خبرگزاری مهر به نقل از «یک منبع آگاه» نوشت که امیرحسین مقصودلو ملقب به امیر تتلو، خواننده زندانی، از بند انفرادی زندان به بند عمومی منتقل شده و وکلا در حال تلاش برای اعاده دادرسی هستند.
این منبع آگاه روز چهارشنبه ۲۸ شهریور در پاسخ به این سوال که آیا درخواست اعاده دادرسی تتلو پذیرفته شده یا خیر گفت: «وکلای آن در حال تلاشاند تا بتوانند دستگاه قضایی را متقاعد کنند تا اعاده دادرسی انجام و پرونده برای تجدیدنظر پذیرفته شود.»
وبسایت خبری «انصاف نیوز» هم به نقل از محمدعلی مقصودلو، عموی تتلو، نوشت او از بند انفرادی به بند عمومی منتقل شده و حکمش آماده است.
مقصودلو گفته با برادرزادهاش ملاقات نداشته، اما از حالش خبر دارد که خوب است.
به گفتهی او، تتلو با مادر و وکیلش ملاقات دارد و با توجه به اینکه گیاهخوار است، ماموران زندان هم برای گیاهخواری او شرایط را فراهم میکنند.
مجید نقشی، یکی از وکلای تتلو روز ۲۱ تیر از ملاقات با این خواننده در زندان خبر داد و نوشت: «امیر گفت نذر کردم با رفع مشکلات بعد از آزادی پای پیاده به کربلا بروم.»
تتلو اواخر اردیبهشت سال جاری در دو پرونده از مجموع سه پرونده در جریان رسیدگیاش، به حبسهای «طویلالمدت و کوتاهمدت» و مجازاتهای تکمیلی محکوم شد.
الهام رحیمیفر، وکیل دیگر تتلو، در هشتم خرداد سال جاری گفت هنوز با آزادی موکلش به قید وثیقه یا با سایر تمهیدات، موافقت نشده است.
رحیمیفر هنگام اعلام خبر این محکومیتها از بیان جزییات حکم بدوی با این توضیح که «ممکن است مصالح موکلش را به خطر بیندازد» خودداری کرد، اما گفت که احکام صادر شده «سنگین و سختگیرانه» هستند.
همان زمان برخی رسانهها به نقل از منابع آگاه نوشتند تتلو به اتهام «تشویق مردم به فساد و فحشا» به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری، بابت «دعوت مردم به قمار» به دو سال حبس تعزیری و بابت «فعالیت تبلیغی مغایر و مخل شرع مقدس اسلام» به تحمل پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است.
بر اساس این گزارشها، تتلو پروندهای با اتهامات «سبالنبی و توهین به مقدسات» در دادگاه کیفری یک استان تهران داشت که از «سبالنبی» تبرئه و بابت اتهام توهین به مقدسات به سه سال حبس محکوم شد.
نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات تتلو روز ۱۴ اسفند سال گذشته و سومین و آخرین جلسه دادگاه او روز ۱۸ اردیبهشت امسال در شعبه ٢۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری برگزار شد.
بر اساس این گزارش، موسسه ماهستان در رویداد دوره سالانه «وورد آرت دبی» جمعا ۳۹ اثر هنری را به فروش رسانده است.
نخستین بار ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران، روز یکشنبه ۲۵ شهریور در صحن شورای شهر تهران خبر خروج ۳۰ تابلو هنری ارزشمند از موزه «امام علی» را اعلام کرد.
امانی ارزش یکی از این آثار را حدود ۳۰ میلیارد تومان برآورد کرد و گفت این آثار برای برگزاری نمایشگاهی به خارج از شهرداری واگذار شد، اما این نمایشگاه برگزار نشد و تابلوها هم به موزه بازنگشتهاند.
مجید باقری، معاون برنامهریزی و امور شورای شهرداری تهران، پس از تذکر امانی گفت تابلوها به موزه بازگشتهاند.
روابط عمومی موزه امام علی، بازگشت تابلوها به موزه را تکذیب کرده است.
سعید صدرائیان، عضو هیات مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران هم روز چهارشنبه خبر مفقود یا فروخته شدن ۳۰ تابلوی این سازمان را «گرای غلط» دانست و افزود ارزش هنری برخی آثار متعلق به این سازمان تغییر کرده یا از دست رفته است.
او گفت ارزش ۳۰ اثر ذکر شده جمعا به ۳ میلیارد تومان هم نمیرسد.
آثار سرقت شده
روزنامه سازندگی به واسطه یک موسسه فرهنگی و هنری به فهرستی از تابلوهای خارجشده از موزه دست پیدا کرده است.
این فهرست شامل پنج اثر از عنایتالله نظرینوری، چهار اثر از علیاکبر صادقی، دو اثر از هانیبال الخاص، رضا هدایت و رضوان صادقزاده و یک اثر از آیدین آغداشلو، محمود جوادیپور، حسین محجوبی، صادق تبریزی، احمد خلیلیفرد، خسرو خسروی، آنه محمدتاتاری، حبیب توحیدی، مهدی حسینی، احمد وکیلی، علی ذاکری، طاهر شیخالحکما، علی شیرازی، نعمت لالهای و بابک خدابنده است.
در این گزارش تاکید شده اغلب آثار با قیمتی به مراتب پایینتر از قیمت واقعی و بازار هنر ایران فروخته شدهاند.
هنوز از فروش ۱۶ اثر دیگر این مجموعه اطلاعاتی ثبت نشده است.
خروج آثار هنری سرقتشده از ایران
این گزارش تاکید میکند که این آثار به بهانه نمایشگاه به موسسه فرهنگی و هنری «نام» تحویل داده شدند، ولی از طریق موسسه ماهستان به بهانه برگزاری نمایشگاه از کشور خارج شدند.
این دو موسسه در سال ۱۴۰۱ تاسیس شدند و مدیریت آنها بر عهده یک نفر است.
روزنامه سازندگی درباره فعالیتهای این دو موسسه نوشت هیچ اطلاعاتی از موسسه فرهنگی و هنری ماهستان موجود نیست و موسسه فرهنگی و هنری نام هم تا همین اواخر مشغول تهیه پازل از آثار نقاشهای معاصر ایران و مجموعههای لذت رنگآمیزی نقاشی قهوهخانهای بوده است.
آثار موزه امام علی
موزهی امام علی زیرمجموعه شهرداری تهران و سازمان فرهنگی و هنری شهرداری، یکی از موزههای معتبر پایتخت است و گنجینهای با ارزش میلیون دلاری از آثار پرویز تناولی اثر از سهراب سپهری و دهها نقاشی قهوهخانهای بیبدیل و آثار ارزشمند دیگری از هنرمندان ایرانی را در خود جای داده است.
سرقت از موزههای ایران
این نخستین بار نیست که سرنوشت اموال ارزشمند موزهها و کاخهای تهران در هالهای از ابهام قرار میگیرد.
پیشتر خبرگزاری فارس از مفقود شدن ۴۸ فرش دستباف نفیس و گرانقیمت طی سالهای ۹۲ تا ۹۵ از ساختمان حافظیه سعدآباد خبر داده بود.
این خبرگزاری بدون ذکر نام نوشت یک شاهد گفته است: «سال ۹۵ فرشها را با یک دستگاه وانت مزدا بردند منزل ....»
خرداد سال جاریسخنگوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی با اشاره به تحقیقات در پرونده سرقت فرشهای کاخ سعدآباد گفت: «بعضی از فرشها بدون رعایت تشریفات قانونی و رعایت ضوابط و مقررات از یک محلی به محل دولتی دیگر منتقل شده و این شائبه پیش آمده که سرقت شده است.»
چندی پیش نیز یک نامه محرمانه از سوی گروه هکری بلکریوارد به دست ایراناینترنشنال رسید که به دنبال هک سایت «دانشگاه امام صادق» به دست آمده بود و بر اساس آن، تعداد سکههای طلای مصادرهای این دانشگاه بعد از گذشت ۴۴ سال از انقلاب سال ۵۷ همچنان مشخص نیست.
بیاطلاعی از میزان اموال مصادره شده و در اختیار دانشگاه امام صادق در حالی بود که سخنگوی دولت ابراهیم رئیسی گفته بود محمدرضا شاه پهلوی تاجها و جواهرات سلطنتی را از ایران خارج کرده است.
پس از آن، شهبانو فرح پهلوی هشدار داد نسبت به سرقت جواهرات سلطنتی از بانک مرکزی به وسیله حکومت نگران است چرا که به گفته او، «میدانند ممکن است رژیم عوض شود» و میخواهند «این جواهرات را بردارند».
بر اساس این گزارش که روز چهارشنبه ۲۸ شهریور منتشر شده، دریاچه ارومیه که در بهار و زمستان گذشته به صورت فصلی و با حدود یک میلیارد متر مکعب آب آبگیری شده بود، در شهریور سال جاری کاملا خشک شده است.
پیشتر اخباری از تغییر رنگ دریاچه ارومیه نیز منتشر شده بود، اما لیدا شجاعیفر، رییس اداره حفاظت و احیای تالابهای محیط زیست آذربایجانغربی دمای بالا، تبخیر زیاد و افزایش فعالیت باکتریهای شورپسند در دریاچه را عامل این تغییر رنگ آب معرفی کرد و گفت این یک اتفاق عادی و طبیعی است.
خشک شدن دوباره دریاچه در تابستان ۱۴۰۳
به گزارش اعتماد، پوشش سفیدرنگ نمکی حاصل از تبخیر شدید آب در تصاویر ماهوارهای از دریاچه ارومیه تا ۱۷ شهریور ۱۴۰۳، خشک شدن کامل بخشهای شمالی و جنوبی این دریاچه را تایید میکنند.
آرزو اشرفیزاده، مدیرکل دفتر حفاظت و احیای تالابهای سازمان حفاظت محیط زیست، در خرداد سال جاری هشدار داد: «علیرغم آبگیری مناسب دریاچه ارومیه، شرایط این دریاچه همچنان شکننده و ناپایدار است.»
این وضعیت اولین بار در شهریور ۱۴۰۲ رخ داد و بهجز چند حوضچه کوچک در شمالیترین و ژرفترین بخشها، دریاچه تقریبا به طور کامل خشک شد.
پیامدهای کاهش تاریخی سطح آب دریاچه
بر اساس اطلاعات شرکت آب و فاضلاب آذربایجان غربی، سطح دریاچه ارومیه در شهریور ۱۴۰۲ به رکورد تاریخی کمتر از ۱۲۷۰ متر رسید. این میزان، هشت متر کمتر از بیشینه تراز دریاچه در اردیبهشت ۱۳۷۴ است.
خشک شدن دریاچه ارومیه خطرات متعددی را برای ساکنان حوضه آبریز آن به همراه داشته است. توفانهای گرد و غبار تهدیدی جدی برای حدود پنج میلیون نفر از ساکنان این منطقه محسوب میشود.
این تغییر گسترده اقلیم، کشاورزی و گردشگری در حوضه دریاچه ارومیه را تحت تاثیر مستقیم قرار داده است.
نگرانی از عواقب خشک شدن دریاچه ارومیه حالا به ائمه جمعه هم سرایت کرده است؛ هاشم حسینی بوشهری، امام جمعه قم، روز ۱۶ شهریور گفت زایندهرود و دریاچه ارومیه یکروز آب دارند و روزی ندارند، باید برای حل این مشکل کار بنیادین انجام شود.
کاهش شدید تنوع زیستی، از جمله کاهش میگوهای آب شور آرتمیا و کاهش حضور فلامینگوها نیز از دیگر تبعات این خشکسالی است.
به گزارش اعتماد، خشک شدن این دریاچه باعث ادغام چهار جزیره جنوبی با هم و تشکیل پلهای خشکی شده و زندگی پستانداران ساکن در جزیرههای سابق از جمله آهو ایرانی و گوسفند وحشی ارمنی را تهدید میکند.
احداث بزرگراه «شهید کلانتری» نیز یکی دیگر از عوامل تشدید کننده خشک شدن دریاچه بوده است.
این جاده که به طول ۱۲۵۰ متر از دریاچه عبور میکند، نقش مهمی در تقسیم شمال و جنوب دریاچه و تغییرات اکولوژیکی آن دارد.
به گزارش اعتماد، نوسانات شدید سطح آب دریاچه ارومیه در دو دهه اخیر، ناشی از تغییرات بارندگی و مدیریت منابع آب بوده و بهطور مستقیم بر ژرفاسنجی دریاچه و رابطه هیپسومتری آن تاثیر گذاشته است. در سال ۱۴۰۲ ضخامت رسوبگذاری در بستر جنوبی دریاچه تا هفت متر افزایش یافته است.
در این گزارش از رویکردهای پوپولیستی و پروژههای ناکارآمد به عنوان عوامل عدم موفقیت پروژههای احیای دریاچه ارومیه یاد شده است.
بر اساس برنامههای احیای شکست خورده این دریاچه قرار بود تراز سطح آب تا سال ۱۴۰۵ به ۱۲۷۴/۱ متر برسد
تحقیقات زمینشناسی نشان میدهد که پر و خالی شدن دریاچه ارومیه از آب میتواند بر لرزهخیزی منطقه تأثیر بگذارد.
وقوع دو زمینلرزه به بزرگی شش ریشتر در روز چهار اسفند ۱۳۹۸ در نزدیکی سلماس و سرو و همچنین توالی زلزلههای خوی در سالهای ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ همزمان با خشک شدن دریاچه، این فرضیه را تقویت میکند.
