نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح، در نامه‌ای به مای ساتو، گزارش‌گر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، با انتقاد از سرکوب فعالیت‌های صنفی معلمان در دولت‌های پس از انقلاب سال ۵۷ هشدار داد سرکوب‌ها اکنون با احکام اخراج، بازنشستگی اجباری و تبعید برای دست‌کم ۱۶ معلم در کردستان ادامه یافته است.
محمدی در این نامه که جمعه ۱۴ شهریور در حساب اینستاگرام او منتشر شد، ضمن تاکید بر همبستگی نهادهای حقوق بشری، از یونسکو و سازمان جهانی کار خواست مانع حضور مسئولان وزارت آموزش و پرورش و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در نشست‌های بین‌المللی شوند و برای لغو «احکام ظالمانه» علیه معلمان، به‌ویژه در استان کردستان، فشار آورند.
به نوشته محمدی، سرکوب فعالیت‌های صنفی معلمان از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی در هیچ دوره سیاسی‌ای متوقف نشده و در دولت‌های مختلف ادامه یافته است. اوج این روند در دولت ابراهیم رئیسی رقم خورد و پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی» شدت گرفت.
او آغاز دوره جدید مطالبه‌گری صنفی را پس از سرکوب‌های خونین دهه ۶۰ و در اواخر دهه ۷۰ دانست و یادآور شد نخستین موج گسترده سرکوب، همان سال‌ها و در دولت اصلاحات رخ داد.
رضا اکوانیان، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر، در مصاحبه با ایران‌اینترنشنال درباره این موضع‌گیری گفت: «نامه نرگس محمدی پیام‌های روشنی دارد؛ نخست تداوم یک الگوی تکراری سرکوب فعالیت‌های صنفی معلمان از دهه ۷۰ تاکنون و تشدید آن پس از جنبش "زن، زندگی، آزادی" که امروز با احکام اداری علیه ۱۶ معلم کردستان خود را نشان می‌دهد. دوم، اثر مستقیم این روند بر کیفیت آموزش و آینده دانش‌آموزان و لزوم پایان دادن به امنیتی‌سازی مطالبات صنفی.»
صدور احکام سنگین برای ۱۶ معلم در کردستان
محمدی در ادامه نامه خود به گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران نوشت صدها فعال صنفی فرهنگیان بازداشت و «بیش از ۳۰۰ معلم، فعال صنفی و دانشجوی فرهنگیان» با احکام اداری از جمله اخراج و انفصال مواجه شده‌اند.
این فعال حقوق بشر از صدور احکام سنگین اخراج، انفصال و بازنشستگی اجباری برای ۱۶ معلم در شهرهای مختلف استان کردستان، به‌عنوان مصداق تداوم فشار بر معلمان در دولت مسعود پزشکیان نام برد و آن را «نماد بارز خشونت مضاعف علیه مردم ایران به‌ویژه مردم به حاشیه رانده‌شده، از جمله در کردستان» خواند.
پرویز احسنی، سمیه اخترشمار، لقمان الله‌مرادی، جهانگیر بهمنی، صلاح حاجی‌میرزایی، لیلا زارعی، لیلا سلیمی، امید شاه‌محمدی، سلیمان عبدی، هیوا قریشی، شهرام کریمی، مجید کریمی، نسرین کریمی، کاوه محمدزاده، غیاث نعمتی و فیصل نوری، ۱۶ معلمی هستند که با احکام انفصال، اخراج، تعلیق، بازنشستگی اجباری و تبعید مواجه شده‌اند.
محمدی اضافه کرد: «صدور این احکام در آستانه سالگرد جنبش ژینا مهسا امینی، نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی به‌شدت نگران خیزش دوباره مردم ایران برای تحقق خواسته‌های دمکراتیک و عدالت‌طلبانه خود است.»
هفتم شهریور و به‌دنبال صدور احکام انضباطی و امنیتی علیه این معلمان استان کردستان، صدها تن از شهروندان و فعالان مدنی در مسیر کوهپیمایی آبیدر سنندج تجمع و راهپیمایی کردند و خواستار لغو این احکام شدند.
فراخوان اقدام بین‌المللی
محمدی ضمن اعتراض شدید به ادامه سرکوب معلمان در ایران، از همه نهادهای حقوق بشری و مجامع بین‌المللی درخواست کرد با اعلام همبستگی با معلمان و محکوم کردن برخوردهای امنیتی و قضایی، برای توقف این روند اقدام کنند.
برنده جایزه نوبل صلح خواستار لغو فوری احکام صادر شده علیه معلمان، به‌ویژه احکام اخیر برای ۱۶ معلم در استان کردستان و به رسمیت شناخته شدن حق برخورداری از تشکل‌های مستقل و برگزاری تجمعات مسالمت‌آمیز شد.
در روزهای گذشته و پس از صدور احکام علیه فرهنگیان، چندین تشکل صنفی و فرهنگی، گروه‌هایی از بازنشستگان و جمعی از کوهنوردان در استان‌های مختلف با بیانیه‌ها و کنش‌های نمادین، این روند را محکوم کردند و آن را «نشانه‌ای از سرکوب سازمان‌یافته» دانستند.
