بر اساس اطلاعات به دست آمده از منابع ایراناینترنشنال، نزدیک به نیروهای مقاومت سوریه، فرمانده لشکر فردی به نام «ذوالفقار حناوی»، لبنانیالاصل است که در صفوف حزبالله لبنان ثبتنام کرده و از جمله به عنوان رییس مهندسی در «واحد عزیز» و به عنوان رییس نیروهای حزبالله در منطقه حلب، قبل از انتصاب به فرماندهی «لشکر امام حسین» فعال بوده است.
به نظر میرسد در بخشی از نبرد در حلب، ذوالفقار حناوی با قاسم سلیمانی که اغلب به منظور مدیریت تلاشهای جنگی ایران به منطقه رفتوآمد داشت، ملاقات کرده و ظاهرا رابطهای ایجاد شده که منجر به انتخاب ذوالفقار به عنوان فرمانده لشکر شده است.
لشکر «امام حسین»، یک نیروی چندملیتی
این لشکر یک نیروی چندملیتی متشکل از هزاران جنگجو با هویتهای مختلف از سراسر خاورمیانه است.
با آنکه اکثر نیروهای این لشکر سوری هستند اما جنگجویانی از لبنان، افغانستان، پاکستان، یمن، سودان و سایر کشورها نیز وجود دارند.
عوامل خارجی در چارچوب «جنگ مذهبی» علیه نیروهای سلفی جهاد و داعش به سوریه رفتند و پس از پایان درگیریهای شدید در منطقه، تحت فرماندهی سپاه قدس در این کشور ماندند.
بر اساس اطلاعات به دست آمده، این لشکر به عنوان یک ارگان نظامی از واحدهای مختلفی تشکیل شده که شامل نیروهای رزمی، نیروهای ویژه و ستاد و ارگانهای لجستیکی است.
با وجود تعریف این لشکر به عنوان یک چارچوب چند جبههای، در طول سالها لشکر «امام حسین» عمدتا در سوریه و در پسزمینه جنگ در منطقه مستقر بود.
این لشکر با کمک به رژیم بشار اسد در مبارزه با مخالفان و شورشیان، ارتباطاتی را در سوریه ایجاد کرده که در چند سال گذشته برایش آزادی عمل نسبی در عرصه میدانی ایجاد کرده است.
مناطق اصلی فعالیت لشکر «امام حسین» در سوریه
مناطق فعالیت این لشکر در سوریه، شهرهای حلب و حمص هستند؛ اگرچه در سایر مناطق نیز مستقر میشوند.
بنا بر اطلاعات به دست آمده، حلب منطقهای است که اکثر عوامل لشکر و بیشتر فعالیتها در آن متمرکز است و درگیریهای داخلی که در آن شرکت میکنند نیز در آنجا انجام میشود - به عنوان مثال آماده شدن برای نبرد با نیروهای ترکیه در منطقه.