بررسی‌های کمپین حقوق بشر ایران نشان می‌دهد از ۱۰ خرداد تا ۲۵ مرداد ۱۴۰۳ دست‌کم ۳۴ زندانی سیاسی، در زندان‌های مختلف ایران، به صورت «نظام‌مند» و «عامدانه» از دسترسی به خدمات درمانی مناسب از جمله دسترسی به دارو یا اعزام به مراکز درمانی در خارج از زندان محروم شده‌اند.
کمپین حقوق بشر ایران در گزارشی که چهارشنبه ۳۱مرداد ۱۴۰۱ منتشر کرد هشدار داد که ادامه و تشدید این محرومیت‌ها، جان بسیاری از محبوسان سیاسی را در زندان‌های مختلف کشور به خطر انداخته است.
بر اساس این گزارش، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی و ماموران سازمان زندان‌ها، از رهگذر تحمیل این فشارها تلاش می‌کنند صدای زندانیان سیاسی را که از داخل زندان‌ها، به احکام پرشمار اعدام و محکومیت‌های خودسرانه دادگاه‌های ناعادلانه، اعتراض می‌کنند خاموش کنند.
یافته‌های کمپین حقوق بشر ایران نشان می‌دهد مقام‌های قضایی و سازمان زندان‌ها، به صورت مستقیم در محروم کردن زندانیان سیاسی از حق دسترسی به درمان نقش داشته و در برخورد با زندانیان سیاسی، وضعیت جسمانی، بیماری‌های زمینه‌ای یا مزمن را که در پرونده پزشکی آن‌ها گزارش شده، به صورت عامدانه نادیده گرفته‌اند.
مقام‌های قضایی و سازمان زندان‌ها همچنین خانواده‌های این زندانیان را از تغییر شرایط یا وخیم‌تر شدن وضعیت سلامتی زندانیان بی‌اطلاع گذاشته‌اند؛ یا پس از اطلاع، هیچ کمک و همکاری معناداری با خانواده‌ها نداشته‌اند و با این حال، در قبال وضعیت سلامتی زندانیان و محرومیت عامدانه آن‌ها از حق «دسترسی به خدمات درمانی» پاسخ‌گو نبوده‌اند.
بر اساس ارزیابی کمپین حقوق بشر ایران، محرومیت عامدانه از حق درمان، با اهداف کاملا سیاسی صورت می‌گیرد و بخشی از کارزار سرکوب، ارعاب و وحشت‌آفرینی در میان کنشگران مدنی و مخالفان سیاسی است.
کمپین حقوق بشر ایران تاکید دارد که رفتار مقامات زندان با محبوسان سیاسی و محروم کردن آنان از خدمات پزشکی و درمانی مصداق بارز شکنجه زندانیان و ناقض بسیاری از قوانین داخلی و بینالمللی درباره شکنجه و همچنین مسئولیت حفاظت از جان زندانیان است.
هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر ایران، هشدار داده که در فقدان موضع قاطع و هماهنگ جامعه بینالمللی به این اقدامات غیرقانونی و غیراخلاقی مقام‌های جمهوری اسلامی، آن‌ها «در سکوت خبری، به تلاش‌های خود برای تبدیل کردن احکام حبس به اعدام ادامه خواهند داد.»
کمپین حقوق بشر ایران از دولت‌های سراسر جهان، سازمان ملل، سازمان‌های بینالمللی حقوق بشر و انجمن‌های پزشکی در سراسر جهان می‌خواهد تا مقام‌های جمهوری اسلامی را وادار کنند که بی‌درنگ، شرایط و امکان مراقبت کامل و مناسب از تمامی زندانیان بیمار ، از جمله اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان، را فراهم کنند.
این کپمین حقوق‌بشری در ادامه گزارش خود، ضمن ذکر نام ۳۴ زندانی سیاسی و عقیدتی که از دریافت خدمات درمانی مناسب محروم شده‌اند، شرح وضعیت ۹ تن از این زندانیان محبوس در زندان‌های قزل‌حصار کرج، اوین تهران، مرکزی کرج، شیبان اهواز و مرکزی ارومیه را ارائه داه است.
افشین بایمانی، سمانه نوروزمرادی، مرضیه فارسی، عفیف نعیمی، جابر صخراوی، انور چالشی، وسام مزرعه، عبدالامیر زرگانی و حمزه سواری، نه زندانی سیاسی و عقیدتی هستند که در این گزارش به جزئیات پرونده آن‌ها پرداخته شده است.
