مطالب بیشتر
در این مطلب که دوشنبه ۲۴ آذر منتشر شد، آمده است سخنان کاظمی «نهتنها با روح زمانه همخوانی ندارد، بلکه نوعی محدودیت بیمورد بر شادی و خلاقیت دانشآموزان تحمیل میکند».
این روزنامه هشدار داد چنین رویکردی «در بهترین حالت نشانه محافظهکاری بیجا و در بدترین حالت، تحقیر و محدود کردن نسل آینده است».
بر اساس این گزارش، موسیقی صرفا ابزار سرگرمی نیست، بلکه نقشی موثر در تقویت روحیه، همدلی گروهی و انگیزه دانشآموزان دارد و آغاز پرنشاط روز تحصیلی میتواند کیفیت یادگیری و فضای مدرسه را بهطور محسوسی بهبود دهد.
اطلاعات افزود با این حال، وزارت آموزش و پرورش «ترجیح میدهد بهجای ایجاد انگیزه، دیوارهای خشک و بیروح مقررات را بلند کند».
۲۳ آذر، کاظمی در واکنش به برخی گزارشها درباره پخش موسیقی در مراسم صبحگاه مدارس گفت چنین اقداماتی «خلاف شئونات فرهنگی و هنجارهای جامعه ما» است.
او تاکید کرد: «ما در مدرسه چیزی به نام آهنگ نداریم... مدرسه جای تربیت، آموزش و فعالیتهای گروهی است. هر جایی شئونات خاص خود را دارد و مدرسه فضای مقدسی است که در آن تربیت شکل میگیرد. قطعا جای این کارها در مدرسه نیست و ما هم آن را تایید نمیکنیم.»
«محدود کردن موسیقی و شادی در مدارس یک ضدالگو است»
روزنامه اطلاعات در یادداشت انتقادی خود خاطرنشان کرد مواضع کاظمی درباره منع موسیقی از «اشکالی بزرگتر» حکایت دارد: نظام آموزشی جمهوری اسلامی خود را درگیر «بحثهای فرسوده» کرده و «به جای پرورش خلاقیت، بهدنبال کنترل رفتارهای ساده و شادیآفرین دانشآموزان» است.
در ادامه این مطلب آمده است: «آیا آموزش و پرورش واقعا میخواهد جوانان را موجوداتی مطیع و بدون ذوق بار بیاورد، یا قصد دارد نسلی خلاق و باانگیزه بسازد؟ اگر گزینه دوم مدنظر باشد، محدود کردن موسیقی و شادی در مدارس یک ضدالگو است.»
این روزنامه با انتقاد از «نادیده گرفتن واقعیتهای ساده انسانی و تربیتی» در آموزش و پرورش افزود طبق یافتههای پژوهشی، موسیقی بهویژه در شروع روز تحصیلی، نقش چشمگیری در کاهش استرس، افزایش تمرکز و تقویت حافظه دارد و همزمان میتواند به بهبود تعاملات اجتماعی و روابط انسانی میان دانشآموزان کمک کند.
اظهارات اخیر کاظمی در حالی مطرح میشوند که کارشناسان و فعالان صنفی تاکنون بارها بر لزوم ایدئولوژیزدایی از آموزش و تغییر سیاستهای کلان در این حوزه تاکید کردهاند.
نتایج یک تحقیق در ایران حاکی از آن است که اهداف مبهم «حیات طیبه» و تربیت «انسان مومن» در اسناد بالادستی نظام آموزشی جمهوری اسلامی باعث سردرگمی دانشآموزان و در نهایت مقاومت آنها شده و به تولید «سوژه معلق مقاوم» انجامیده است.
