خانواده‌ها خواستار آزادی دو فعال کارگری فرانسوی در ایران شدند

placeholder

خانواده‌های سیسیل کوهلر و ژاک پاریس، فعالان کارگری فرانسوی زندانی در ایران، خواستار آزادی‌ آنها شدند.

هفدهم اردیبهشت‌ماه، سومین سالگرد بازداشت کوهلر و پاریس است. این دو معلم فرانسوی که از اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱در ایران بازداشت شده‌اند، همچنان در شرایطی «غیرانسانی و تحقیرآمیز» نگهداری می‌شوند؛ وضعیتی که به گفته خانواده‌ها مصداق شکنجه است.

در بیانیه‌ای که خانواده‌های این دو گروگان منتشر کرده‌اند، آمده کوهلر و پاریس تنها چهار بار و هر بار تنها به مدت ۱۰ دقیقه با مقامات کنسولی فرانسه دیدار کرده‌اند؛ دیدارهایی که زیر نظر مستقیم و تهدید آمیز ماموران جمهوری اسلامی برگزار شده و اجازه هیچ‌گونه گفت‌وگوی آزادانه‌ای به آن‌ها داده نشده است.

در این بیانیه آمده تماس‌های ویدیویی با خانواده‌ها نادر و تحت کنترل شدید صورت می‌گیرد، به طوری‌ که در آخرین تماس که در ۲۵ فروردین انجام شده، یک مامور جمهوری اسلامی در حال فیلمبرداری از مکالمه دیده شده است.

کوهلر چهارم آذر سال گذشته در دادگاه انقلاب محاکمه شد. او از بیش از ۱۰۰۰ روز پیش در بازداشتگاه وزارت اطلاعات، موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین، زندانی است. نواِمی کوهلر، خواهر سیسیل گفته در ایران محاکمه عادلانه‌ای برگزار نمی‌شود.

کوهلر، مسئول روابط بین‌الملل فدراسیون ملی کار آموزشی و فرهنگی و همسرش عضو همین فدراسیون هستند.

تشکل صنفی پرستاران: تبعید و پرونده‌سازی، پاسخ مطالبات صنفی کادر درمان است

شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران هم در بیانیه‌ای روز جهانی کارگر را فرصتی برای اعتراض به شرایط کاری ظالمانه کادر درمان اعلام کرد.

در این بیانیه آمده: «همان‌طور که در بیانیه مشترک ۱۱ تشکل اجتماعی به مناسبت روز جهانی کارگر، تاکید کردیم جامعه‌ای که دیگر نمی‌خواهد همانند سابق زندگی کند از ترسیدن و مرعوب شدن عبور کرده است.»

بیانیه کنفدراسیون کار ایران-خارج از کشور: زنان و دانشجویان با کارگران متحد شوند

کنفدراسیون کار ایران- خارج از کشور در بیانیه‌ای جداگانه، ضمن حمایت از کارگران، معلمان و پرستاران، جمهوری اسلامی را به دلیل «سیاست‌های ضدکارگری و سرکوبگرانه» محکوم کرد.

این بیانیه، شرایط کاری نامناسب، دستمزدهای ناچیز و فقدان حمایت‌های اجتماعی را از جمله مصائب کارگران ایران برشمرد و خواستار سازمان‌یابی مستقل کارگران و اتحاد با دیگر اقشار جامعه، از جمله زنان و دانشجویان، شد.

این کنفدراسیون همچنین از اعتراضات سال‌های ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ به‌عنوان نشانه‌ای از عزم مردم ایران برای تغییر یاد کرد و از کارگران ایرانی خارج از کشور و فعالان جهانی دعوت کرد تا به این مبارزه بپیوندند.