نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه نوبل صلح، از صبح دوشنبه ۱۵ آبان در زندان اوین در اعتراض به ارائه نکردن رسیدگی پزشکی به زندانیان بیمار و سیاست «یا مرگ یا حجاب اجباری» حکومت در قبال زنان در ایران اعتصاب غذا کرد.
بر اساس اطلاعیه خانواده نرگس محمدی که در صفحه اینستاگرام او منتشر شده، او در اعتراض به آنچه «سیاست جمهوری اسلامی برای تعلل و عدم رسیدگی پزشکی به وضعیت زندانیان بیمار و از دست رفتن سلامتی و جان انسان‌ها» و «سیاست یا مرگ یا حجاب اجباری برای زنان ایران» خوانده، دست به اعتصاب غذا زده است.
مهسا ژینا امینی، زن جوانی که به خاطر رعایت نکردن حجاب اجباری ضرب و شتم شد و در روزهای پایانی شهریور ۱۴۰۱ در بازداشتگاه پلیس گشت ارشاد کشته شد و جان باختن آرمیتا گراوند، دختر دانشآموزی که از سوی حجاب‌بانان در مترو مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و پس از ۲۸ روز بستری در بخش مراقبت‌های ویژه از دنیا رفت، از شناخته‌شده‌ترین قربانیان سیاست حجاب اجباری جمهوری اسلامی هستند.
طی چند سال اخیر زندانیان سیاسی زیادی ازجمله ساسان نیک‌نفس، فعال مدنی، بهنام محجوبی، درویش گنابادی، بکتاش آبتین، شاعر و فیلمساز و جواد روحی، معترض محکوم به اعدام در زندان جان خود را از دست دادند و جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ آنها که به دلیل فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی بوده، نپذیرفت.
پیش از آن هم اکبر محمدی، فعال سیاسی پس از یک هفته اعتصاب غذا در مرداد ۸۵ درگذشت و مقام‌های زندان دلیل مرگ را «ایست قلبی» اعلام کردند. هدی صابر، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی نیز در ۲۲ خرداد سال ۱۳۹۰ در دوران اعتصاب غذا درگذشت و پزشکان بیمارستان مدرس علت درگذشت او را «سهل انگاری مقامات زندان در انتقال به موقع به بیمارستان ذکر کرده و گفته بودند که اگر انتقال وی به موقع انجام می‌شد از مرگ نجات می‌یافت.»
وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی آذرماه ۱۳۹۷ پس از حدود دو ماه اعتصاب غذا در زندان لنگرود قم درگذشت.
خانواده نرگس محمدی با بیان اینکه نگران سلامت و وضعیت جسمی او هستند، در اطلاعیه خود نوشته‌اند او طبق تشخیص و اکوی پزشک معتمد سازمان زندان‌ها از یک هفته پیش نیاز به اعزام اورژانسی به مرکز قلب و ریه دارد اما پس از یک هفته پیگیری‌های نرگس از زندان و وکلیش از مراجع قضایی، دادستان با اعزام او مخالفت کرده و مجوز اعزام صادر نمی‌کند.
محمدی روز هشتم آبان برای دومین‌بار به‌دلیل سر نکردن روسری از دسترسی به خدمات درمانی مناسب و اعزام به بیمارستان محروم ماند. پس از آن در روزهای هشتم و نهم آبان، نرگس محمدی و تعدادی از هم‌بندی‌هایش در حیاط زندان اوین تحصن کردند. این تحصن در اعتراض به ممانعت از اعزام محمدی به بیمارستان قلب به دلیل سر نکردن روسری بود.
بنا بر اطلاعیه‌ای پیشین خانواده محمدی که دهم آبان منتشر کرده بودند، روز نهم آبان، رییس بهداشت و درمان سازمان زندان‌ها، رییس بهداری اوین، معاون سلامت اوین و پزشک متخصص قلب از بیمارستان رجایی برای معاینه محمدی و انجام اکو به داخل بند زنان زندان اوین رفتند اما به دلیل سر نکردن روسری، مسئولان زندان حتی حاضر نشدند محمدی را به بهداری زندان منتقل کنند.
در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی و زیر پا گذاشتن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسوولان زندان‌ها در ایران منتشر شده است.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در اوین، روز ۱۴ مهر برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ شد. بر اساس اعلام کمیته نوبل، او به دلیل مبارزه‌اش با ظلم علیه زنان ایرانی و تلاش برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه، شایسته دریافت این جایزه شناخته شد.
