محمد مایلی‌کهن، سرمربی پیشین تیم ملی در موضع‌گیری جدیدی علیه امیر قلعه‌نویی و رضا عنایتی در یادداشتی که در اختیار ایران اینترنشنال قرار داده، نوشت: «تا زنده ام، با «مردک گروهبان قندلی» و مافیای او مبارزه خواهم کرد.» او محرم نویدکیا را مستحق نشستن بر نیمکت تیم ملی امید میداند
مایلی کهن این یادداشت تند و تیز را خطاب به «ملت شریف، دوست داشتنی ونجیب ایران» نوشته است: «این روزها در پی انتخاب مردکی به نام گروهبان قندلی که عنوان ژنرال توسط مافیا درونی و بیرونی برازنده خود میداند مانع از آن شد که یکی از نجیب ترین، با برنامه ترین وعالم ترین وصادق ترین مربی جوان تمامی ادوار فوتبال ایران یعنی جناب آقای محرم نویدکیا نتواند بر روی نیمکت وزین تیم ملی امید کشورمان بنشیند، (با همکاری نبی چاخان)و عجبا که به راحتی توانسته بر سر بزرگانی همچون حاج محمود خسروی وفا شیره مالیده تا فردی را که هیچ کارنامه مثبتی در دوران سرمربیگری خود نداشته صرفا به دلیل فرمانبری محض از گروهبان قند علی به عنوان سرمربی تیم ملی امید به جامعه فوتبال معرفی نماید.»
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: براستی وقتی عزیزانی چون نویدکیا عزیز با آن کارنامه درخشان در دو دوره لیگ حرفه ای فوتبال کشورمان با کمترین هزینه و یا وحید هاشمیان نازنین با وقار دوستداشتنی که مدتها به عنوان کمک مربی تیم ملی بزرگسالان بدون کوچکترین حاشیه سازی با نجابت هر چه تمام‌تر در خدمت فوتبال کشورمان بود ویا ابراهیم صادقی عزیز، مهربان، صادق با بیشترین علم و دانش و آگاهی تجربی و علمی حضور دارند باید این نیمکت گرانبهای تیم ملی امید به فردی که در عرصه مربیگری نا موفق ترین و کم سابقه ترین است برسد.»
مایلی کهن با اشاره به سوابق عنایتی نوشته: «آخرین سابقه او بر روی نیمکت نفت مسجدسلیمان این تیم محبوب و دوست داشتنی بود که آن را به لیگ دسته یک سوق داده است آنهم با دریافت پانصد میلیون تومان در ابتدا کار و رها کردن آن بعد از دریافت پانصد میلیون تومان نا قابل، آنهم برای شش مسابقه که ما حصل آن دو شکست و چهار مسابقه بود.»
او نوشته: «آیا اگر به ابراهیم چرخی اگر این مقدار پول را می‌دادیم حداقل این‌قدر معرفت داشت که تا آخر به تعهداتش عمل نماید و تیم محبوب نفت مسجدسلیمان را به امان خدا رها ننمایید.»
سرمربی پیشین تیم ملی نوشته است: «مردم شریف و نجیب و دوست داشتنی ایران، بدانید تا زمانی که خون در رگهایم جاری است و نفس می کشم صدای حق طلبی و حق خواهی ام را به پهنای ایران عزیز و دوست داشتنی یعنی وطنم به بلندای یک میلیون و ششصد صد و چهل هشت هزار کیلومتر طنین انداز خواهم کرد و در آینده بازهم خواهم گفت که چگونه گروهبان قندلی که هنوز هم تفاوت بین «کل یوم» و «کل هم» را نمی داند چندین هکتار زمین در کردان کرج توسط رئیس هیآت مدیره وقت استقلال دریافت نماید و بعد ها با فروش آن به ثروتی غیر قابل تصور دست یابد تا اینگونه خود را پدر خوانده فوتبال در همه عرصه ها بداند.»
مایلی کهن که خود را «بنده رو سیاه خدا» نامیده، در پایان نوشت: «اما به خداوندی خدا سوگند تا زمانی که خون در رگهایم جاری است با این گونه افراد فاسد و خود بزرگ بین مبارزه خواهم کرد و از بادی گاردها (علی) و لمپن های پیرامونی‌اش نمی هراسم چرا که دینم به من آموخته هیچ دستی بالاتر از دست خداوند نیست و عزت و ذلت دست اوست و لاغیر.»
