پس از آنکه در هشتم مهر در یک حمله انتحاری به یک مرکز آموزشی در غرب کابل ۵۳ دانش‌آموز دختر هزاره کشته شدند، شورای جهانی هزاره به مناسبت چهلم کشته‌شدگان فراخوان تجمعات جهانی داد که این تجمع در ایران با حمله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی همراه شد و تعدادی از شهروندان افغانستانی حاضر در این مراسم بازداشت شدند. در پی این بازداشت‌ها، پنج زن و پنج مرد به همراه چهار کودک از ایران اخراج شدند.

این شهروندان افغانستانی پس از خروج از ایران، در مصاحبه با ایران اینترنشنال به شرح شکنجه و توهین‌های ماموران امنیتی برای گرفتن اعتراف اجباری از آنها پرداختند.

یکی از بازداشت‌شدگان به ایران اینترنشنال گفت حین بازداشت باردار بود، اما به دلیل ترس و شکنجه کودکش سقط شد. او گفت یکی از بازجویان مرد از پشت بدن او را لمس می‌کرده و او را مجبور می‌کرده تعدادی برگه سفید را امضا کند.

یک شهروند افغانستانی دیگر نیز گفت بازجوها با فحاشی و توهین‌های بسیار رکیک تلاش داشتند او را مجبور کنند که اعتراف کند با رهبران اعتراضات در ایران ارتباط دارد.

او گفت با وجودی‌که این تجمع به نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان مربوط بود، بازجویان با فحاشی به او گفته‌اند که مردم افغانستان در ایران حق هیچ تجمع و اعتراضی ندارند.

یک زن افغانستانی دیگر نیز که جزو بازداشت‌شدگان بود، به ایران اینترنشنال گفت توهین و آزار جنسی بازجویان در حدی بود، که او حاضر بود برای خارج شدن از اتاق بازجویی «هر چیزی» را امضا کند.

این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که در ایران نیز، گزارش‌های گسترده‌ای درباره شکنجه و آزار جنسی زنان معترض بازداشت شده منتشر شده است.

بر اساس گزارش‌های رسیده به ایران اینترنشنال، اعمال خشونت جنسی علیه شهروندان دستگیرشده در ایران تنها به یک شهر یا یک بازداشتگاه و زندان محدود نبوده و معترضان دست‌کم در شهرهای تهران، ‌کرج، مشهد، آمل،‌ اصفهان و سنندج مورد آزار جنسی ماموران امنیتی جمهوری اسلامی قرار گرفته‌اند.

اعتراضات زنان ایران و افغانستان علیه سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان و جمهوری اسلامی در حالی ادامه دارد که پاسخ مقامات تهران و کابل به این اعتراضات تنها سرکوب گسترده و خشونت‌بار بوده است.