نگرانی درباره سرنوشت احمدرضا جلالی همزمان با انتقال گسترده زندانیان سیاسی از اوین
براساس اطلاعات اختصاصی رسیده به ایران‌اینترنشنال، احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر ایرانی-سوئدی محکوم به اعدام، روز دوشنبه دوم تیرماه ابتدا از زندان اوین به تیپ دوم زندان تهران بزرگ منتقل شد، اما دقایقی پیش به مکان نامعلومی انتقال یافت.
امتناع مقام‌های زندان تهران بزرگ از ارائه پاسخ درباره محل نگهداری جلالی، گمانه‌زنی‌ها درباره اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام او را در بحبوحه افزایش تنش‌ها میان جمهوری اسلامی و اسرائیل تقویت کرده است.
همزمان، اطلاعات تازه از انتقال گسترده زندانیان سیاسی از زندان اوین به تهران بزرگ و قرچک خبر می‌دهند. بنا بر گزارش منابع مطلع، ده‌ها زندانی سیاسی شامگاه دوشنبه در شرایط بسیار نامناسب، با دست‌بند و پابند، بدون وسایل شخصی و در وضعیتی بی‌نظم و بی‌اطلاعی، به تیپ دوم زندان تهران بزرگ منتقل شدند. شاهدان از جداسازی زندانیان سیاسی از متهمان مالی خبر داده‌اند. با این حال، نام برخی زندانیان در سامانه‌های ثبت‌نامی زندان تهران بزرگ وجود ندارد که باعث تشدید نگرانی خانواده‌ها شده است.
منابع ایران‌اینترنشنال گزارش داده‌اند که زندانیان در تیپ دو، سالن ۳، بدون آب، غذای کافی، امکانات پخت‌وپز، دارو و حتی یخچال نگهداری می‌شوند و خطر گسترش بیماری‌ها در هوای گرم وجود دارد. هم‌بندی‌های احمدرضا جلالی گفته‌اند که انتقال او به مکان نامعلوم، همه را به‌شدت نگران کرده است. یکی از آن‌ها گفته: «وضع بدتره و همه‌مون نگرانشیم نکنه اعدام… امیدوارم جدی نباشن و برش گردونن.»
در تحولی دیگر، پس از خروج گروهی از زنان زندانی سیاسی از زندان اوین در شامگاه دوشنبه، امروز سه‌شنبه سوم تیر، خانواده‌های سه تن از آنان در مراجعه به زندان اوین با پاسخ مبهمی روبه‌رو شده‌اند. به آنان گفته شده که این زنان به زندان قرچک منتقل شده‌اند، اما از حق تماس تلفنی محروم هستند. خانواده‌ها به ایران‌اینترنشنال گفته‌اند که مطمئن نیستند عزیزانشان واقعاً در قرچک هستند یا در محل دیگری نگهداری می‌شوند و دلیل قطع تماس‌ها نیز مشخص نیست. یک منبع مطلع نیز گفته که زندانیان زن اکنون در زندان قرچک ورامین هستند و قرار است برای آن‌ها سالن باشگاه ورزشی زندان تخلیه شود تا به آن‌جا منتقل شوند.
این جابه‌جایی‌های پرابهام، محرومیت از تماس، و انتقال به محل‌های نامعلوم، نشانه‌ای از افزایش فشارهای امنیتی و سرکوب شدیدتر علیه زندانیان سیاسی، همزمان با تشدید بحران سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی در سطح بین‌المللی است.