمینه آزادی ایجاد یا پیوستن به تشکل مستقل صنفی و کارگری، احترام و رعایت حق آزادی بیان و حق تجمع مسالمتآمیز بدون بیم و هراس از دخالت نیروهای امنیتی»، از مواردی هستند که در این بیانیه از هیأتهای حاضر در اجلاس خواسته شده است.