سازمان دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه‌ای با اشاره به این‌که مقام‌های جمهوری اسلامی تهدید کرده‌اند نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح را برای گذراندن ایام حبس به زندان بازمی‌گردانند، خواستار آزادی بی قید و شرط او و تمامی مدافعان حقوق بشر زندانی در ایران شد.
دیده‌بان حقوق بشر در این بیانیه که دوشنبه ۱۱ فروردین منتشر شد، با اشاره به این‌که محمدی از ۱۴ آذر ۱۴۰۳ با تعلیق حکم ۱۳ سال و ۹ ماه زندان، به دلایل پزشکی به مرخصی درمانی اعزام شد، نوشت که با وجود تایید سازمان پزشکی قانونی برای تمدید تعلیق حکم او، مقامات او را برای بازگشت به زندان اوین تحت فشار گذاشته‌اند.
این سازمان حقوق بشری تاکید کرد که پزشکان محمدی گفته‌اند تضمین دسترسی او به معاینات و مراقبت پزشکی کامل و منظم، نیازمند حداقل شش ماه مرخصی است.
فدریکو بوررلو، مدیر اجرایی دیده‌بان حقوق بشر، با تاکید بر این‌که محمدی از رهایی موقت از زندان برای ادامه دادن فعالیت‌هایش و آگاهی رسانی در رابطه با وضعیت هولناک حقوق بشر در ایران استفاده کرده است، گفت: «تهدید مقامات جمهوری اسلامی برای بازگرداندن او به زندان نشان آشکار دیگری است که آن‌ها هیچ گونه اعتراض و مخالفتی را برنمی‌تابند.»
او اضافه کرد: «مقامات ایران مسئولیت قانونی دارند که نرگس محمدی و دیگر کسانی را که در بازداشت خودسرانه به سر می‌برند، به شکل نامشروط آزاد کنند و تضمین کنند تمام افراد تحت بازداشت آن‌ها به مراقبت‌های پزشکی کافی و به‌هنگام دسترسی دارند.»
پیش از این و در ۲۳ اسفند ۱۴۰۳، ۸۵ برنده جایزه نوبل در رشته‌های مختلف، با انتشار بیانیه مشترکی خواستار آزادی کامل و بی‌قید و شرط نرگس محمدی و تمام زندانیان سیاسی در ایران شدند.
محمدی تا به امروز بیش از ۱۰ سال از عمر خود را در زندان سپری کرده است. او از زمان آغاز فعالیت‌های حقوق بشری‌اش از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به بیش از ۳۶ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق و مجازات‌های ناعادلانه دیگر محکوم شده و تجربه ۱۳۵ روز حبس در سلول انفرادی دارد.
این فعال مدنی در سال‌های اخیر به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری خود جوایز بین‌المللی متعددی از جمله جایزه نوبل صلح، جایزه جهانی آزادی مطبوعات یونسکو/گی‌یرمو کانو و جایزه شجاعت خبرنگاران بدون مرز را دریافت کرده است.
محروم‌سازی زندانیان از حق درمان
دیده‌بان حقوق بشر در بخش دیگری از بیانیه خود یادآوری کرد که جمهوری اسلامی از دیرباز سیاست محروم‌سازی زندانیان، به ویژه زندانیان سیاسی را در پیش گرفته تا آن‌ها را «مجازات و مجبور به سکوت» کند.
این سازمان حقوق بشری از زینب جلالیان، فاطمه سپهری، راحله راحمی‌پور، مطلب احمدیان و وریشه مرادی، زندانی سیاسی کُرد محکوم به اعدام، به عنوان برخی از زندانیان سیاسی که همچنان از مراقبت پزشکی کافی و به‌هنگام محروم هستند، نام برد.
به نوشته دیده‌بان حقوق بشر، مهوش ثابت، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران که در مرخصی درمانی به سر میبرد نیز برای مدتی طولانی از مراقبت پزشکی محروم بود و در حال حاضر با خطر بازگردانده شدن به زندان روبهرو است.
این بیانیه تاکید کرد که طبق حداقل معیارهای سازمان ملل، جلوگیری از ارائه مراقبت‌های درمانی به افراد تحت بازداشت میتواند «مصداق شکنجه و دیگر بدرفتاریها» باشد.
مدیر اجرایی دیده‌بان حقوق بشر در این خصوص گفت: «سیاست شنیع مقامات ایران مبنی بر محروم کردن بازداشتشدگان و زندانیان از مراقبت‌های پزشکی میتواند پیامدهای مرگبار داشته باشد.»
او اضافه کرد: «جامعه بین‌المللی باید مقامات را به خاطر بیتوجهی آشکارشان، نهتنها به حق بر آزادی بلکه به حق حیات افراد تحت بازداشتشان مورد بازخواست قرار دهد.»
در سال‌های گذشته گزارشهای متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان در ایران و نقض حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندانها منتشر شده است.
طی سال‌های اخیر، شماری از زندانیان در ایران جان خود را در زندان از دست دادهاند و جمهوری اسلامی مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که به دلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی رخ داده، نپذیرفته است.
