نیلوفر اردلان در واکنش به خبر مهاجرت دختران وزنه‌بردار نوشت: نمیشه قضاوت کرد. چون اطلاعی از مشکلات‌شون نداریم. قصه رفتن یکتا و پریسا، پرده نمایش تازه‌ای از مظلومیت ورزش زنان در ایران هست. نمیدونم باید خوشحال باشم که شاید به آرزوهاش برسن یا غمگین که ترک خانواده و کشورشون رو کردن.
سرمربی تیم فوتسال زنان پیکان که با این تیم به قهرمانی رسید، عنوان کرد: سعی می‌کنم توی حوزه خودم صحبت کنم و از مشکلاتی که لااقل خودم از نزدیک لمس کردم حرف بزنم. یک مثال ساده می‌زنم، ما الان آکادمی فوتبال دختران داریم و هدف‌مون این‌که بتونیم برای آینده این مملکت، کشف استعداد کنیم و یک نسل پشتیبان قوی برای تیم ملی بسازیم. در تهران به این عظمت، اندازه همه تیم‌های تاریخ فوتبال ایران زمین چمن هست اما اون زمین‌هایی که در اختیار زنان قرار می‌گیرن، شاید کمتر از انگشتان یک دست باشه، چون پروتکل‌هایی در این زمینه وجود داره.
نیلوفر اردلان ادامه داد: به عنوان کسی که سال‌ها تو ورزش بوده و توی حوزه آکادمی مربیگری کردم میگم، اگر عدالت و برابری و زیرساخت باشه، به خدا کسی خونه و زندگیش رو وِل نمی‌کنه بره؛ اینجا خونمونه، کمک‌مون کنید تا ایران قشنگ‌مون رو بسازیم.
