فضانوردی وارد مرحله‌ای تاریخی شده است؛ یک ورزشکار سابق پارالمپیک در آستانه شکستن مرزهایی قرار دارد که زمانی غیرممکن به نظر می‌رسیدند. آژانس فضایی اروپا، با وجود برخی تردیدها، به این رویداد بی‌سابقه چراغ سبز نشان داده است.
به گزارش وب‌سایت دیلی گلکسی، جان مک‌فال، نخستین پارا-فضانورد آژانس فضایی اروپا، پس از کسب تاییدیه پزشکی برای حضور طولانی‌مدت در ایستگاه فضایی بین‌المللی، در آستانه شکستن مرزهای پیشین اکتشافات فضایی قرار گرفته است.
دانیل نوینشواندر، مدیر بخش اکتشافات انسانی و رباتیک آژانس فضایی اروپا، این خبر مهم را تایید کرد.
این فضانورد ۴۳ ساله بریتانیایی که در سن ۱۹ سالگی در یک سانحه موتورسیکلت پای راست خود را از بالای زانو از دست داد، مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است.
مک‌فال که پیش‌تر سابقه حضور در مسابقات دو و میدانی پارالمپیک و فعالیت در حرفه جراحی را داشت، در سال ۲۰۲۲ به‌عنوان نخستین فضانورد دارای معلولیت آژانس فضایی اروپا معرفی شد.
این رویداد نقطه عطفی در کاوش‌های فضایی به شمار می‌رود و نشان می‌دهد که معلولیت جسمی نمی‌تواند مانع از دست‌یابی انسان‌ها به اهداف فضایی شود.
این تصمیم تاریخی پس از پایان مطالعه امکان‌سنجی «فلای» که به همت آژانس فضایی اروپا صورت گرفت، اعلام شد.
این مطالعه به بررسی چالش‌ها و امکانات کار یک پارا-فضانورد در شرایط بی‌وزنی پرداخت و نتایج آن نشان داد هیچ مانعی برای مشارکت مک‌فال در یک ماموریت کامل وجود ندارد.
نوینشواندر اذعان کرد در ابتدا انتظار چالش‌های بالقوه‌ای را داشته، اما از «سازگاری بی‌نقص» مک‌فال شگفت‌زده شده است.
مک‌فال برای دریافت این مجوز، توانایی‌‌هایش را در تکمیل تمام وظایف مورد نیاز یک فضانورد، از جمله رویه‌های اضطراری، سازگاری با بی‌وزنی و عملیات روزانه ایستگاه بین‌المللی به اثبات رساند. عملکرد او فراتر از انتظارات بود.
در حال حاضر، پای مصنوعی مک‌فال باید مراحل سخت‌گیرانه تایید برای سفر فضایی را طی کند. هر وسیله‌ای که به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شود، باید استانداردهای دقیق ایمنی و عملیاتی را رعایت کند و پروتز او نیز از این قاعده مستثنی نیست.
شرکت ارتوپدی آلمانی اتوبوک در حال همکاری با آژانس فضایی اروپا برای تطبیق طراحی پروتز به‌منظور استفاده از آن در شرایط بی‌وزنی است.
برای اطمینان از عملکرد ایمن پروتز در فضا، مک‌فال آزمایش‌های فشرده‌ای را انجام داده و به‌منظور ارزیابی تاثیر بی‌وزنی بر تناسب و راحتی اندام مصنوعی‌اش، در وضعیت سر به پایین دوچرخه‌سواری کرده است.
مک‌فال این فرآیند را فرصتی نه تنها برای خود، بلکه برای میلیون‌ها کاربر پروتز در سراسر جهان می‌داند و معتقد است پیشرفت‌های حاصل از این ماموریت می‌تواند به بهبود فناوری پروتز منجر شود.
اگرچه آژانس فضایی اروپا به این موضوع چراغ سبز نشان داده، اما زمان دقیق ماموریت مک‌فال هنوز مشخص نشده است.
مرحله بعدی شامل تعیین اهداف علمی است که او در طول اقامتش در ایستگاه فضایی بین‌المللی بر آن‌ها تمرکز خواهد کرد.
حضور او می‌تواند به تحقیقات منحصر به فردی درباره سازگاری انسان با فضا، با تمرکز بر پروتزها، تحرک و توان‌بخشی در شرایط بی‌وزنی بینجامد.
به‌زودی جهان شاهد یک رویداد تاریخی خواهد بود؛ نخستین پارا-فضانورد که به‌مدت شش ماه در فضا زندگی و کار خواهد کرد.
این دستاورد نشان‌دهنده تغییری گسترده‌تر در اکتشافات فضایی است و ثابت می‌کند که محدودیت‌های گذشته، آینده را تعریف نمی‌کنند.
