خیزش انقلابی مردم ایران؛ روسری افتاده زن‌ها، ریسمان دور گردن دیکتاتورها
آسوشیتدپرس در گزارشی از مبارزه زنان در ایران، با برداشتن «حجاب اجباری» از سر نوشته است که ترجمه‌ای از آن را در ادامه می‌خوانید.
آسوشیتدپرس در گزارشی از مبارزه زنان در ایران، با برداشتن «حجاب اجباری» از سر نوشته است که ترجمه‌ای از آن را در ادامه می‌خوانید.
طبق بیلبوردهایی که در خیابان‌های تهران بزرگ نصب شده‌اند، زنان باید برای احترام به مادرانشان «حجاب اجباری» بر سر بگذارند اما احتمالا برای نخستین بار پس از روزهای پرآشوب انقلاب ۵۷ است که بیشتر زنان -از جوان و مسن- انتخاب کرده‌اند روسری سر نکنند.
چنین حریف طلبیدن آشکار حکومت از سوی زنان، ماه‌ها پس از شروع اعتراضات در ایران است و با آن که به نظر می‌رسد اعتراضات خوابیده اما انتخاب زنان برای برداشتن حجاب از سر، چالش جدیدی برای حکومت مذهبی است.
جمهوری اسلامی در واکنش به تهدید روی آورده و بعضی کسب‌وکارها را که به زنان بدون حجاب اجباری خدمات ارائه کرده‌اند، تخته کرده است.
اما بنا بر نظر تحلیلگران در ایران، اگر حکومت پا روی دم شهروندان بگذارد، می‌تواند آتش اعتراضات را بار دیگر شعله‌ور کند.
زنان در ایران می‌گویند جانشان به لبشان رسیده و فارغ از عواقب برداشتن حجاب، برای آزادی خود و آینده‌ای بهتر برای دخترانشان می‌جنگند.
بعضی معتقدند هر چه زنان بیشتری به جمع زنان بدون روسری بپیوندند، مهار بی‌حجابی برای حکومت دشوارتر خواهد شد.
شروین، دانشجوی ۲۳ ساله ساکن تهران می‌گوید: «می‌خواهند همه کسب‌وکارها را تعطیل کنند؟»
او می‌گوید اگر زنی بدون حجاب به پاسگاه پلیس برود، پاسگاه را هم می‌بندند؟
ویدای ۲۹ ساله هم می‌گوید که تصمیم او و دوستانش برای روسری سر نکردن در خیابان فراتر از روسری است و پیامی برای حکومت است مبنی بر این که :«دست از سر ما بردار!»
ایران و کشور همسایه‌اش افغانستان، تنها کشورهایی هستند که حجاب در همه فضاهای عمومی آن اجباری است.
پیش از آغاز خیزش انقلابی ایرانیان، زنان بدون روسری در کوچه و خیابان دیده نمی‌شدند؛ گرچه روسری برخی گاهی روی شانه‌هایشان می‌افتاد. حالا اما دیدن زنان بدون روسری در مناطقی از تهران منظره‌ای عادی است.
۴۰ سال پس از انقلاب ۵۷، بسیاری از زنان در تهران بدون روسری دیده می‌شوند و حکومت که در ابتدای خیزش انقلابی سعی داشت از برخورد مستقیم با آنان خودداری کند، حالا چند هفته‌ای است که حلقه سرکوب رابه گرد زنان تنگ‌تر کرده است.
چندین هفته پیش، مرکز خرید ۲۳ طبقه‌ای اپال در شمال تهران هم به بهانه «بی‌حجابی زنان» تعطیل شد.
کسری، فروشنده ۳۲ ساله لباس در مرکز خرید اپال می‌گوید که چنین برخوردی تنبیه دسته‌جمعی است.
او اظهار تعجب می‌کند که مرکز خریدی با صدها کاسب سر چندین تار موی مشتریان بسته شده است.
یک تحلیگر سیاسی اما هشدار می‌دهد کاسبانی که در زمان اعتراضات پس از کشته شدن ژینا (مهسا) امینی ساکت مانده بودند، ممکن است این بار (در مقابل تعطیل کردن کسب‌وکارها) سکوت نکنند.
به نظر می‌رسد سرکوب زنان از سوی حکومت در آینده شدت خواهد گرفت.
از سوی دیگر دیپلماسی جهانی با جمهوری اسلامی هم به ایستایی دچار شده و به همین دلیل باز ممکن است اعتراضات شدت بیابد.
ثریای ۳۳ ساله می‌گوید که او همین حالا هم با برداشتن حجاب برای هدفی بزرگ‌تر می‌جنگد.
او در راه رساندن دختر هفت ساله‌اش به مدرسه به آسوشیتدپرس می‌گوید که نمی‌خواهد دخترش تحت همان فشار ایدئولوژیکی باشد که او و هم‌نسلانش متحمل شده‌اند.
او تاکید می‌کند که این انتخاب به منظور رساندن دخترش به آینده‌ای بهتر است.
