مطالب مرتبط
مهرزاد بروجردی، رییس دانشکده علوم انسانی و علوم آموزش در دانشگاه علم و فنآوری میزوری در گفتوگو با ایراناینترنشنال با اشاره به اینکه هنوز هم فکر میکند اسرائیل و جمهوری اسلامی «در حال روکم کنی» هستند گفت: «هیچ ضمانتی وجود ندارد که این وضعیت به جنگی تمام عیار تبدیل شود.»
بروجردی تاکید کرد: «شاید جمهوریاسلامی فکر میکند مشتهای زیادی خورده است و اگر پاسخ ندهد، اسرائیل میتواند کارهای دیگری انجام دهد.»
به گفته بروجردی، در مقابل منطقی به نظر میرسد که اسرائیل سامانههای موشکی جمهوری اسلامی را از کار بیندازد تا حمله دومی علیه او صورت نگیرد: «یا اینکه میتواند از این فرصت استفاده کند و به تاسیسات اتمی ایران ضربه بزند یا زیرساختها و مناطق مهم مانند پالایشگاهها را بزند که ایران را با مشکلات عدیده اقتصادی روبهرو کند.»
این تحلیلگر سیاسی معتقد است که در حال حاضر دو طرف در حال «دمیدن در بوق تبلیغاتی» خودشان هستند و میخواهند اوضاع را به نفع خود نشان دهند: «اما این سوال جدی مطرح است که آیا توانایی موشکی ایران در همین حد است یا بیشتر است؟»
حمله موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل و تاکید این کشور بر اقدام تلافیجویانه واکنشهای زیادی را در میان فعالان سیاسی، کارشناسان و کاربران شبکههای اجتماعی در پی داشته است. برخی تحلیلگران در گفتوگو با ایراناینترنشنال از احتمال رویارویی نظامی اسرائیل و جمهوری اسلامی گفتند.
مجید محمدی: عقلانیت راهبردی در حمله جمهوری اسلامی به اسرائیل دیده نمیشود
مجید محمدی، جامعهشناس، گفت: «جمهوری اسلامی بین از دست دادن اعتبار خود میان گروههای نیابتی و جنگطلبی، گزینه دوم را انتخاب کرد.»
محمدی افزود: «حمله حکومت ایران به اسرائیل از سر «استیصال، فشار قشر حاکم و گیجی ناشی از ضربات متعدد اسرائیل به دستهای جمهوری اسلامی در منطقه» انجام گرفت و عقلانیت راهبردی در آن دیده نمیشود.»
این جامعهشناس همچنین گفت:«تهران از طریق موشکپراکنی نخواهد توانست به هدف خود برای نابودی اسرائیل دست یابد و به همین دلیل است که برخی کارشناسان در صدا و سیمای جمهوری اسلامی، از لزوم استفاده از بمب اتمی علیه اسرائیل سخن میگویند.»
مئیر جاودانفر: جمهوری اسلامی در تصمیمی اشتباه ایران را به جنگ کشاند
مئیر جاودانفر، تحلیلگر مسائل اسرائیل، در مصاحبه با ایراناینترنشنال گفت: «در آستانه جنگ میان جمهوری اسلامی و اسرائیل قرار داریم و این احتمال وجود دارد که اسرائیل در اقدامی تلافیجویانه به نقاطی در خاک ایران حمله کند.»
او افزود: «اسرائیل در صورت حمله به ایران، مواضعی را هدف قرار خواهد داد که متعلق به حکومت هستند.»
جاودانفر با اشاره به سامانههای دفاعی ضعیف، اقتصاد شکننده و مشروعیت پایین جمهوری اسلامی گفت که مقامهای حکومت در تصمیمی اشتباه ایران را وارد جنگ کردند.
به گفته این تحلیلگر، اسرائیل هیچ مرزی با ایران ندارد اما ولایت فقیه تصمیم گرفت جنگ نیابتی علیه اسرائیل را به رویارویی مستقیم نظامی بکشاند.
مهرداد فرهمند: حمله حکومت ایران به اسرائیل بازی با آتش بود
مهرداد فرهمند، تحلیلگر مسائل خاورمیانه، گفت: «جمهوری اسلامی با در نظر گرفتن رویدادهای اخیر برای حزبالله، نمیتوانست خاموش باشد و دست به کاری نزند.»
فرهمند افزود: «اگر حکومت ایران به کشته شدن نصرالله واکنشی نشان نمیداد، برای خود بیاعتباری به بار میآورد، همپیمانان آن دلسرد میشدند و دیگر کسی روی جمهوری اسلامی حساب نمیکرد.»
این تحلیلگر گفت: «حمله موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل بازی با آتش بود و ایران و اسرائیل از نظر نظامی در وضعیت نابرابری قرار دارند.»
محسن سازگارا: این جنگ، جنگ مردم ایران نیست
محسن سازگارا، تحلیلگر سیاسی و عضو شورای مدیریت گذار، گفت عکه لی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، بر سر کشته شدن حسن نصرالله، ایران را به جنگ کشاند و زندگی ۹۰ میلیون ایرانی را به مخاطره انداخت.
سازگارا افزود: «شعارهای خامنهای در خصوص آمریکاستیزی و نابودی اسرائیل، ایران را به وضعیت کنونی کشانده است اما مردم راضی به نبرد با اسرائیل نیستند زیرا این جنگ، جنگ آنها نیست.»
او پیشبینی کرد که اسرائیل در جریان حمله احتمالی خود به ایران، در ابتدا دفاع ضد هوایی جمهوری اسلامی را هدف قرار دهد.
فرزین ندیمی: جمهوری اسلامی از موشکهای پیشرفتهتری برای حمله به اسرائیل استفاده کرد
فرزین ندیمی، تحلیلگر امور دفاعی و امنیتی، در مصاحبه با ایراناینترنشنال گفت: «بر اساس برآوردها ۲۰۰ تا ۲۵۰ موشک جمهوری اسلامی به اسرائیل رسیدند و حدود ۱۰ پایگاه موشکی در سراسر ایران، در این حمله نقش داشتند.»
او افزود که این احتمال وجود دارد که تعداد موشکهای شلیکشده از خاک ایران بیش از این عدد باشد و نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه این پرتابهها را پیش از رسیدن به اسرائیل، سرنگون کرده باشند.
به گفته این تحلیلگر، حکومت ایران در این حمله ظاهرا از موشکهای جدید و پیشرفتهتری استفاده کرده است که از آن جمله میتوان از دو موشک سوخت جامد و هایپرسونیک «خیبرشکن» و «فتاح» نام برد.
ندیمی اضافه کرد: «به نظر میرسد بر خلاف برخی برآوردها، تعداد قابل توجهی از موشکهای جمهوری اسلامی در مقایسه با حمله پیشین، از پدافند هوایی اسرائیل عبور کردهاند.»
او همچنین از احتمال اصابت شماری از موشکهای جمهوری اسلامی به نزدیکی مقرهای آژانس امنیت اسرائیل (شین بت)، موساد و ستاد ارتش اسرائیل خبر داد.
پیشتر و در شامگاه ۲۵ فروردین، جمهوری اسلامی با بیش از ۳۰۰ موشک کروز، موشک بالستیک و پهپاد به اسرائیل حمله کرد. این اولین حمله مستقیم جمهوری اسلامی به خاک اسرائیل بود.
جمشید برزگر، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی، به ایراناینترنشنال گفت:«اسرائیل بعد از کشتن فواد شکر و اسماعیل هنیه بسیار تلاش کرد تا جمهوری اسلامی را به حمله موشکی دیگری علیه خود ترغیب کند، چون بعد از حمله ۱۳ آوریل متوجه شد که رهگیری موشکهای جمهوری اسلامی کار سختی نیست.»
او افزود: «مخصوصا بعد از تضعیف حماس و حزبالله کار برای اسرائیل راحتتر هم شد و منتظر بود تا جمهوری اسلامی اقدامی انجام دهد تا بتواند به تاسیسات هستهای و زیرساختها در ایران حمله کند. بنابراین بعید است که اسرائیل از این موقعیت ایجاد شده به سادگی بگذرد.»
علی افشاری، فعال و تحلیلگر سیاسی به ایراناینترنشنال گفت :«جمهوری اسلامی در یک تنگنا و مخمصهای قرار گرفته است بهخصوص برای حفظ نیرویی که در دوهه اخیر به آنها پر و بال داده است یعنی جبهه مقاومت.»
او افزود: «شرایط به گونهای است که حزبالله لبنان ضربه سختی خورده است و حماس برای بقای خود میجنگد. اگر اکنون با گذشت دو ماه از کشتهشدن اسماعیل هنیه در تهران، جمهوری اسلامی همچنان سکوت میکرد شکاف عمیقی بین جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت ایجاد میشد و آنها از جمهوری اسلامی دلسرد میشدند.»
حسن هاشمیان، تحلیلگر جهان عرب، به ایراناینترنشنال گفت:«تصور من این است که جمهوری اسلامی بعد از تضعیف حماس به عنوان یک بازوی بازدارندگیاش و حزبالله به عنوان اصلیترین بازوی بازدارندگیاش، تلاش کرد با این حمله موشکی یک تصویر جدید از بازدارندگی برای خود بسازد. اما نتیجه برعکس شد.»
او افزود: «موشکها هیچ آسیبی به اسرائیل وارد نکردند. بیشتر موشکها هم یا در اردن فرود آمد یا در فلسطین. بنابراین جمهوری اسلامی الان بیدفاع است و حتی خود علی خامنهای میداند که انتقال او به این مخفیگاهها نمیتواند مانع از دسترسی اسرائیل به او بشود.»
