پویا عزیزی
ایراناینترنشنال

ایراناینترنشنال
سال ۱۹۰۴ میلادی، ولادیمیر لنین، عنوان استعاری «یک گام به پیش و دو گام به پس» را برای مجموعه انتقاداتش بر کنگره دوم احزاب سوسیال-دموکرات روسیه برگزید.
اینکه چرا رفتار و خوی غالب در فرهنگ سیاسی ایران در سالهای گذشته و اکنون توانایی تبدیل شدن به امر جمعی در مقیاسی گسترده را ندارد، پرسشی مهم در زمینه جنبشهای اجتماعی و اعتراضات است.
پرسش ریشهای برابر رفتار و خوی ایرانیها در سالهای گذشته و اکنون، در فراز و فرودهای سیاست از جمله بالاگرفتن جنبشهای اعتراضی و بهویژه رایگیریهای حکومت همواره این پرسش بوده است که چرا هیچ امر سیاسی توانایی تبدیل شدن به امر جمعی در مقیاسی گسترده را ندارد؟