روزنامه هم‌میهن در گزارشی به ارائه جزییات بیشتر از «قتل ناموسی» کانی عبداللهی، دختر ۱۷ ساله پیرانشهری به دست پدرش پرداخت و نوشت که با توجه به موارد نسبتا مشابه قبلی مانند قتل دختر عموی کانی، دختران این روستای کوچک اضطراب گرفته‌اند و می‌ترسند که نکند این بلا بر سر آنان هم بیاید.
کانی عبداللهی، دختری اهل روستای ماشکان از توابع پیرانشهر استان آذربایجان غربی بود که ششم بهمن به دلیل «ارتباط با یک پسر»، هدف ضربات چاقوی پدرش قرار گرفت و کشته شد.
هم‌میهن چهارشنبه دهم بهمن در گزارشی نوشت این دختر تا کلاس ششم دبستان درس خوانده بود و به پدر و مادرش در کشاورزی و دامداری کمک می‌کرد.
پدر کانی در خانه‌شان دو ضربه چاقو به قلب و کتف دخترش زد و سپس او را به بیمارستان برد اما این نوجوان به دلیل شدت جراحات، جان خود را از دست داد.
جعفر عبداللهی، پدر کانی، اکنون در زندان شهر نقده است.
۳ قتل یا مرگ مشکوک دختران در روستای محل زندگی کانی
ماشکان، محل زندگی کانی، روستایی ۳۲۵ نفری در ۲۵ کیلومتری پیرانشهر است که بهمن سال ۱۴۰۲ هم خبر دیگری درباره کشته شدن دختری به نام فرزانه به دست پدرش، در آن منتشر شد.
فرزانه، دختر عموی کانی عبداللهی بود و به گفته هم‌میهن، برخی مردم روستا از مرگ او با عنوان «خودکشی» یاد می‌کنند.
عیسی ماشکانی، دهیار روستا، به هم‌میهن گفت که فرزانه «به دلیل اختلافات خانوادگی» به زندگی خود پایان داد.
عموی کانی، سال گذشته و در جریان مرگ فرزانه، بازداشت و بازجویی نشد.
حدود ۱۰ سال پیش نیز دختری با مرگ مشکوک، جان خود را در این روستا از دست داد اما خانواده‌اش گفتند خودکشی کرده است.
از آن‌جا که ماشکان مدرسه‌ای در دوره متوسطه اول و دوم ندارد، تقریبا ۱۰۰ درصد دختران روستا ترک تحصیل می‌کنند؛ چون برای ادامه تحصیل باید به مدرسه شبانه‌روزی در پیرانشهر بروند و این کار سخت است.
به گفته دهیار روستا، دختران ماشکان از زمان کشته شدن کانی و بعد از دو مرگ در یک سال، اضطراب گرفته‌اند که نکند این بلا سر خودشان بیاید.
حلیمه ابراهیمی، خاله کانی، به هم‌میهن گفته است که مریم، مادر این دختر نوجوان، «عصبانی و غمگین» است و نمی‌داند باید از شوهرش که می‌گوید «پشیمان است» جدا شود یا نه.
نبود آماری دقیق از زن‌کشی و دخترکشی در ایران
تعداد دقیق و آمار رسمی زنانی که به اسم «ناموس» در شهرهای ایران کشته می‌شوند، مشخص نیست.
عثمان مزین، وکیل اهل سردشت که سال‌هاست پرونده‌های زن‌کشی را دنبال می‌کند، در گفت‌وگو با هم‌میهن به موارد متعددی از چنین قتل‌هایی اشاره کرد.
یکی از این پرونده‌های مورد اشاره او مربوط به مرگ زنی در چهار سال پیش است که چون خانواده برایش مراسمی برگزار نکردند، مزین به موضوع مشکوک شد، با دادستان صحبت کرد و متوجه شد که کسی در این زمینه اعلام جرم نکرده است.
مزین از چندین نمونه دیگر یاد کرد که دختران نوجوان و زنان به دست برادر، پسر‌عمو، پدر، ناپدری و دیگر مردان خانواده خود کشته شدند.
طی روزهای ششم و هفتم بهمن، سه زن و دو کودک به دست مردان خانواده در شهرهای پیرانشهر، مراغه و کرمانشاه کشته شدند که گزارش‌های مرگ آنان، افزایش نگرانی‌ها در جامعه نسبت به بالا رفتن آمار زن‌کشی در ایران را در پی داشت.
عثمان مزین تاکید کرد که مجازات نکردن پدر به‌دلیل قتل فرزندان، موجب افزایش دخترکشی‌ها شده و حتی در مواردی که پدر قاتل نیست و برادر یا شوهر، قاتل هستند، چون مردم می‌دانند اگر پدر، قتل را گردن بگیرد قصاص نمی‌شود، پدر، خلاف‌واقع خودش را قاتل معرفی می‌کند.
به گفته او، ماده مربوط به قصاص نکردن پدر برای قتل فرزندان موجب شده که پدران با خیال راحت این کار را بکنند و حتی اگر کسی غیر از پدر هم مرتکب قتل می‌شود، پدر گردن بگیرد و قاتل از مجازات مصون بماند.
بیشترین مجازاتی که مزین این سال‌ها برای پدران قاتل فرزند دیده، ۱۰ سال حبس بوده است که: «عملا این ۱۰ سال هم تحمل نمی‌شود. مرخصی گرفته می‌شود و بعد از چندسال شرایط برای آزادی پدر فراهم می‌شود.»
این وکیل دادگستری، آمار قتل زنان در ایران را بسیار بالا خواند اما گفت این قتل‌ها عمدتا اعلام نمی‌شوند چون تعداد زیادی از آن‌ها به دستگاه قضایی گزارش نمی‌شود و خانواده هم آن را مخفی می‌کند.
