ساعت کاری ادارات و مراکز دولتی از شانزدهم خرداد یک ساعت به عقب کشیده شد تا کارمندان در سه ماه آتی از ساعت شش صبح در محل کارشان باشند. طرحی که از سوی مجلس ارایه شد و واکنش‌های منفی بسیاری را در پی داشت و بسیاری آن را روایتی از لجبازی مجلس اقلیت با اکثریت جامعه توصیف کردند.
سازمان اداری و استخدامی یک روز پس از آغاز فعالیت‌های اداری بر اساس ساعات کاری اعلام شده جدید، اعلام کرد ساعت کاری کارکنان ستادی دستگاه‌های دولتی به شش صبح تا ۱۴:۴۵ تغییر کرده است.
پیش از این ساعت کاری همه کارکنان دولت شش تا ۱۳ اعلام شده بود اما بر اساس مجموع ساعات کاری در هفته و با اصرار مجلس، همه دستگاه‌های اجرایی ستادی مکلف به اجرای ساعت کاری از شش صبح تا ۱۴:۴۵ هستند.
بر این اساس فقط دستگاه‌هایی که شش روز در هفته خدمت ارائه می‌کنند می‌توانند انتهای ساعت کاری را متغیر کنند.
عصر ایران روز چهارشنبه ۱۷ خرداد در گزارشی به تبعات تغییر ساعت کاری ادارات پرداخت و با اشاره به خطر افزایش تصادفات جاده‌ای به دلیل کم‌خوابی، نوشت: «حالا شهر از ساعت حدود سه یا چهار صبح میزبان کارمندانی است که خواب درستی نداشته‌اند و برای رفتن به سر کار از ماشین شخصی خود استفاده می‌کنند.»
این گزارش، نگران‌کننده‌ترین نتیجه کم‌خوابی کارمندان را در «زیرِ زمین» خواند و گفت: «گفته شده مترو تهران کارش را از ساعت چهار و نیم صبح آغاز می‌کند. یعنی راهبرها باید ساعت سه یا سه‌و‌نیم در محل کار باشند تا قطار را آماده خدمات‌رسانی کنند. حضور مستمر در این ساعت بدان معناست که خواب کافی هر لحظه در شرایط بحرانی‌تری قرار می‌گیرد.»
مشکلی که مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران هم روز گذشته (سه‌شنبه ۱۶ خرداد) به آن اشاره کرد و با اشاره به ارائه خدمات حمل و نقل شهری از ساعت چهار صبح، گفت: «اما کار برای کارگران مترو سخت می‌شود چرا که ساعت کاری آن‌ها ظهر به پایان نمی‌رسد بلکه باید تا شب خدمات ارائه دهند.»
او البته در ادامه مدعی شد چون سال گذشته هم یک ساعت ساعت‌ها جلو کشیده شده و «مشکلی پیش نیامده»، پس امسال هم می‌توان این طرح را عملیاتی کرد.
عصر ایران در ادامه گزارش خود به دلایل نبود فرصت خواب کافی برای کارمندان و کارگران هم اشاره کرده است: «به دلیل تورم افسارگسیخته‌ای که در ایران وجود دارد، اغلب کارمندان دو شغله هستند تا بتوانند خانواده‌شان را تامین کنند. آن‌ها اگرچه صبح زود بیدار می‌شوند اما نمی‌توانند حتما شب‌ها زودتر بخوابند که اگر هم چنین شود باز هم حق و لذت بودن کنار خانواده را از دست می‌دهند.»
تغییر ساعت کار ادارات و مراکز دولتی طرحی بود که از سوی دولت به مجلس رفت و با موافقت نمایندگان تصویب شد تا خدمات عمومی و دولتی از روز ۱۶ خرداد تا ۱۵ شهریور از ساعت شش صبح ارائه شود.
پیش از این در نیم‌فصل اول سال (روز نخست فروردین) ساعت‌ها یک ساعت به جلو کشیده می‌شد تا استفاده از نور روز بیشتر شود بدون آنکه ساعت خواب کارمندان و کارگران کاهش پیدا کند.
امسال اما با مصوبه مجلس، قانون تغییر ساعت با توجیه «وارداتی» و «غیر‌بومی» بودن آن لغو شد؛ در حالی که این قانون از سال ۱۳۸۶ تصویب و اجرایی شده بود.
مجلسی‌‌ها از «بر هم خوردن نظم خانواده‌ها، ساختارشکنی، عدم ارتباط آن با صرفه‌جویی اقتصادی، بر هم خوردگی ساعت زیستی بدن» و البته «انجام دقیق اعمال دینی» مانند «نماز» به عنوان دلایل تصمیم خود برای عدم تغییر ساعت یاد کردند.
این موارد البته واکنش‌های متعددی از سوی شهروندان و کاربران شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشت.
کاربری تغییر ساعت کاری ادارات را در کنار مصوبه لغو قانون ساعت تابستانی، روایتی از «لجبازی مجلس اقلیت با اکثریت جامعه» خواند و کاربری دیگر نوشت: «واقعا کار و بار زندگی یک ملت را مختل کردند تا ساعت نماز را جابه‌جا نکنند؟»
یک شهروند هم به تجربه خود از اولین روز تغییر ساعت اداری در شانزدهم خرداد اشاره کرد: «ساعت حدود چهار زدم بیرون و توی ترافیک داشتم فکر می‌کردم چند از خانه بیایم بیرون که ترافیک نباشد؟ بدتر اینکه قبلا هفت و هشت صبح کار می‌کردیم تا هشت شب، الان شده چهار و پنج صبح تا هشت شب. یعنی مدت زمان کاری زیاد شده تا زندگی کمتری بکنیم ...»
کم‌خوابی و مشکلات مرتبط با آن هم از دیگر مواردی هستند که شماری از کاربران به آن اشاره کرده‌اند: «ساعت شروع کار متروی تهران چهار و نیم صبح است! پرسنل مترو کی بخوابند؟ کی بلند شوند؟ کی صبحانه بخورند؟ خانواده هم که ...»
کاربری دیگر هم در توییتر به بار روانی تغییر نکردن ساعت اشاره کرد و نوشت: «کدام ابلهی تشخیص داد امسال نباید ساعت را جلو بکشیم؟ هر موقع صبح که چشم باز می‌کنی خورشید ساعت‌ها قبلِ تو بیدار شده و وسط آسمان نشسته! همه‌اش انگار دیر کردی ...»
