گزارش اختصاصی ایران‌اینترنشنال از کمبود دارو: بیماران را به گروگان گرفته‌اند
در حالی که نایابی، کمبود و گرانی شدید دارو به ویژه داروهای خارجی در ایران نگرانی‌های بیماران و نزدیکانشان را افزایش داده، چندین شهروند در نقاط مختلف کشور در پاسخ به فراخوان ایران اینترنشنال با ارسال مدارک، تصاویر و فایل‌های صوتی، تجربه خود را از بحران کنونی دارو شرح داده‌اند.
یک شهروند ساکن سردشت در آذربایجان غربی به ایران اینترنشنال گفت در این شهر چهار داروخانه است که از ساعت ۹ شب فقط یک داروخانه می‌تواند باز باشد.
او با تاکید بر این که بسیاری از مردم سردشت بر اثر حملات شیمیایی دوران جنگ به بیماری‌های تنفسی مبتلا هستند، گفت: «این یک وضعیت خیلی خراب و مشکلات خیلی زیادی برای مردم درست کرده است.»
این شهروند ادامه داد: «من دو ماه گذشته، به داروخانه مراجعه کردم و خواستم قرص سردرد تهیه کنم که قیمتش ۳۵۰۰ تومان بود، اما امروز بعد از دو ماه که دوباره به داروخانه رفتم، همین قرص را ۱۴ هزار تومان تهیه کردم.»
او اضافه کرد قرص ملوکسیکام که برای بیماران سیاتیکی است در داروخانه‌های سردشت پیدا نمی‌شود.
همچنین یک شهروند دیگر که به دلیل خشکی چشم، از قطره چشم خارجی «های» (Hye) استفاده می‌کرده، با ارسال یک فایل صوتی گفت اکنون یک ماه است نتوانسته از این قطره استفاده کند.
او گفت در اصفهان، مشهد و دیگر شهرها به دنبال این دارو گشته، اما پیدا نکرده است. این در حالی است که به دلیل عوارض قطره‌های ایرانی، این روزها فقط روزی یک بار یا هر دو روز یکبار می‌تواند قطره چشم ایرانی مصرف کند.
یک شهروند از کرج نیز با فرستادن ویدیویی گفت که به دلیل سرماخوردگی از داروخانه همایون ویلای کرج قرص سرماخوردگی «میناکلد» و شربت دیفن هیدرامین خریده است.
به گفته این بیمار، دیفین هیدرامین یک ماه پیش حدود ۵۰۰۰ هزار تومان بود و قرص میناکلد حدود ۲۰۰۰ تومان، اما او اکنون این دو دارو را ۱۵ هزار و ۷۰۰ تومان خریده است.
همچنین یک شهروند دیگر با فرستادن عکسی از قرص آ-کنوترن، گفت دخترش یک سال است دارد این قرص را مصرف می‌کند و باید شش ماه دیگر این قرص را بخورد تا بهبود پیدا کند.
او با تاکید بر کمبود این قرص گفت پیشتر هر ورق این قرص پنجاه هزار تومان بود اما اکنون در داروخانه‌ها پیدا نمی‌شود و در ناصرخسرو به او گفته‌اند هر ورقش ۲۵۰ هزار تومان است.
این شهروند در فایل صوتی خود تاکید کرد که جمهوری اسلامی «بیماران را به گروگان گرفته» است.
همچنین یک شهروند زن که دچار یک بیماری نادر خونی است و جزو بیماران خاص محسوب می‌شود با ارسال یک فایل صوتی گفت که داروهای مربوط به بیماری او تحت پوشش بیمه نیست.
این زن بیمار ادامه داد، پس از شش ماه ثبت‌نام در سازمان غذا و دارو و هلال احمر، اکنون داروی مورد نیاز او پیدا شده اما به قیمت ۳۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان؛ یعنی هر دانه قرص نیم میلیون تومان.
این در حالی است که به گفته این بیمار، این میزان دارو برای مصرف یک ماه او هم کافی نیست و او مجبور است به دلیل کمبود دارو، به جای روزی دو عدد قرص، روزی یک عدد قرص بخورد.
یک بیمار تالاسمی نیز گفت آمپول خارجی «هاش‌سی‌جی ۵۰۰۰» مورد نیاز او که از سوی پزشک تجویز شده، در هیچ کدام از داروخانه‌هایی که او در چندین استان از جمله گیلان، مازندران، خراسان رضوی و تهران گشته پیدا نمی‌شود و فقط نوع ایرانی آن وجود دارد.
او تاکید کرد که نوع ایرانی این دارو عوارض شدید دارد و درد را چند برابر می‌کند.
یک سال پیش وضعیت کمبود دارو در ایران در بازه ۱۵ سال گذشته، بی‌سابقه توصیف می‌شد و این وضعیت در ماه‌های اخیر وخیم‌تر شده است. به نوشته روزنامه همشهری، به عنوان نمونه، حداقل هزینه یک هفته درمان هر کودک دارای سرطان به ۸ میلیون تومان افزایش یافته و برخی خانواده‌ها به دلیل ناتوانی در تهیه دارو، از درمان کودکان خود صرف‌نظر می‌کنند.
در این شرایط، وزارت بهداشت واردات دارو از کشورهای اروپایی را به دلیل آنچه محدودیت‌های تحریمی می‌خواند متوقف و تولیدات هند و ترکیه و ایران را جایگزین کرده است.
بهرام عین‌اللهی وزیر بهداشت روز یکشنبه ۱۲ دی پزشکان را تهدید کرد و گفت: «پزشکان و به ویژه اعضای هیات‌های علمی که داروهای خارجی تجویز کنند از نظر ما امتیاز کمتری خواهند داشت.»
او با بیان این که از اواخر سال ۹۷ تاکنون حدود ۲۵۰۰ قلم دارو در ایران گران شده، گرانی داروهای خارجی را به دلیل افزایش قیمت دلار «طبیعی» دانست.
این در حالی است که مجتبی بوربور، نایب رییس اتحادیه واردکنندگان دارو گفته است «اثر تحریم‌ها آنقدر نیست که از آن صحبت می‌شود» و علت افزایش قیمت دارو در ایران «سیاست‌های داخلی بوده که جلوی واردات دارو را می‌گیرند».
پیشتر همایون سامه‌یح نجف‌آبادی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس در گفت‌و‌گو با وب‌سایت «دیده‌بان ایران» با بیان این که واردات دارو با ارز ۴۲۰۰ تومانی در سال آینده متوقف می‌شود، گفته بود: «در سال آینده، قیمت دارو به نسبت سال ۱۴۰۰ بسیار گران‌تر خواهد بود.»