جمعی از فعالان زن سرشناس ایرانی و افغان، شامل وکلای دادگستری، فعالان حقوق بشر و فعالان مدنی، با انتشار نامه‌ای سرگشاده به یک کارزار علیه تبعیض جنسیتی در ایران و افغانستان پیوستند و از کشورهای جهان خواستند برای مقابله با این تبعیض و پایان دادن به آن، جنایاتش را به رسمیت بشناسند.
در این نامه سرگشاده که همزمان با روز جهانی زن منتشر شده، آمده است: «ما از دولت‌ها می‌خواهیم که جنایات تبعیض جنسیتی را که اکنون در جمهوری اسلامی و ایران و افغانستان تحت حکومت طالبان وجود دارد، برای مقابله و در نهایت پایان دادن به نظام‌های آپارتاید جنسیتی این دو کشور، به رسمیت بشناسند.»
امضاکنندگان این نامه اضافه کردند: «جمهوری اسلامی و طالبان اغلب به عنوان رژیم‌های آپارتاید جنسیتی به دلیل رفتارشان با زنان و به عنوان شهروندان درجه دوم در قوانین و سیاست شناخته می‌شوند، اما استانداردهای آپارتاید در حقوق بین‌الملل که عمدتا در قرن بیستم توسعه یافتند، برای پرداختن به آپارتاید نژادی طراحی شده‌اند.»
شیرین عبادی، فوزیه کوفی، شادی صدر، وحیده امیری، آتنا دائمی، آذر نفیسی، نیره کوهستانی، رویا برومند، آزاده پورزند، مسیح علینژاد و نیلوفر ایوبی از جمله ده‌ها فعال زنی هستند که این نامه را امضا کرده‌اند. با این حال، دیگر افراد نیز می‌توانند با پیوستن به این کارزار، امضای خود را به ثبت برسانند.
در این نامه آمده است: «با نگاهی به نمونه محکومیت آپارتاید در آفریقای جنوبی از سوی جامعه بین‌المللی، زنان ساکن ایران و افغانستان خواستار پاسخ‌های مشابهی برای پایان دادن به رژیم‌های آپارتاید جنسیتی هستند.»
امضاکنندگان نامه با اشاره به خیزش سراسری علیه جمهوری اسلامی افزودند: «به منظور تحقق کامل اهداف انقلاب تحت رهبری زنان در ایران و حمایت از سرپیچی شجاعانه زنان افغان که حقوقشان به طور وحشیانه سلب شده، جامعه جهانی باید به درستی آسیب‌های یک نظام قانونی را که در آن با زنان به عنوان شهروندان درجه دوم رفتار می‌شود، نه تنها از طریق محکوم کردن، بلکه از طریق اقدام موثر و هماهنگ به رسمیت بشناسد.»
آنان تاکید کردند که شرایط در جمهوری اسلامی و حکومت طالبان صرفا به موارد تبعیض جنسیتی ختم نمی‌شود، اما این حکومت‌ها «جنگ افراطی‌تر، سیستماتیک‌تر و ساختاری‌تری» را علیه زنان ایجاد می‌کنند که برای سرکوب زنان به منظور تثبیت این حکومت‌ها طراحی شده است.
این کارزار خواستار سه اقدام مشخص است: اول، تقویت و تمرکز بر تجربیات زنان در ایران و افغانستان، دوم، صدور بیانیه، قطعنامه و سایر واکنش‌های سیاسی برای محکوم کردن حکومت‌های تبعیض جنسیتی در ایران و افغانستان و سوم، گسترش دادن به تعریف قانونی از آپارتاید در قوانین ملی و بین‌المللی تا اشکال جدید تبعیض مبتنی بر جنسیت نیز شامل آن شود.»
این کارزار در شرایطی است که حکومت طالبان در بیش از یک سال اخیر محدودیت‌هایی را علیه کار و تحصیل دختران و زنان اعمال کرده است.
همچنین در ماه‌های اخیر، مردم ایران در خیزشی سراسری علیه جمهوری اسلامی، اعمال تبعیض از جمله اعمال حجاب اجباری برای زنان را محکوم کردند.
