اردوان روزبه
ایراناینترنشنال

ایراناینترنشنال
الکل در ایران غیرقانونی است، اما در زندگی روزمره «حضور» دارد؛ حضوری که از زیرزمین خانهها و بطریهای بیبرچسب تا «منوهای رمزی» برخی کافهها امتداد یافته است.
در چهار دهه گذشته، ستون مشترک پاسخ علی خامنهای به بحرانهای بینالمللی، خریدنِ زمان بوده است؛ از پرونده هستهای و تحریمها تا جنگهای نیابتی و تنشهای مستقیم. منطق ساده است: با حداقل امتیاز بیرونی و حداکثر کنترل درونی، بحران را «کِش» بده تا صحنه ژئوپلیتیک تغییر کند.
در جهان امروز، زمان به کالایی کمیاب و توجه انسانی به منبعی قابل استخراج بدل شده است. در این میان، تیکتاک بیش از هر شبکهای توانسته است از این منبع نامرئی سود ببرد.
از ابتدای محاصره غزه در سال ۲۰۰۷ تاکنون، میلیاردها دلار کمکهای بینالمللی به این منطقه سرازیر شده است، اما چرا مردم این باریکه سهمی از این کمکها نگرفتهاند؟
در گذرگاه مرزی میان آمریکا و مکزیک، مردی با چهرهای خسته اما لبخندی گرم به استقبالم آمد. مایکل وایت، گروگان سابق در ایران، با شوخیهایی شبیه ایرانیها و چند واژه فارسی که برای باز شدن یخ صحبت استفاده کرد.
در بحبوحه بحرانهای اقتصادی، فشارهای بینالمللی و شکستهای امنیتی، جمهوری اسلامی ایران بار دیگر پناهجویان افغانستانی را به تیغ سرزنش و سرکوب سپرده است. موج اخیر دستگیری، تحقیر و اخراج مهاجران افغانستانی نه اتفاقی است و نه ناگهانی.
(هشدار! این متن حاوی توصیف صحنههایی دلخراش است که میتواند برای برخی آزاردهنده باشد) روز دوشنبه اول آبان ارتش اسرائیل برنامهای مخصوص خبرنگاران در پایگاه نظامی گلیلات برگزار کرد و ویدیوهای به دست آمده از حمله حماس در روز هفتم اکتبر (۱۵ مهر) را برای حاضران به نمایش گذاشت.