ویدیوهای رسیده به ایراناینترنشنال نشان میدهند گروهی از اعضای خانواده زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، سهشنبه ۲۶ فروردین مقابل زندان اوین در تهران تجمع کردند.
حاضران در این تجمع عکسهایی از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و پلاکاردهایی با شعارهای «نه به اعدام» و «لغو فوری حکم اعدام» به دست گرفتند و شعارهایی از جمله «نه به اعدام» و «نه به احکام ظالمانه اعدام»، سردادند.
در هفتهها و ماههای گذشته نیز تجمعات مشابهی در مقابل زندان اوین در تهران و دیگر شهرهای ایران شکل گرفت.
همزمان با تجمع خانوادههای زندانیان محکوم به اعدام، شصتوچهارمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام»، با پیوستن بند زنان زندان زاهدان و زندان ازبرم لاهیجان به این کارزار، به ۴۰ زندان گسترش یافت.
اعضای این کارزار در بیانیه این هفته خود هشدار دادند: «حکومت درمانده ولایت فقیه که اکنون در باتلاق بحرانهای داخلی و بینالملی گرفتار شده برای جلوگیری از خیزشهای مردمی طبق روال همیشگی اعدامها را تشدید کرده است.»
این بیانیه با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی در هفته گذشته پنج زندانی سیاسی را پس از تحمل ۱۰ سال حبس و شکنجه، در زندان وکیلآباد مشهد به دار آویخت، اعلام کردند که ۲۵ فروردین نیز یک زندانی بلوچ ۲۲ ساله به نام علی دهانی در زندان مرکزی زاهدان اعدام شد.
طبق این بیانیه، دهانی در آبان ۱۴۰۱ در جریان خیزش «زن، زندگی، آزادی» بازداشت و بدون حق دادرسی عادلانه، به اتهام «قتل چهار تن از مأموران حکومتی در شهرستان بمپور»، به اعدام محکوم شده بود.
فرهاد شاکری، عبدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمن گرگیج، تاجمحمد خرمالی و مالکعلی فدایینسب، پنج زندانی سیاسی هستند که ۱۹ فروردین به اتهام «بغی از طریق عضویت در گروه سلفی حزبالفرقان و جبهه همبستگی ملی اهلسنت ایران» در زندان وکیلآباد مشهد اعدام شدند.
اعضای کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در پایان بیانیه خود با از «ابعاد گسترده نقض فاحش حقوق بشر در ایران» به عنوان هشداری جدی برای جامعه و فعالان حقوقبشری و نهادهای بینالمللی نام برد و نوشت: «هرگونه بیعملی و نادیدهانگاری با این حکومت مستبد باعث گرفتن جان مردم ستمدیده و زندانیان بیشتری میشود.»
این زندانیان از تمامی نهادها و سازمانهای حقوق بشری و سیاسی بینالمللی درخواست کردند که صدای مردم و زندانیان در ایران باشند: «زیرا دهها زندانی سیاسی، عقیدتی و هزاران زندانی با جرایم عمومی زیر حکم اعدام هستند که از حداقل حق دادرسی منصفانه محروم بوده و هستند.»
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با شدت گرفتن موج اعدامها در ایران، با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام، از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج آغاز شد.
در هفتههای بعد، زندانهای دیگری به این کارزار پیوستند و اکنون در شصتوچهارمین هفته، زندانیان محبوس در ۴۰ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدهاند.
زندانهای اراک، اردبیل، ارومیه، اسدآباد اصفهان، اوین، بانه، برازجان، بم، تبریز، تهران بزرگ، جوین، چوبیندر قزوین، حویق تالش، خرمآباد، خورین ورامین، خوی، دستگرد اصفهان، دیزلآباد کرمانشاه، رامهرمز، رشت، رودسر، زاهدان، سپیدار اهواز، سقز، سلماس، شیبان اهواز، طبس، عادلآباد شیراز، قائمشهر، قزلحصار کرج، کامیاران، کهنوج، گنبدکاووس، لاهیجان، مرکزی کرج، مریوان، مشهد، میاندوآب، نظام شیراز و نقده، زندانهایی هستند که به این کارزار پیوستهاند.
در ماههای اخیر، افزایش شمار اجرای احکام اعدام و همچنین صدور و تایید احکام اعدام برای زندانیان سیاسی در ایران، با موجی از اعتراضات در داخل و خارج از کشور روبهرو شده است.
