در یک نشست در روز جهانی پیشگیری از خودکشی، کارشناسان درباره آمار بالای خودکشی پزشکان هشدار دادند. همچنین اعلام شد که بر اساس یک تحقیق در ایران ۳۴ درصد از دستیاران پزشکی، افکار خودکشی داشته‌اند.
در نشست دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره خودکشی، اعلام شد که خطر خودکشی در پزشکان بر اساس آمار جهانی حدود ۷۳/۲ درصد گزارش شده است و از سایر مشاغل بالاتر است.
(به توصیه کارشناسان اگر با کسی یا کسانی روبه‌رو می‌شوید که از جمله‌ها و عبارت‌هایی نشان‌دهنده افسردگی یا تمایل به پایان زندگی استفاده می‌کنند، از آنان بخواهید با پزشک مورد اعتماد یا نهادهایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند یا فردی مورد اعتماد، درباره نگرانی‌هایشان صحبت کنند.)
فهیمه سعید، استادیار گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم توان‌بخشی و سلامت اجتماعی نیز اعلام کرد که خودکشی دستیاران تخصصی پزشکی در سه سال گذشته افزایش یافته است.
او همچنین گفت که در مقایسه با جمعیت عمومی، دیده شده که پزشکان ۱/۵ تا سه برابر بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند.
سعید اعلام کرد مطالعات بسیار محدودی درباره سلامت روان دستیاران و پزشکان در ایران وجود دارد و عمده کارهایی که انجام شده، روی دانشجویان پزشکی است.
به گفته این استادیار دانشگاه علوم توان‌بخشی، بر اساس تحقیق از ۲۵۳ دستیار پزشکی در دوره کرونا، ۳۴ درصد افراد افکار خودکشی داشته‌اند و در این میان ۱۰ درصد آنان، افکار پرخطر داشته‌اند.
حمید پیروی، مشاور بهداشت روان دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز در این نشست گفت که اقدام به خودکشی عموما در زنان بیشتر است اما مرگ بر اثر خودکشی عموما در مردان بیشتر رخ می‌دهد و این یعنی مردان احتمالا از روش‌های مرگ‌آورتری استفاده می‌کنند.
۱۹ شهریور روز جهانی پیشگیری از خودکشی است و در این روز در سراسر جهان مطالب آموزشی عمومی ارائه و برنامه‌های مختلفی برای آگاهی‌رسانی درباره خودکشی برگزار می‌شود.
در ایران آمار مربوط به خودکشی معمولا به ندرت به صورت رسمی منتشر می‌شود.
روزنامه اعتماد در گزارشی به بررسی محتوای تولید شده درباره «خودکشی» در شبکه‌های اجتماعی و ارتباط آن با رویدادهای سیاسی و اجتماعی پرداخته و با استناد به کلان‌داده‌ها نوشته است جست‌و‌جوی این کلمه در فروردین ۱۴۰۲ نسبت به نیمه دوم سال ۱۴۰۱ بیش از دو برابر افزایش داشته است.
حمید یعقوبی، رییس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران، به تازگی از شکاف بین دستگاه‌های اجرایی و جزیره‌ای عمل کردن برخی دستگاه‌ها در پیشگیری از خودکشی انتقاد کرد.
او گفت: «سیستم باید متحد و منسجم باشد. مولفههای مدل خودکشی صفر دارای هفت مولفه رهبری، آموزش، غربالگری، پوشش گسترده، درمان، گذار و ارزشیابی و ارتقای کیفیت است.»
به گفته یعقوبی، از زمانی که بیمار از در مرکز وارد می‌شود، تمامی پرسنل باید آموزش ببینند و نسبت به خودکشی صفر متعهد باشند.
اکبر علیوردینیا، استاد جامعهشناسی، روز ۱۷ شهریور در نشست انجمن جامعهشناسی درباره خودکشی در ایران، گفته بود از سال ۸۰ تا سال ۹۸ (طی ۱۹ سال)، خودکشی رشدی ۴۴ درصدی داشته است: «میزان خودکشی در کشور از ۴/۲ در سال ۸۰ به ۶/۲ در سال ۹۸ رسید.»
این میزان در مقیاس ۱۰۰ هزار نفر است.
آمار تکان دهنده از رشد خودکشی در ایران در حالی است که به گفته علیوردینیا، دادههای ارائه شده از سوی پزشکی قانونی مشکلاتی دارد چون این آمار تنها معطوف به خودکشیهای منجر به «مرگ» است در حالی که آمار اقدام به خودکشی معمولا ۲۰ برابر خودکشیهای موفق است.
طبق آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در ایران، در سال ۹۹ حدود ۱۰۰ هزار نفر در کشور اقدام به خودکشی کردند که این میزان نیز رو به افزایش است.
بر اساس این آمار، بعد از جوانان، مردان متاهل یا پدران، «قربانیان بعدی» هستند و تقریبا نیمی از خودکشیها در بین افراد متاهل اتفاق میافتد.
