کشف جدید دانشمندان درباره تاثیر مریخ بر آب و هوای زمین
یافته‌های اخیر دانشمندان نشان می‌دهند تاثیر گرانشی مریخ روی زمین، سیاره ما را به خورشید نزدیک‌تر می‌کند و بر گرمایش طولانی مدت کره زمین تاثیر می‌گذارد.
یافته‌های اخیر دانشمندان نشان می‌دهند تاثیر گرانشی مریخ روی زمین، سیاره ما را به خورشید نزدیک‌تر می‌کند و بر گرمایش طولانی مدت کره زمین تاثیر می‌گذارد.
تلگراف در گزارشی نوشت دانشمندان دریافته‌اند مریخ با نزدیک‌تر کردن زمین به خورشید در چرخه‌های دو میلیون و ۴۰۰ هزار ساله، بر آب و هوای زمین تاثیر می‌گذارد.
بر اساس این تحقیق که در مجله «نیچر کامیونیکیشن» منتشر شده است، محققان شواهدی زمین‌شناسانه کشف کرده‌اند که ثابت می‌کنند چگونه کشش گرانشی مریخ بر گرمایش طولانی مدت کره زمین تاثیر می‌گذارد و به جریان آب‌های اقیانوس‌ها سرعت می‌بخشد.
این تیم از محققان دانشگاه سیدنی و دانشگاه سوربن، با مطالعه بر روی داده‌هایی با قدمت ۶۵ میلیون سال که از حفاری در صدها سایت در سراسر جهان به دست آمده، سعی دارند چگونگی تغییر جریان‌های عمیق اقیانوس‌ها در طول زمان را بررسی کنند.
این تحقیقات نشان داده‌اند قدرت جریان‌های اقیانوسی در چرخه‌های دو میلیون و ۴۰۰ هزار ساله کاهش یافته است و همچنان روندی نزولی دارد.
این مدت همان مقیاس زمانی است که در آن مدارهای مریخ و زمین در یک رقص گرانشی، برهم‌کنش می‌کنند.
دکتر آدریانا دوتکیویچ از دانشکده زمین‌شناسی سیدنی گفت: «ما از یافتن این چرخه‌ها که دوره زمانی هر کدام دو میلیون و ۴۰۰ هزار سال است در داده‌های رسوبی اعماق دریا شگفت‌زده شدیم.»
دوتکیویچ افزود: «تنها یک راه برای توضیح این پدیده وجود دارد؛ اینکه آن‌ها با چرخه‌های تعاملات گردش مریخ و زمین به دور خورشید مرتبط هستند.»
چرخه‌های نجومی بزرگ
فعل و انفعالات میان سیارات به‌عنوان «چرخه‌های نجومی بزرگ» شناخته می‌شوند. به این معنا که زمین، تحت تاثیر چرخه گرانشی مریخ، طی یک دوره یک میلیون و ۲۰۰ هزار ساله کمی به خورشید نزدیک‌تر می‌شود.
این رویداد منجر به دوره‌هایی از افزایش تابش خورشیدی و آب و هوای گرم‌تر می‌شود. البته قبل از اینکه این کاهش فاصله از کنترل خارج شود، زمین دوباره از خورشید دور می‌شود.
پروفسور دیتمار مولر از دانشگاه سیدنی در این مورد گفت میدان‌های گرانشی سیارات در منظومه شمسی با یکدیگر تداخل دارند.
به گفته او، این برهم‌کنش که «تشدید» نامیده می‌شود، گریز از مرکز سیاره را به‌عنوان معیاری برای سنجش نزدیکی مدارهای سیاره به آن چرخه‌ها، تغییر می‌دهد.
چرخه گرمایش کنونی زمین
از چرخه گرمایش کنونی زمین ۲۰۰ هزار سال می‌گذرد و حدود یک میلیون سال دیگر به اوج گرمایش خواهد رسید.
این تیم شواهدی از گرداب‌های عمیق اقیانوسی پیدا کرده‌اند که با دوره‌های گرمایشی که در آن زمین به خورشید نزدیک‌تر شده و دریاها در پر‌تلاطم‌ترین حالت خود قرار داشته‌اند، مطابقت دارند.
این گرداب‌ها مانند جکوزی‌های غول‌پیکری هستند که جریان‌هایشان تا کف دریا کشیده می‌شوند و فرسایش و تجمع رسوب‌های عظیمی به نام «کانتورایت» را در پی دارند.
اگرچه این چرخه‌ها ارتباطی با گرم‌شدن سریع فعلی زمین ندارند اما محققان می‌گویند این کشف به دقیق‌تر کردن مدل‌های آب و هوایی کمک می‌کند و همچنین بینشی در مورد چگونگی تغییر گرمایش اقیانوس‌ها ارائه می‌دهد.
عصر یخبندان جدید
این تیم بر این باور است که گرداب‌های حاصل از تعامل زمین با مریخ می‌تواند به خنثی کردن برخی از اثرات «گردش واژگونی نصف‌النهاری اقیانوس اطلس» (AMOC) کمک کند.
این پدیده جریان گرم اقیانوسی است که گلف استریم یا همان جریان خلیج مکزیک را به حرکت در می‌آورد و به اعتدال آب و هوا در اروپا کمک می‌کند.
برخی دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که ممکن است جریان AMOC متوقف شود.
در این صورت، جهان در عصر یخبندان جدید فرو رفته و آن دسته از گونه‌های اقیانوسی که به اکسیژن موجود در آب متکی هستند، نابود می‌شوند.
پروفسور مولر در این زمینه گفت: «داده‌های ما از اعماق اقیانوس‌ها نشان می‌دهند اقیانوس‌های گرم‌تر جریان‌های آبی عمیق‌تر و قوی‌تری دارند.»
به گفته او، این امر به احتمال زیاد از راکد شدن اقیانوس‌ها جلوگیری می‌کند؛ حتی اگر گردش واژگونی نصف‌النهار اقیانوس اطلس کُند یا به‌طور کلی متوقف شود.
