مریم یحیوی، زندانی سیاسی روز یک‌شنبه ۲۸ مرداد در نامه‌ای با تایید ضرب و شتم زنان زندانی معترض به اعدام رضا رسایی نوشت گارد زندان اوین زورشان را در بازوهای‌شان جمع کردند و بر سر و جان زندانیان نشاندند. او تاکید کرد زندانیان هم‌پیمان و هم‌قسم شده‌اند تا لغو حکم اعدام ایستادگی کنند.
یحیوی در نامه خود از زندان اوین نوشت زنان زندانی در حالی که پخشان عزیزی به اعدام محکوم شده و وریشه مرادی و نسیم غلامی سیمیاری، دو تن از هم‌بندی‌هایشان در خطر صدور حکم اعدام قرار دارند، با شنیدن خبر اعدام رضا رسایی خشم گره‌خورده در گلویشان را فریاد زدند.
شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری در اوایل مردادماه پخشان عزیزی را به اتهام بغی به اعدام محکوم کرد.
وریشه مرادی و نسیم غلامی سیمیاری، دو زندانی سیاسی نیز با اتهاماتی مشابه در خطر صدور احکام سنگین نظیر اعدام هستند.
یحیوی در نامه خود با تاکید بر حق قانونی مردم برای اعتراض در سلول‌های انفرادی، زندان‌ها و خیابان‌های شهر نوشت که ماموران «اولین و تنها راه‌شان» در برابر اعتراضات، سرکوب است.
او به تلاش سازمان زندان‌ها و قوه قضاییه جمهوری اسلامی برای تکذیب ضرب و شتم زنان زندانی اشاره کرد و افزود: «زندانیان را زدند و در فیک‌نیوزهایشان نوشتند زندانیان تحریک‌شده در شورشی، پرسنل زندان و نیروهای گارد را مورد ضرب و شتم قرار دادند.»
ایران‌اینترنشنال روز ۱۸ مرداد گزارش داد در پی هجوم گارد حفاظت زندان اوین به زنان زندانی سیاسی معترض به اعدام رضا رسایی، دست‌کم ۱۷ زندانی مجروح شدند یا از حال رفتند.
در پی انتشار این خبر، روابط عمومی سازمان زندان‌ها با صدور اطلاعیه‌ای ضرب و شتم زندانیان را تکذیب کرد.
پس از آن نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل در نامه‌ای به ریاست زندان اوین، خواستار دیدار با نماینده پزشکی قانونی برای ثبت آثار ضرب و شتم و کبودی ایجاد شده در قفسه سینه و بازوی خود شد.
یحیوی در نامه خود به محروم شدن شماری از هم‌بندی‌هایش از ملاقات و تماس تلفنی پرداخت و نوشت مسئولان با تحمیل فشار مضاعف بر زندانیان و خانواده‌هایشان می‌خواهند آن‌ها را از راهی که در پیش گرفته‌اند، بر حذر دارند.
او افزود: «آن‌ها می‌گویند چه در داخل زندان و چه بیرون از زندان خفه شوید. به بی‌عدالتی و ستم اطراف‌تان بی‌تفاوت باشید تا شاید چند صباحی بگذاریم زندگی کنید.»
مریم یحیوی، فعال سیاسی از روز ۱۳ اسفند ۱۴۰۲ دوران محکومیت یک سال حبس خود را در بند زنان اوین سپری می‌کند.
این زندانی سیاسی در پایان نامه خود نوشت: «آن‌ها نمی‌دانند که ما در شبی که ماه از نیمه گذشته بود، دست در دست هم، زیر سایه‌های تپه‌های اوین که سال‌ها ناظر و شاهد تیرباران و اعدام بهترین‌های این سرزمین بودند، هم‌پیمان و هم‌قسم شده‌ایم که تا لغو حکم اعدام مقاومت و ایستادگی کنیم.»
