زندگی مدرن، التهاب مزمن؛ پژوهشی تازه تفاوت جوامع صنعتی و بومی را آشکار می‌کند
محققان دریافتند افزایش التهاب با پیری در جوامع بومی رابطه مستقیم ندارد و این پدیده ممکن است محصول زندگی صنعتی باشد.
به گزارش پایگاه خبری نیچر، یافته‌های یک مطالعه بین‌المللی حاکی از آن است که برخلاف ساکنان جوامع صنعتی، افراد در جوامع بومی با افزایش سن دچار التهاب مزمن و بیماری‌های مرتبط با آن نمی‌شوند.
التهاب؛ پیامد زندگی مدرن یا بخشی از فرآیند طبیعی پیری؟
التهاب بخشی حیاتی از واکنش سیستم ایمنی بدن در برابر عفونت است، اما زمانی که به‌صورت مزمن و طولانی‌مدت ادامه یابد، می‌تواند آثار زیان‌بار بر سلامت داشته باشد.
بر اساس نتایج این تحقیق که در نشریه «نیچر ایجینگ» منتشر شد، التهاب مزمن که مدت‌ها به‌عنوان یکی از شاخص‌های اصلی پیری در نظر گرفته شده، ممکن است از ویژگی‌های خاص زندگی صنعتی باشد.
در این مطالعه محققان هشت نوع پروتئین مرتبط با التهاب را در نمونه‌های خونی سه هزار بزرگسال ساکن ایتالیا و سنگاپور و همچنین بومیان بولیوی و مالزی بررسی کردند.
در گروه‌های ایتالیایی و سنگاپوری، سطح التهاب با افزایش سن بالا رفت و با بیماری‌هایی نظیر نارسایی مزمن کلیه ارتباط نشان داد.
یافته‌های متضاد در جوامع بومی
در مقابل، دو گروه بومی شرکت‌کننده در این پژوهش با وجود داشتن سطوح بالای نشانگرهای التهابی، تغییری در این شاخص‌ها با افزایش سن نشان ندادند و این التهاب با هیچ بیماری مشخصی مرتبط نبود.
پژوهشگران احتمال می‌دهند که سطح بالای این نشانگرها واکنشی طبیعی به عفونت‌های مکرر ناشی از انگل‌ها، باکتری‌ها یا ویروس‌ها در محیط زندگی این جوامع باشد.
توماس مک‌کید، محقق انسان‌شناسی از دانشگاه نورث وسترن، در همین رابطه گفت: «این یافته‌ها فرض ما را مبنی بر اینکه التهاب بخشی اجتناب‌ناپذیر از فرآیند پیری است، به چالش می‌کشد. ارتباط میان التهاب و پیری در تمام جوامع یکسان نیست.»
آلن کوهن، از دیگر محققان این مطالعه از دانشگاه کلمبیا، تاکید کرد: «در مرحله‌ای قرار داریم که باید درکمان از ماهیت التهاب را بازنگری کنیم. آنچه بر پایه مطالعات جوامع صنعتی غربی به‌عنوان الگوی فراگیر در نظر گرفته‌ایم، ممکن است صرفا به شرایط خاص جوامع ما محدود باشد.»
دلیل تفاوت‌ها همچنان نامشخص است
پژوهش‌های موجود درباره فرآیندهای زیستی پیری عمدتا بر داده‌های کشورهای ثروتمند مبتنی هستند و نشان می‌دهند که التهاب با افزایش سن بیشتر می‌شود و می‌تواند به بیماری‌هایی مانند آلزایمر، دیابت و مشکلات قلبی منجر شود؛ در حالی که چنین الگوهایی در میان جوامع بومی به‌ندرت دیده می‌شود.
مک‌کید این تفاوت چشمگیر را به عواملی مانند رژیم غذایی، سبک زندگی کم‌تحرک و استرس مزمن در جوامع صنعتی نسبت می‌دهد؛ عواملی که می‌توانند توانایی بدن در تنظیم التهاب را مختل و آن را به وضعیتی مزمن تبدیل کنند.
به گفته او، در جوامع بومی سیستم ایمنی تنظیم‌شده‌تر عمل می‌کند؛ به این معنا که «در زمان نیاز فعال و سپس خاموش می‌شود.»
کوهن نیز تأکید کرد که این یافته‌ها نشان می‌دهد نشانگرهای التهابی لزوما «همیشه» نشانه آسیب نیستند و بسته به محیط زندگی، می‌توانند نقش‌های متفاوتی در بدن ایفا کنند.