شماری از زنان و مردان ایرانی با هشتگ «بگذارید حرف بزنیم LetUsTalk و انتشار عکس با حجاب اجباری در کنار عکس جدید و با پوشش انتخابی و آزادشان، به فارسی و انگلیسی درباره حجاب اجباری و تاثیر ایدئولوژی مذهبی نوشتند.
مسیح علینژاد، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر که این کارزار به ابتکار او راه‌اندازی شده، با انتشار عکسی از کودکی خود که روسری به سر داشت در کنار عکسی از خود بدون حجاب اسلامی، در توییتی نوشت: «همراه شوید، عکس‌های کودکی سرکوب شده‌تان را با تجربه‌تان منتشر کنید.»
او تاکید کرد: «در ایران به ما گفتند از ۷سالگی حجاب نداشته باشی، شلاق،زندان، باتوم و اخراج از همه جا. در غرب به ما می‌گویند هیس! اعتراض شما باعث «اسلام هراسی» می‌شود. سکوت نکن، حرف بزن ما حق داریم از ایدئولوژی اسلامیست‌ها بترسیم.»
یک کاربر توییتر در این کارزار با انتشار عکسی قدیمی از حجاب اجباری خود در کنار عکس جدیدی از خود نوشت: «این دختربچه غمگینی که می‌بینید منِ واقعی نیست؛ چیزیست که حکومت اسلامی دوستش داره. منِ واقعی، رها و آزاده که هر کاری که دلش میخواد انجام بده و هر چیزی که دلش میخواد بپوشه. چیزی که باعث شد نتونم بیشتر از این در سرزمین مادریم، جایی داشته باشم.»
اعظم بهرامی، دیگر کاربر زن توئیتر نیز نوشت: «من بارها به خاطر کتاب بردن، ترانه خواندن برای همکلاسی‌هایم، رنگ کفش و جوراب، عدم تبعیت از قانون اجباری چادر در مدرسمان سرزنش و توبیخ شدم. برای من حجاب هرگز پوشش ساده مو نبود. ایدئولوژی و بودجه هنگفت و هدررفت سرمایه حضور نیمی از جمعیت ایران بود.»
او اضافه کرد: «تقلیل آن به فرهنگ، و ساده کردن آن به پوشاندن موی سر دروغی روشن برای عادی سازی خشونتی سیستماتیک به زنان است.»
همچنین کاربر «نهضت نسوان شرق» با ذکر خاطره‌ای از دستگیری خواهرش در میدان ونک تهران از سوی ماموران گشت ارشاد نوشت: «بعد از دو ساعت که توی امنیت اخلاقی وزرا نگهش داشتن اومد بیرون و از شدت ناراحتی قرمز شده بود. می‌گفت به طرز تحقیرآمیزی بهم گفتن شماره شوهرت رو بگیر ببینیم اون تایید میکنه اینجوری بیرون اومدنت رو. انگار خودم شعور ندارم. بعد از دو سال هنوز میگه که اون روز تحقیر شدم.»
این کاربر تاکید کرد: «اینه حقیقت حجاب در ایران. حجاب انتخاب صدها هزار زن مثل من نیست و هزینه این ظلم رو روزانه از اعصاب و روان و جان و تن خودمون می‌دیم.»
اما مخاطبان این کارزار فقط زنان ایرانی نیستند. علینژاد در توییت دیگری با انتشار عکس‌هایی از یک مرد و یک زن قربانی مجازات شلاق در ایران، خطاب به مردان ایرانی نوشت: «شرع فقط محدودکننده زن نیست. با استناد به همین قوانین ما با هم شلاق خورده‌ایم پس با هم از کرامت انسانی له شده‌مان حرف بزنیم.»
یکی از کاربران زن توئیتر نیز با بازنشر همین دو عکس، خطاب به مردان نوشت: «وقتی به خاطر شرکت در میهمانی، به خاطر اینکه در خیابان دست معشوقمان را در دست گرفتیم، به خاطر شاد نوشی و شادمانی، به خاطر رپ‌خوانی، به خاطر ده‌ها دلیل کوچک دیگر برای زندگی برای شادی، دستگیر شدیم، شلاق خوردیم،جریمه شدیم، تنها نبودیم. پس بیا حرف بزنیم.»
کاربر «زندگی بهتر» در توییتر نوشت: «من را با یک دختر در پارک گرفتن. موهام را چهار راه زدن و باید تا یک هفته نگهمی‌داشتم و بعد می‌رفتم کمیته نشان می‌دارم و بعد سلمانی. تا یک هفته از خانه بیرون نیومدم. همه عقده‌ای بودن.»
جمهوری اسلامی در بیش از چهار دهه گذشته، با اعمال قانون تبعیض‌آمیز حجاب اجباری، آزادی زنان و مردان در پوشش اختیاری را نادیده گرفته و با دستگیری شهروندان عادی و فعالان مدنی و مجازات‌هایی همچون زندان و شکنجه‌هایی همچون شلاق، هرگونه مقاومت مدنی در این زمینه را سرکوب کرده است.
دو سال پیش، تعدادی از فعالان مدنی و سیاسی، فعالان حقوق زنان و عده‌ای از شهروندان معترض، با انتشار نامه‌ای سرگشاده خواهان «آزادی فوری و بدون شرط فعالان مدنی معترض به قانون تبعیض‌آمیز حجاب اجباری» از جمله یاسمن آریانی، منیره عربشاهی، مژگان کشاورز، فرشته دیدنی، صبا کرد افشارى و راحله احمدی شدند.