جو بایدن، رییس‌جمهور آمریکا، طی نامه‌ای به کنگره وضعیت اضطراری ملی در قبال ایران را، که پس از اشغال سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۳۵۸ صادر شده بود، یک سال دیگر تمدید کرد.
بایدن در این نامه ادامه وضعیت اضطراری در قبال ایران را ضروری خواند و اشاره کرد: «روابط ما با ایران هنوز عادی نشده است.»
این بیانیه با اشاره به فرمان اجرایی ۱۲۱۷۰ رییس‌جمهوری وقت آمریکا در ۱۴ نوامبر ۱۹۷۹ (۲۳ آبان ۱۳۵۸) خاطرنشان کرد که ایالات متحده به موجب این فرمان برای برخورد با «تهدید غیرعادی و فوق‌العاده‌ای» که وضعیت موجود در ایران علیه امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد آمریکا ایجاد کرده بود، اقدام‌های لازم را آغاز کرد.
در دی ماه ۱۳۵۹، ایران و آمریکا در الجزایر برای پایان دادن به بحران گروگان‌گيری دیپلمات‌های سفارت آمريکا در تهران، توافقی را امضا کردند تا کارمندان سفارت، که از سوی دانشجویان گروه موسوم به «خط امام» به مدت ۴۴۴ روز گروگان گرفته شده بودند آزاد شده و به کشورشان بازگردند.
از آنجا که این توافق با میانجی‌گری الجزایر و در خاک این کشور حاصل شده بود، پیمان الجزایر نام گرفت.
در نتیجه بحران گروگان‌گیری، آمریکا نخستین تحریم‌های اقتصادی را علیه ایران اعمال کرد و ضمن قطع کامل روابط با ایران، میلیون‌ها دلار از دارایی‌های ایران در خارج از کشور را مصادره کرد.
در دسامبر ۲۰۱۵، کنگره آمریکا قانونی را به تصویب رساند که از محل جریمه بانک فرانسوی پاریباس که تحریم‌های ایران، سودان و لیبی رانقض کرده بود، به هر یک از گروگان‌ها حدود چهار میلیون و ۴۰۰ هزار دلار غرامت پرداخت شود.
این مبلغ تقریبا معادل ۱۰ هزار دلار به ازای هر روز گروگان‌گیری است. این غرامت به ۳۸ قربانی در قید حیات پرداخت شد و به بازماندگان دیگر قربانیان نیز تا سقف ۶۰۰ هزار دلار غرامت اختصاص یافت.