سامان رحمتیان- ایران اینترنشنال؛ با صعود تیم فجر سپاسی به لیگ برتر، بار دیگر نگاه‌ها به ورزشگاه پارس شیراز دوخته شده؛ غول بتنی که قرار بود طلسم ورزش جنوب را بشکند، اما حالا خود به سدی در برابر فوتبال شیراز تبدیل شده است.
ورزشگاه پارس، پروژه‌ای که در سال ۱۳۷۶ کلنگ خورد، در سال ۱۳۹۶ به‌صورت ناقص افتتاح شد و حالا در آستانه فصل ۱۴۰۴ لیگ برتر فوتبال، تنها چند هفته برای رسیدن به حداقل‌های استاندارد فرصت دارد.
این ورزشگاه که میلیاردها تومان برای آن هزینه شده، اکنون برای تکمیل به حدود هزار میلیارد تومان دیگر نیاز دارد؛ آن‌هم در حالی که همچنان فاقد سیستم نور، صوت، گیت ورودی، چمن، صندلی و پارکینگ است.
پارس، نه فقط یک ورزشگاه نیمه‌تمام، بلکه نمادی از ۲۷ سال بی‌برنامگی است؛ حاصل تصمیم‌هایی سیاسی بدون پشتوانه کارشناسی، افتتاحی زودهنگام که منابع عمرانی پروژه را قطع کرد، و در ادامه، غفلت در نگهداری و بهره‌برداری.
در تمام این سال‌ها، نه‌تنها چمن ورزشگاه سبز نشد، بلکه خشک شد؛ پیست تارتان گران‌قیمت کنده شد و سکوهایی که باید میزبان هواداران باشند، به صحنه وعده‌هایی بدل شده‌اند که هرگز تحقق نیافته‌اند.
فرصت ۵۲ روزه
با حضور فجر سپاسی در لیگ بیست‌وچهارم، فشار بر مدیران ورزش فارس بالا گرفته است. رئیس فدراسیون فوتبال هشدار داده که اگر این ورزشگاه تا شروع فصل جدید آماده نشود، فجر ناچار است دیدارهای خانگی‌اش را خارج از استان برگزار کند.
تنها ۵۲ روز باقی مانده تا رساندن این مجموعه فرسوده به حداقل استانداردهای AFC—فرصتی کوتاه، در برابر چالشی بلند، آن هم در شرایطی که بودجه و امکانات در هاله‌ای از ابهام‌اند.
در این میان، هواداران شیرازی که سال‌هاست رؤیای تماشای لیگ برتر در خانه را دارند، یک‌بار دیگر در تردید و انتظار مانده‌اند؛ تماشاگرانی که هنوز جای‌شان روی سکوهای خالی است.
هزار میلیارد؛ هزینه جبران گذشته
صورت‌جلسات رسمی منتشرشده از نشست مدیران استان فارس نشان می‌دهد که برای آماده‌سازی کامل ورزشگاه پارس، بودجه‌ای در حدود هزار میلیارد تومان پیش‌بینی شده: ۲۰۰ میلیارد از دولت، ۵۰۰ میلیارد از شهرداری، و ۳۰۰ میلیارد از محل تهاتر زمین. اما این اعداد فعلاً تنها روی کاغذ آمده‌اند و روند تأمین آن‌ها نامشخص است.
عبدالرحیم خداجو، مدیرکل ورزش و جوانان فارس، اعلام کرده که فقط برای آماده‌سازی اولیه شامل چمن، نور، گیت و جایگاه خبرنگاران، دست‌کم ۴۰۰ میلیارد تومان باید فوراً تأمین شود. در غیر این صورت، بازی‌های خانگی فجر به شهر دیگری منتقل خواهد شد.
دو اشتباه راهبردی، دو دهه عقب‌ماندگی
مطالعه روند پروژه، دو خطای راهبردی را به‌عنوان ریشه بحران فعلی مشخص می‌کند؛ ابتدا افتتاح نمایشی ورزشگاه در سال ۱۳۹۶ بدون تکمیل زیرساخت‌ها، که موجب توقف تأمین بودجه عمرانی شد و پس از آن نبود سازوکار نگهداری حرفه‌ای و واگذاری مدیریت مجموعه به نهادهای غیرفنی، که باعث فرسایش موتورخانه، تأسیسات، سکوها، و حتی سیستم آبیاری شده است.
آیینه‌ای از تصمیم‌های ناتمام
این‌که فجر سپاسی بتواند در هفته‌های آینده در شیراز بازی کند یا نه، تنها بخش کوچکی از مسأله است. پرسش اصلی این است: چرا بزرگ‌ترین ورزشگاه جنوب ایران، پس از صرف میلیاردها تومان و گذشت ۲۷ سال، همچنان آماده بهره‌برداری کامل نیست؟
ورزشگاه پارس، امروز نه‌تنها نماد توسعه ورزشی نیست، بلکه آینه‌ای است از پروژه‌هایی که با امید آغاز می‌شوند، اما بی‌سرانجام رها می‌مانند—و این، داستان فقط یک ورزشگاه نیست.
