روز جهانی زن؛ دام قانون برای زنان ایرانی
۱۵ سال پیش در آبادان دختری مدام جلوی دادگستری این شهر می‌رفت و از مقام قضايی درخواست حمايت می‌كرد و می‌گفت برادرش به علت دیدن پیامکی از یک پسر در گوشی‌اش، قصد كشتن او را دارد.
۱۵ سال پیش در آبادان دختری مدام جلوی دادگستری این شهر می‌رفت و از مقام قضايی درخواست حمايت می‌كرد و می‌گفت برادرش به علت دیدن پیامکی از یک پسر در گوشی‌اش، قصد كشتن او را دارد.
مقام‌های قضايی و انتظامی به او توجه نکردند و مدتی بعد سر دختر به دست برادرش بریده شد. این روایت علی نجفی توانا، جرم‌شناس است که روزنامه اعتماد آن را در تاریخ ۱۹ بهمن منتشر کرده است.
این روایت شاید تنها بخش کوچکی از رنج زنان در جمهوری اسلامی را بازگو کند. زنانی که علاوه بر نبود قانون و حقوق اولیه باید با قوانینی که جمهوری اسلامی علیه جانشان وضع می‌کند هم بجنگند. در بسیاری از روستاهای ایران زنده ماندن زنان هم نوعی مبارزه است.
قوانین که زنان را قربانی «قتل‌های خانوادگی» می‌کند
بزرگ‌ترین مصداق قانونی علیه جان زنان ایرانی در قتل‌های موسوم به ناموسی آشکار است.
حکومت و دستگاه قضایی ایران نه تنها راه حلی برای قتل‌های ناموسی ارائه نمی‌دهند بلکه با کاهش مجازات قاتلانی که از اعضای خانواده قربانی‌اند، ریختن خون آنها را آسان‌تر می‌کنند.
بهمن ماه امسال همسر مونا حیدری او را با انگیزه‌ای ناموسی را کشت و سر او را در شهر گرداند.
مونا چندی قبل به ترکیه رفته بود اما عمو و پدرش او را از ترکیه به ایران بازگرداندند و بعد از مدتی او به دست شوهرش کشته شد.
آمار قتل‌های ناموسی در ایران گزارش نمی‌شود و بخش زیادی از آنها با نام قتل‌های خانوادگی به رسانه‌ها راه پیدا می‌کند.
قانون موسوم به حمایت از خانواده و به بردگی گرفتن زنان
دامنه اقدامات زن‌ستیز جمهوری اسلامی در قانونی موسوم به حمایت از خانواده که در ۲۵ مهرماه تصویب شد، فراوان است.
به واسطه این قانون، دختران و زنانی که بارداری‌های ناخواسته داشته‌اند، نمی‌توانند بدون حکم دستگاه قضایی سقط جنین انجام دهند.
در واقع همه آنها مجرمانی تلقی می‌شوند که خلاف قوانین جمهوری اسلامی باردار شده‌اند و باید تسلیم قانون شوند تا برایشان تصمیم‌گیری شود.
در بخش دیگری از این قانون نیز دستور جمع‌آوری ابزارهای جلوگیری از بارداری از داروخانه‌ها داده شده است.
تعطیل کردن «خانه خورشید» به عنوان یکی از معدود نهادهای مدنی حامی زنان یکی از مصادیق تازه‌ترین مصادیق اجرای این قانون ضد زن است.
خانه خورشید سالها در عرصه کمکرسانی به زنان گارگر جنسی در منطقه محروم «دروازه غار» در تهران فعالیت میکرد و به بیش از ۲۵۰۰ زن خدمترسانی کرده بود.
قانون موسوم به حمایت از خانواده، حق مالکیت زن بر بدنش را نقض هم نقض می‌کند. نقض این حق به ویژه از این جهت است که مزایای اجتماعی برای زنان و خانواده را تنها به داشتن فرزند و باردار شدن زن محدود می‌کند.
اعدام و شکنجه زنان
فعالان و مدافعان حقوق بشر گزارش دادهاند در سال ۲۰۲۱میلادی دستکم ۱۵ زن در ایران اعدام شده‌اند، این در حالی است که اعدام زنان در بسیاری از کشورها ممنوع شده است.
حکم اعدام فاطمه اصلانی ۲۸ آذرماه در زندان دستگرد اصفهان اجرا شد و سوسن رضاییپور ۳۱ ساله، پس از شش سال تحمل حبس، بامداد پنجم آبان امسال در زندان مرکزی قزوین اعدام شد. اتهام اغلب زنان آنها قتل شرکای جنسیشان اعلام شده است. در برخی موارد نیز آنها متهم به قتل شخص متجاوز بودهاند.
همچنین زنان در ایران تحت شکنجههای سخت جسمی قرار میگیرند. محبوبه رضایی، زندانی سیاسی در زندان بوشهر در یادداشتی نوشته بود از طرف مسئولان زندان «پیشنهاد صیغه موقت با مردان متمول بند مالی زندان» دریافت کرده است.
نرگس محمدی فعال حقوق زنان به نقل از زینب جلالیان، زندانی سیاسی میگوید او را به ساختمان متروکهای که لولههای آب و آجرهایش روی زمین افتاده بود، برده و روی یک تختی انداخته بودند و تمام لباسهایش را از تن بیرون آورده بودند.
آزار زنان با گشت ارشاد
روایت آزار و شکنجه زنانی که د ایران مورد آزار و اذیت ماموران گشت ارشاد قرار میگیرند نیز در بسیاری از موارد پنهان میماند و موارد معدودی از آن در رسانه‌ها منتشر میشود. بسیاری از زنان به شکل سیستماتیک به دلیل رعایت نکردن پوشش مورد قبول جمهوری اسلامی قربانی خشونت و در برخی موارد تجاوز از سوی ماموران نیروی انتظامی در بازداتشگاهها می‌شوند.
بازداشت از سوی گشت ارشاد یکی از کابوسهای زنان و دختران ایرانی است. بارها دیده شده ماموران گشت ارشادی که زنان را در خیابانها کتک میزنند و به آنها فحاشی می‌کنند، ترفیع درجه میگیرند.
زنانی که بیصدا در خانهشان کشته می‌شوند
دامنه قوانین زن‌ستیز جمهوری اسلامی به خانهها یعنی جایی که باید محل امن و آسایش آنها باشد نیز کشیده شده است.
آنجا که دختربچهها به ویژه در مناطق محروم مجبور به ازدواج اجباری می‌شوند و از سوی همسرشان شکنجه و آزار و اذیت می‌شوند و امکانی برای طلاق و جدایی ندارند.
آنها علاوه بر اینکه امکان رفتن به دادگاه و شکایت را ندارند حق طلاق هم ندارند. پس باید به زندگی ادامه دهند یا خودخواسته به زندگیشان پایان دهند.
ماه گذشته به فاصله کمتر از۳۰ روز دو دختربچه یکی ۱۶ و دیگری ۱۷ ساله که هر دو قربانی کودک همسری بودند، به دلیل آزار و اذیتهای جسمی و روحی همسرانشان خودکشی کردند.
نگین درویشی دختر ۲۰ ساله اهل شوشتر با دو فرزند بعد از اینکه به دادگاه درخواست طلاق داد از سوی شوهرش به قتل رسید.
