مطالب بیشتر
گروهی از معلمان شاغل و بازنشسته، پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ همزمان با روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران، در شهرهایی از جمله شیراز، هرسین و اسلامآباد غرب با وجود فضای سنگین امنیتی، مقابل ادارات آموزشوپرورش تجمع اعتراضی برگزار کردند.
این تجمعها در شرایطی شکل گرفت که از شب قبل، تماسهای تهدیدآمیز، احضار فعالان صنفی و فشار بر خانوادههای معلمان از سوی نهادهای امنیتی در جریان بود.
در برخی مناطق، نیروهای امنیتی مانع شکلگیری تجمع شدند و در مواردی نیز تعدادی از معلمان بازداشت یا بازجویی موقت شدند.
فرهنگیان حاضر در این تجمعها با در دست داشتن پلاکاردهایی همچون «امنیت شغلی، معیشت و کرامت، حق معلم است»، «معلم دادخواه است، نه فرمانبردار سکوت» و «هفته معلم را به ما تبریک نگویید، حقمان را بدهید» خواستار تحقق مطالبات صنفی خود شدند.
بهرغم فشارهای امنیتی، این تجمعها به صورت مسالمتآمیز برگزار شد. بسیاری از معلمان در گروههای کوچک و هماهنگ در مکانهای مختلف گرد آمدند تا صدای خود را به گوش برسانند.
این اعتراضها بازتاب سالها بیتوجهی به مطالبات صنفی، حقوق عقبافتاده، فشارهای معیشتی و بیعدالتی در ساختار آموزشوپرورش بود. معلمان معترض تأکید کردند: «با حقوق ناچیز، آینده دانشآموزان را نمیتوان ساخت.»
فرهنگیان اعلام کردند که علیرغم تهدیدها، همچنان برای حفظ کرامت خود و آینده آموزش کشور ایستادگی خواهند کرد.
