براساس گزارشی که ایران‌اینترنشنال دریافت کرده است، گروه «لب‌دوختگان» شبکه ارتباطی ۱۱۶ کشتی متعلق به دو شرکت بزرگ ایرانی را مورد هدف قرار داده و ارتباط آنها با یکدیگر و بنادر و جهان خارج را قطع کرده است.
گروه لب‌دوختگان که پیش از این نیز فعالیت‌های سایبری و نظامی جمهوری اسلامی را افشا کرده بود، می‌گوید که در نتیجه عملیات سایبری این گروه ارتباطات ۵۰ کشتی متعلق به شرکت ملی نفتکش ایران و ۶۶ کشتی متعلق به شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی ایران قطع شده است.
اغلب این کشتی‌ها تحت تحریم وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و اتحادیه اروپا قرار دارند.
به‌گفته این گروه، زمان لازم برای بازیابی کامل ارتباطات در این کشتی‌ها از طریق شبکه ارتباطی آنها چندین هفته طول خواهد کشید و در این مدت، تنها راه برقراری رابطه از این کشتی‌ها با جهان خارج، استفاده از روش های ارتباطی محدود است.
گروه لب‌دوختگان می‌گوید هدف آنها «کور کردن رژیم فرسوده در اوج حمله‌های قدرتمند ارتش ایالات متحده آمریکا به مواضع حوثی‌ها بود.»
به‌گفته گروه لب‌دوختگان، دو شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی ایران و شرکت ملی نفتکش ایران، در میان انواع فعالیت‌های تروریستی مسئول ارسال مهمات به حوثی‌های یمن نیز هستند.
این گروه می‌گوید که این حمله سایبری را به‌مناسبت افتتاح صفحه جدید خود در تلگرام در ششمین سالگرد فعالیت خود انجام داده است تا اندکی از وسعت و عمق همکاری افرادی از داخل حکومت با گروه لب‌دوختگان را ثابت کند.
گروه لب‌دوختگان، پیش از این با انتشار برخی تصاویر و اطلاعات، هویت شماری از اعضای سازمان اطلاعات سپاه پاسداران و افراد مشغول در سپاه سایبری را افشا کرده بود.
شبکه ارتباطی کشتی‌های متعلق به جمهوری اسلامی و شرکت ملی نفتکش ایران چه ویژگی‌هایی دارد؟
اطلاعات جامع و دقیقی درباره شبکه ارتباطی کشتی‌های متعلق به جمهوری اسلامی و به‌ویژه ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران به‌صورت عمومی در دسترس نیست.
با این حال، بر اساس گزارش‌های موجود، داده‌های پراکنده و تحلیل‌های غیرمستقیم، به‌طور کلی می‌توان گفت که کشتی‌های تحت مالکیت جمهوری اسلامی، از جمله ناوگان تجاری شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL)، کشتی‌های نظامی وابسته به نیروی دریایی سپاه پاسداران و ارتش، و همچنین ناوگان عظیم شرکت ملی نفتکش ایران (NITC)، از سیستم‌های ارتباطی متنوعی برای هماهنگی عملیات، انتقال داده‌ها و ناوبری استفاده می‌کنند. این شبکه‌ها ترکیبی از فناوری‌های ماهواره‌ای، رادیویی و سیستم‌های دیجیتال پیشرفته هستند که برای اهداف تجاری، لجستیکی و نظامی طراحی شده‌اند.
ارتباطات ماهواره‌ای
کشتی‌های اقیانوس‌پیما، چه تجاری و چه نظامی، و به‌ویژه نفتکشهای غول‌پیکر شرکت ملی نفتکش ایران که وظیفه انتقال نفت خام ایران به بازارهای جهانی را بر عهده دارند، احتمالا از سیستم‌های ارتباطی ماهواره‌ای مانند VSAT (Very Small Aperture Terminal) بهره می‌برند. این فناوری امکان انتقال داده‌های صوتی، تصویری و متنی را در آب‌های بین‌المللی فراهم می‌کند. گزارش‌ها حاکی از آن است که جمهوری اسلامی برای عملیات حساس، از جمله در کشتی‌های نظامی یا نفت‌کش‌هایی با ماموریت‌های استراتژیک، از ماهواره‌های بومی یا همکاری با کشورهایی مانند روسیه و چین استفاده می‌کند، هرچند جزییات فنی این سیستم‌ها علنی نشده است.
ارتباطات رادیویی
سیستم‌های رادیویی سنتی با فرکانس‌های VHF و HF همچنان در ناوگان تجاری، نظامی و به‌ویژه کشتی‌های شرکت ملی نفتکش ایران نقش کلیدی دارند. این سیستم‌ها برای ارتباطات نزدیک‌برد (کشتی به کشتی یا کشتی به ساحل) و هماهنگی در بنادر به کار می‌روند. برای مثال، نفتکشهای شرکت ملی نفتکش ایران که در مسیرهایی چون خلیج فارس، دریای مدیترانه و شرق آسیا فعالیت می‌کنند، از این سیستم‌ها برای ارتباط با بنادر و شناورهای دیگر استفاده می‌کنند.
شبکه‌های اختصاصی نظامی و استراتژیک
کشتی‌های نظامی تحت کنترل سپاه، مانند شناورهایی که به‌عنوان پایگاه جاسوسی در دریای سرخ شناسایی شده‌اند، و همچنین برخی نفتکشهای شرکت ملی نفتکش ایران که در ماموریت‌های خاص (مثل دور زدن تحریم‌ها) فعالیت می‌کنند، احتمالا از شبکه‌های رمزنگاری‌شده و اختصاصی بهره می‌برند. این شبکه‌ها برای انتقال اطلاعات حساس، از جمله داده‌های جاسوسی یا دستورات عملیاتی، طراحی شده‌اند. به عنوان نمونه، گزارش ان‌بی‌سی در فوریه ۲۰۲۴ از حمله سایبری آمریکا به یک کشتی جاسوسی جمهوری اسلامی در دریای سرخ خبر داد که نشان‌دهنده وجود سیستم‌های ارتباطی پیشرفته در این شناورها است.
ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران
شرکت ملی نفتکش ایران (NITC)، با در اختیار داشتن بیش از ۴۶ فروند نفتکش و ظرفیت حمل بیش از ۱۵.۵ میلیون تن، بزرگ‌ترین ناوگان نفتکش خاورمیانه را اداره می‌کند. این کشتی‌ها که نفت خام ایران را از جزیره خارک به بازارهای صادراتی منتقل می‌کنند، از سیستم‌های ارتباطی پیچیده‌ای برای ردیابی، مدیریت لجستیک و هماهنگی با بنادر بین‌المللی استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها شامل AIS (Automatic Identification System) برای ردیابی موقعیت و ارتباطات ماهواره‌ای برای هماهنگی با مراکز فرماندهی در خشکی است. با این حال، این کشتی‌ها برای جلوگیری از شناسایی و دور زدن تحریم‌ها اغلب در آب‌های بین‌المللی ردیاب‌های خود را خاموش می‌کنند.
چالش‌ها و آسیب‌پذیری‌ها
شبکه ارتباطی کشتی‌های ایران، از جمله ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران، با چالش‌هایی جدی روبه‌روست. تحریم‌های بین‌المللی، به‌ویژه از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا، دسترسی به فناوری‌های پیشرفته و خدمات بیمه‌ای را محدود کرده است. همچنین، پس از انفجار پیجرها و بی‌سیم‌های حزب‌الله در سپتامبر ۲۰۲۴، رویترز در اکتبر ۲۰۲۴ از بازرسی گسترده تجهیزات ارتباطی از سوی سپاه خبر داد که نشان‌دهنده نگرانی از نفوذ یا آسیب‌پذیری در این سیستم‌ها است. نفتکشهای شرکت ملی نفتکش ایران نیز به‌دلیل نقش حیاتی در صادرات نفت، هدف تهدیدات سایبری و فیزیکی قرار دارند.
عملیات در شرایط تحریم
بر اساس برخی گزارش‌ها، نفتکشهای شرکت ملی نفتکش ایران گاهی در آب‌های سرزمینی ایران یا نزدیک مرزهای آبی توقف می‌کنند تا منتظر مشتریان بمانند. این توقف‌ها به دلیل ریسک‌های امنیتی با حرکت آرام همراه است تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود. این استراتژی اغلب برای دور زدن تحریم‌ها و یافتن خریداران در بازارهای غیررسمی به کار گرفته می‌شود.
