این نامه از سوی محمود مسائلی استاد حقوق بین‌الملل، حقوق بشر، مطالعات اخلاق جهانی، دبیرکل اندیشکده بین‌المللی نظریه‌های بدیل با مقام مشورتی دائم نزد شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد و خطاب به رهبران کشورهای کانادا، آمریکا، آلمان، فرانسه، انگلستان، بلژیک، هلند، نروژ، سوئد، فنلاند، و استرالیا نوشته شده است.

این نامه به شعار رییس مجمع عمومی‌ سازمان ملل متحد، مبنی بر «راه‌حلی از طریق همبستگی، پایداری و دانش» اشاره می‌کند که «عمیقا الهام‌بخش حفظ یک همزیستی مسالمت‌آمیز از طریق احترام، اجرا و ترویج حقوق بشر است».

همچنین در این نامه آمده است: «این رژیم متجاوز [جمهوری اسلامی] به حقوق ذاتی بشر که با بی‌رحمی‌ تمام دست به سرکوب فاحش و سیستماتیک مردم ایران زده است، نباید از فرصت‌های بین‌المللی برای انتشار اطلاعات نادرست، تبلیغات، و لابیگری برای بقای خود استفاده کند.»

حدود چهل کنشگر سیاسی و دانشگاهی این نامه را پشتیبانی کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به کریم عبدیان، افشین افشین جم، کاوه آهنگری، شهریار آهی، علیرضا آخوندی، مهران براتی کی اسماعیل پور، هادی مهابادی و سیمین صبری اشاره کرد.

آنان تاکید کردند که نگرانی‌های جدی خود را در مواردی چون «عدم تمایل عامدانه جمهوری اسلامی ایران به پایبندی به تعهدات قراردادی که از منابع اصلی حقوق بین‌الملل است»، اعلام می‌کنند.

همچنین «قصور آگاهانه جمهوری اسلامی ایران نسبت به پایبندی به اصل «اهتمام لازم» که لازمه «حسن نیت» در انجام تعهداتی که طبق منشوربه عهده گرفته و «انکار عمدی و نقض فاحش، مستمر، و برنامه‌ریزی شده حقوق بشر ذاتی مردم ایران که مورد تاکید حقوق بین‌الملل عرفیو همچنین معاهدات بین‌المللی است»، از دیگر نگرانی‌های این کنشگران و دانشگاهیان است.

انتشار این نامه در حالی است که پیشتر طوماری برای درخواست اخراج دیپلمات‌های جمهوری اسلامی از کشورهای عضو گروه هفت منتشر شده است.

کشورهای غربی تاکنون سفیران جمهوری اسلامی را از پایتخت‌های خود اخراج نکرده‌اند، اما آلمان، بریتانیا و فرانسه در ماه‌های اخیر بارها سفیران و کاردارهای جمهوری اسلامی را در واکنش به سرکوب معترضان و اعدام‌ها در ایران احضار کرده‌اند.