اردوان روزبه
ایراناینترنشنال
ایراناینترنشنال
آنچه امروز در ونزوئلا جریان دارد، تنها سرنوشت مادورو را رقم نمیزند؛ میتواند پیشنمایشی از آینده جمهوری اسلامی باشد. بسته شدن حریم هوایی، استقرار ناو هواپیمابر، حملات دریایی و فشار امنیتی چندلایه، همان الگویی است که واشینگتن سالهاست علیه تهران نیز به کار گرفته است.
با وجود وعده ترامپ برای پایان سریع جنگ، اوکراین امروز میان پیشروی آرام روسیه، تردید واشینگتن و مذاکراتی قرار دارد که پشت درهای بسته با مسکو شکل میگیرد؛ مسیری که بیش از آنکه به پیروزی اوکراین شبیه باشد، اروپا را نگران یک پیمان مینسک تازه میکند.
در خاورمیانهای که بهسرعت در حال تغییر است، جمهوری اسلامی ایران در موقعیتی قرار گرفته که شاید بتوان آن را شکنندهترین مرحله حیات سیاسیاش طی بیش از چهار دهه دانست.
در ظاهر، آسیای میانه منطقهای آرام و بیطرف میان روسیه، چین و خاورمیانه است. اما پشت این آرامش، رقابتی پیچیده میان جمهوری اسلامی و اسرائیل جریان دارد.
در سالهای اخیر، نشانههای فرسایش و فروپاشی از درون در تار و پود ساختار قدرت در ایران بیشتر دیده میشود و ارکان حاکمیت با پنهان شدن پشت «اخلاق»، «عفاف» و «قانون»، شهروندان را تحت فشار میگذارند.
الکل در ایران غیرقانونی است، اما در زندگی روزمره «حضور» دارد؛ حضوری که از زیرزمین خانهها و بطریهای بیبرچسب تا «منوهای رمزی» برخی کافهها امتداد یافته است.
در چهار دهه گذشته، ستون مشترک پاسخ علی خامنهای به بحرانهای بینالمللی، خریدنِ زمان بوده است؛ از پرونده هستهای و تحریمها تا جنگهای نیابتی و تنشهای مستقیم. منطق ساده است: با حداقل امتیاز بیرونی و حداکثر کنترل درونی، بحران را «کِش» بده تا صحنه ژئوپلیتیک تغییر کند.
در جهان امروز، زمان به کالایی کمیاب و توجه انسانی به منبعی قابل استخراج بدل شده است. در این میان، تیکتاک بیش از هر شبکهای توانسته است از این منبع نامرئی سود ببرد.
از ابتدای محاصره غزه در سال ۲۰۰۷ تاکنون، میلیاردها دلار کمکهای بینالمللی به این منطقه سرازیر شده است، اما چرا مردم این باریکه سهمی از این کمکها نگرفتهاند؟
در گذرگاه مرزی میان آمریکا و مکزیک، مردی با چهرهای خسته اما لبخندی گرم به استقبالم آمد. مایکل وایت، گروگان سابق در ایران، با شوخیهایی شبیه ایرانیها و چند واژه فارسی که برای باز شدن یخ صحبت استفاده کرد.
در بحبوحه بحرانهای اقتصادی، فشارهای بینالمللی و شکستهای امنیتی، جمهوری اسلامی ایران بار دیگر پناهجویان افغانستانی را به تیغ سرزنش و سرکوب سپرده است. موج اخیر دستگیری، تحقیر و اخراج مهاجران افغانستانی نه اتفاقی است و نه ناگهانی.
(هشدار! این متن حاوی توصیف صحنههایی دلخراش است که میتواند برای برخی آزاردهنده باشد) روز دوشنبه اول آبان ارتش اسرائیل برنامهای مخصوص خبرنگاران در پایگاه نظامی گلیلات برگزار کرد و ویدیوهای به دست آمده از حمله حماس در روز هفتم اکتبر (۱۵ مهر) را برای حاضران به نمایش گذاشت.
