در ادامه فشارهای جمهوری اسلامی برای تحمیل «حجاب اسلامی» به مردم در ایران، محمدرضا میرشمسی، معاون ستاد امر به معروف و نهی از منکر اعلام کرد با موافقت قوه قضاییه، حضور در کلینیک «ترک بی‌حجابی» حکم جایگزین جریمه است و با دستور قضات، «زنان بی‌حجاب» به این کلینیک‌ها معرفی می‌شوند.
میرشمسی روز پنج‌شنبه ۲۴ آبان در گفت‌وگو با سایت دیده‌بان ایران با بیان این که بهتر است از عنوان «محفل» به جای «کلینیک» برای «مراکز ترک بی‌حجابی» استفاده شود، گفت که اخیرا محافلی برای ارائه آموزش به کسانی که «تمایل دارند بی‌حجابی را کنار بگذارند»، دایر شده است.
معاون ستاد امر به معروف با بیان این که راه‌اندازی محافل «ترک بی‌حجابی» با درخواست دولت صورت گرفته، گفت که این محافل در راستای دغدغه مسعود پزشکیان درباره مسائل مربوط به گشت ارشاد و تاکید او مبنی بر این‌که «باید در این زمینه، کار فرهنگی انجام شود و مساله حجاب قطعا یک موضوع تربیتی است»، دایر شده است.
روز ۲۳ آبان، زهرا بهروز‌آذر، معاون مسعود پزشکیان در امور زنان و خانواده، گفت که راه‌اندازی کلینیک‌های «ترک بی‌حجابی» در دولت چهاردهم تصویب نشده و به این دولت ارتباطی ندارد.
پیش از آن و در روز ۲۲ آبان، مهری طالبی دارستانی، رییس اداره زنان و خانواده ستاد امر به معروف استان تهران، از راه‌اندازی اولین کلینیک تخصصی مشاوره و حمایت از بازگشت به حجاب با عنوان کلینیک ترک بی‌حجابی در تهران در آینده خبر داد و هدف این مرکز را «درمان علمی و روان‌شناختی بی‌حجابی» اعلام کرد.
قبل از شروع کار دولت چهاردهم و در جریان تبلیغات انتخابات زودهنگام ریاست‌جمهوری، پزشکیان مواضعی علیه حجاب اجباری و گشت ارشاد داشت اما احمدرضا رادان، فرمانده کل انتظامی جمهوری اسلامی، ۲۷ مرداد ۱۴۰۳ اعلام کرد «طرح نور» در دولت جدید ادامه خواهد یافت.
اکنون میرشمسی با اشاره به استفاده از عبارت «کلینیک ترک بی‌حجابی» از سوی مدیران ستاد امر به معروف در تهران، گفت: «استفاده از واژه کلینیک باعث شد که برخی دوستان و بعضی رسانه‌ها نگران شوند که نگاه بیمارگونه به افرادی که کشف حجاب می‌کنند، وجود دارد.»
این مقام ستاد امر به معروف اعلام کرد این ستاد به افرادی که حجاب را رعایت نمی‌کنند، «نگاه بیمارگونه و امنیتی» ندارد و آن را «یک موضوع فرهنگی و تربیتی» می‌داند.
موضوع راه‌اندازی کلینیک «ترک بی‌حجابی» در حالی مطرح می‌شود که در روزهای اخیر، یکی از دانشجویان دختر دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران، برای اعتراض به برخورد ماموران حراست با حجاب او، لباس‌های خود را از تن درآورد.
این دختر که برخی رسانه‌ها از او با نام «آهو دریایی» یاد کردهاند، به «دختر علوم تحقیقات» معروف شد.
بر پایه گزارشهای موجود، دختر علوم تحقیقات را که به نمادی علیه حجاب اجباری بدل شد، بلافاصله پس از دستگیری به یک مرکز روانشناسی منتقل کردند.
به گفته شماری از فعالان حقوق بشر، حکومت سعی دارد در روایتهای رسمی خود این زن را «بیمار» و «دیوانه» بخواند تا وجه اعتراض را از رفتار او بگیرد و سرکوبش کند. این روش یکی از شیوههای رایج حکومتهای استبدادی در طول تاریخ برای سرکوب مخالفان است که به آن «مجنونانگاری معترضان» گفته می‌شود.
میرشمسی اما درباره نحوه کار مراکز مورد اشاره، به دیده‌بان ایران گفت: «در این مراکز صندلیهایی قرار داده شده که خانمها روی آنها مینشینند و درباره تجربیات خود از آسیبهای مربوط به بی‌حجابی صحبت می‌کنند.»
او در پاسخ به سوالی درباره نحوه مواجهه این ستاد با موسسات بخش خصوصی که از کارکنان زن خود میخواهند بدون حجاب بر سر کار حاضر شوند، گفت: «مواردی به ما گزارش داده شد و نیروهایی به این موسسات مراجعه کردهاند و از مدیران آنها خواستهاند که دست به چنین اقداماتی نزنند.»
میرشمسی گفت اگر توصیهها از سوی مدیران این شرکتها و موسسات پذیرفته نشود، به مجموعههایی معرفی می‌شوند که میتوانند از طریق قانونی با آنها برخورد کنند.
جمهوری اسلامی در بیش از چهار دهه اخیر در قالب طرحهای مختلف از جمله «طرح نور»، «حجاببان»، «گشت ارشاد»، «طرح طوبی» و «طرح عفاف و حجاب»، تلاش کرده تا حجاب و پوشش مورد نظر خود را بر مردم در ایران تحمیل کند.
از زمان خیزش «زن، زندگی، آزادی» موضوع پوشش و حجاب اجباری به یکی از مهمترین چالشهای جمهوری اسلامی تبدیل شد.
با وجود تلاش حکومت برای اجبار حجاب، ایجاد سبک زندگی دلخواه جمهوری اسلامی، سرکوب نافرمانی مدنی زنان با وضع قوانین مختلف، جریمههای سنگین و برخوردهای خشن، زنان زیادی طی دو سال گذشته، بدون حجاب اجباری در اماکن عمومی ظاهر شده و می‌شوند.
