رسول خادم: مردی که نان به نرخ روز نخورد
رسول خادم، کشتیگیر پیشین تیم ملی کشتی ایران در اینستاگرام درباره درگذشت بهرام بیضایی نوشت که او مردی بود «که نان به نرخ روز نخورد و پایِ باورهای خودش ایستاد.»

مژده شمسایی، همسر بیضایی، شنبه ششم دی خبر درگذشت این هنرمند را در شبکههای اجتماعی اعلام کرد.
گروه ایرانشناسی دانشگاه استنفورد در پیامی نوشت او درست در روز تولدش که به احترام زادروز او و درگذشت اکبر رادی، روز نمایشنامهنویس نامیده شده، درگذشت.
شاهزاده رضا پهلوی: فقدانی بزرگ برای فرهنگ و هنر ایران است
اصغر فرهادی: ایرانیتر از بهرام بیضایی نشناختهام
جعفر پناهی: بیضایی زبان و باورش را واگذار نکرد
گلشیفته فراهانی: ننگ برای کسانی که این اسطوره را به تبعید فرستادند
نیکی کریمی: بهرام بیضایی زیر سانسور سر خم نکرد
رسول خادم، کشتیگیر پیشین تیم ملی کشتی ایران در اینستاگرام درباره درگذشت بهرام بیضایی نوشت که او مردی بود «که نان به نرخ روز نخورد و پایِ باورهای خودش ایستاد.»
حسن فتحی، کارگردان، در واکنش به درگذشت بهرام بیضایی، در اینستاگرام نوشت: «ايران غمزده يكی از ايرانیترين هنرمندان فرهيخته خود را در غربت و در سالروز تولدش از دست داد.»
او نوشت: «همه ما از او بسيار آموختيم. همه ما اهالي سه چهار نسل تئاتر و سينمای وطنی، مرهون و متاثر از نمايشنامهها و آثار سينمايی او هستيم. اما همه ما آيا در مواجهه با جهل و بیعدالتی و عافيتطلبی و دروغ ، مرام و منش حقيقتمحور او را دنبال خواهيم كرد؟»
محمدرضا شفیعیکدکنی، پژوهشگر، نویسنده، شاعر و استاد دانشگاه، پس از درگذشت بهرام بیضایی شعری در وصف او منتشر کرد.
او نوشت: «او به راه خویش میرود بی که اعتنا کند، بر این و یا بر آن، میشکافد آسمان سبز صبح را، رو به رنگهای بیکران.»
پیمان معادی، بازیگر سینما و تئاتر، در واکنش به درگذشت بهرام بیضایی در اینستاگرام نوشت: «امروز تمام جهان هنر عزادار است. خداحافظ آقای بیضایی بزرگ. ببخش بر ما بیلیاقتان که در غربت رفتید.»
صابر ابر، بازیگر، در واکنش به درگذشت بهرام بیضایی با اشاره به سال تولد این هنرمند برجسته ایرانی، در پستی در اینستاگرام نوشت: «یکهزار و سیصد و هفده آمد و تا ابد ماند.»
شبنم طلوعی، بازیگر، کارگردان و نمایشنامهنویس، در یک ویدیو در صفحه اینستاگرام خود بهرام بیضایی را مردی توصیف کرد که «بزرگوارانه زیست و هرگز در برابر سانسور سر خم نکرد.»
طلوعی با اشاره به مهاجرت اجباری بیضایی افزود او در سالهایی که در آمریکا با گروه ایرانشناسی دانشگاه استنفورد همکاری داشت، هرگز تیغ سانسور را بالای سرش احساس نکرد و کسی انگشت اتهام به سویش نشانه نگرفت که بگوید سابقه مذهبی خانوادهاش چیست و بخواهد چنین گنجیهای را خانهنشین و محروم از کار کند؛ مثل آنچه مدام در ایران اتفاق میافتاد یا اگر کاری را به صحنه میبرد، باید از هزار پیچیدگی، پرسش و پاسخ، برش و محرومیت، رد میشد.
او گفت کسانی که اصلا نمیدانند فرهنگ و هنر چیست، به خودشان اجازه دادند که برای بیضایی تعیین تکلیف کنند و در این مورد به فیلم «باشو، غریبه کوچک» اشاره کرد.
مجله تئاتر نوشت بهرام بیضایی برای بسیاری که امروز در تئاتر ایران کار میکنند، شروعی بیچون و چرا بود و نمایشنامههایش برای فهمیدن این که تئاتر چیست، دست به دست میگشت.
به نوشته این مجله، نسلی از نویسندگان، کارگردانان و بازیگران، اولین جرقههای جدی علاقهشان را در خواندن مرگ یزدگرد، آرش یا سلطان مار تجربه کردند.
مجله تئاتر اشاره کرد که بیضایی «نقشهای ترسیم کرد که چگونه میتوان از دل اسطوره و تاریخ این سرزمین، درامی جهانی آفرید» و تاکید کرد: «نبود ایشان از همین لحظه به معنای خاموشی آن منبع الهامی است که مستقیم و بیواسطه به رگهای تئاتر ایران جان میداد.»
این مجله فقدان بیضایی را «سنگینترین بار برای صحنه تاریخ تئاتر» ایران خواند و نوشت که او استادی بود که «آموخته بود چگونه میتوان هم اصیل بود و هم جهانی.»
نازنین بنیادی، بازیگر ایرانی، با توصیف بهرام بیضایی به عنوان «غول سینما، تئاتر و اندیشه ایران»، نوشت: «میراث او که الگویی برای میلیونها نفر است، ماندگار است - نقشه راهی به سوی عزت و فردایی بهتر برای ایران.»
گلشیفته فراهانی، بازیگر مشهور ایرانی، در پستی در صفحه اینستاگرام خود درگذشت بهرام بیضایی را به ایران زمین تسلیت گفت.
او نوشت: «چه فقدانی برای ملت ما، و چه ننگی برای کسانی که این اسطوره را به تبعید فرستادند.»
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، بهرام بیضایی را «سیاوشِ هنر و فرهنگ ایران» نامید و نوشت با رفتن او «بخشی از تاریخ و هویت زنده ما به سوگ نشست.»
این تشکل صنفی، بیضایی را «استاد اسطوره و نمایش، و پاسدار بیبدیل زبان پارسی» توصیف کرد و افزود بیضایی «معلمی بزرگ بود که کلاس درسش، صحنه تئاتر و پرده سینما بود و آموزهاش، بازگشت به ریشهها و اندیشیدن به چراییها.»
شورا تاکید کرد بیضایی که «سالها دور از وطن، همچنان برای ایران نوشت و ساخت، به ما آموخت که جهل، بزرگترین دشمن مردمان است.»