سفیر ایران در افغانستان معتقد است که گروه طالبان برای افغانستان، منطقه و جهان یک فاجعه و مصیبت است، اما ایران چاره‌ای جز استفاده از این فرصت ندارد و می‌تواند مانند لشکر مغول، طالبان را متمدن کند.
در فایل‌های هک‌شده خبرگزاری فارس که از سوی گروه بلک‌ریوارد افشا شده، متن کامل سخنان ماه گذشته بهادر امینیان، سفیر جمهوری اسلامی در کابل، در جمعی در تهران نشر شده است.
سفارت جمهوری اسلامی در کابل اظهارات مطرح شده از سوی سفیر را تکذیب و آن را حلقه‌ای از زنجیره توطئه، برای ایجاد بحران در منطقه توصیف کرده است.
در این سخنان افشا شده از امینیان، اپ پس از توضیحاتی درباره ماهیت و عملکرد گروه طالبان و مشکلاتی که جمهوری اسلامی، علیرغم همکاری با طالبان، با این گروه دارد، گفته است: «ما هیچ راهی نداریم مگر این که در کنار طالبان بایستیم و از آنها استفاده کنیم.»
او سپس طالبان را با لشکر مغول مقایسه می‌کند و می‌گوید: «ما تجربه تاریخی داریم که مغول‌ها به کشور ما آمدند اما فرهنگ و تمدن ما آنقدر غنی بود که از مغول‌ها استفاده کردیم. آنها را مسلمان و شیعه کردیم. مروج زبان فارسی کردیم. الان هم اگر بتوانیم از این کارها کنیم، فرصت آن فراهم است. کنار آنها بایستیم و تمام نقاط منفی آنها را کنترل کنیم. این کار را می‌توانیم انجام دهیم.»
سفیر ایران در کابل در این سخنرانی می‌گوید که سرویس جاسوسی اسرائیل (موساد) از گروه طالبان حمایت می‌کند. او بدون اشاره به جزییات، می‌گوید «حمایت موساد از طالبان حداقل یک زخم بزرگی بین ما و طالبان ایجاد کرده است.»
او معتقد است که طالبان با وجود اینکه دو دهه با امریکا جنگیده، اما ضدامریکایی نیست و اگر جمهوری اسلامی دیر بجنبد «آمریکایی‌ها به راحتی می‌توانند آنها را مصادره کنند». به باور این دیپلمات ارشد ایرانی، امریکای‌ها با وجود خروج از افغانستان اکنون «افغانستان را به گروگان گرفته‌اند».
«طالبان جریان ضد فارسی است»
سفیر جمهوری اسلامی ایران در این سخنرانی، گروه طالبان را یک جریان ضد فارسی معرفی می‌کند. او در توضیح علت این برداشت می‌گوید «چون (طالب) پشتون است و فارسی بلد نیست... قبلا زبان رسمی آنها فارسی بود ولی الان به تدریج فارسی را کنار می‌گذارند».
او می‌گوید که «طالبان برای زبان فارسی، یک مصیبت غیرقابل جبران است» و تاکید می‌کند که جمهوری اسلامی می‌تواند و باید این مشکل را حل کند.
طالبان «فاجعه و باعث شرمساری است»
بهادر امینیان معتقد است که گروه طالبان یک فاجعه و باعث شرمساری افغانستان و مسلمانان است.
او می‌گوید: «طالبان برای شیعیان افغانستان فاجعه اندوه‌بار بوده است. برای زنان یک کابوسی دامنه‌دار است. (آنها) اصلاً زنان انسان نمی‌دانند... طالبان برای زبان فارسی مصیبت غیرقابل جبران است. طالبان برای جوانان ناامیدی مطلق است. برای فرهنگ و تمدنی ایرانی خانمان برانداز است. برای اقوام افغانستانی به ویژه تاجیک و ازبک فلاکتی ادامه دار است. برای اسلام و مسلمانان می تواند یک شرم باشد، باعث سرشکستگی باشد؛ برای پاکستان عموما یک فاجعه و (باعث) تجزیه است. برای آمریکا میراثی شرمسارانه است. یعنی طالبان یک موجود غیرقابل تحمل است. برای اقتصاد ایران رکود کسادی است».
اندکی از شیعیان افغانستان پیرو خامنه‌ای‌اند
آقای امینیان همچین به مشکلات شیعیان در افغانستان اشاره می‌کند و می‌گوید اقلیت شیعه افغانستان «علیرغم هزینه‌های سنگین ایران فروپاشیده شده‌اند». او آنچه را پراکندگی و بی‌سر و سامانی شیعیان افغاستان خوانده، نتیجه عمکلرد ضعیف جمهوری اسلامی می‌داند.
سفیر جمهوری اسلامی نگران است که علی خامنه‌ای (مرجع تقلیدی جمهوری اسلامی) کمترین پیرو را در افغانستان دارد و «اکثر شیعیان افغانستان مقلد آیت‌الله سیستانی، فیاض و شیرازی هستند».
سفیر جمهوری اسلامی در کابل، به کمک‌های گسترده این رژیم به شیعیان کشورهای مختلف و تاثیر آن بر وضع شیعیان اشاره می‌کند و می گوید: «ما شیعیان زیادی در لبنان، در یمن، در عراق داریم، همه آنها الان (با کمک جمهوری اسلامی) یک عزت و شکوهی گرفته‌اند و سازماندهی شدند. اما متاسفانه در افغانستان با این که ما بیشترین امکانات و بیشترین فرصت‌ها را نسبت به شیعیان داریم، این اتفاق نیفتاده است.»
کانال سلیمانی برای رابطه با طالبان
بهادر امینیان در بخش دیگری از سخنرانی خود که متن کامل آن در فایل‌های هک شده خبرگزاری فارس نشر شده، به نقش قاسم سلیمانی، فرمانده کشته شده سپاه قدس برای برقراری رابطه جمهوری اسلامی و گروه طالبان اشاره می‌کند.
او می گوید که با وجود سیاست جمهوری اسلامی در حمایت از دولت پیشین افغانستان «حاج قاسم (سلیمانی) کانالی را برای ما باز کرد و امروز ما واقعا با فرصت استثنایی روبرو هستیم. اگر این (کانال) نبود، فاجعه بود».
«اگر حرف بزنم طالبان من را راه نمی‌دهند»
سفیر جمهوری اسلامی ایران در کابل او به عنوان نماینده وزارت خارجه، اجازه ندارد هر حرفی را در رسانه‌ها بیان کند و برای برخی مسائل، با کاظمی قمی، نماینده ویژه رئیس‌جمهور ایران در امور افغانستان، تقسیم کار کرده است.
او می‌گوید «اصلا اگر برخی حرف‌ها را من بزنم طالبان من را به افغانستان راه نمی‌دهد. بنابراین از من نخواهید». آقای امینیان اضافه می‌کند: «حرف‌هایی که من در مورد طالبان زدم اگر یکی از آنها به افغانستان درز پیدا کند، من چطوری باید به افغانستان برگردم؟»
او همچنین نگران است که اگر در باره برخی مسائل افغانستان اظهار نظر کند، به کاظمی قمی بربخورد و دخالت در حوزه کاری او محسوب شود.
«پنجشیر بدون شلیک یک گلوله تسلیم شد»
سفیر جمهوری اسلامی در توجیه عملی نبودن اقدام نظامی علیه طالبان، حتی مقاومت پنجشیر را هم انکار می‌کند و ادعا می‌کند که ولایت پنجشیر بدون شکلیک یک گلوله تسلیم شد. این درحالی است که طالبان چند هفته در پنجشیر با نیروهای مقاومت درگیر بودند مقاومت هنوز در پنجشیر و برخی نقاط دیگر از جمله اندراب بغلان ادامه دارد.
بهادر امینیان می‌گوید: «جریان‌های مقاومت با طالبان نجنگیدند. پنجشیر بدون شلیک یک گلوله تسلیم شد. احمد مسعود دوست من است. من با ایشان به پنجشیر رفته بودم؛ آنها اصلاً اهل جنگیدن نبودند. پس ببینید ما که نمی‌توانیم با این‌ها (طالبان) بجنگیم، این‌ها بیخ گوش ما هستند، ما هیچ راهی نداریم».
«هبت‌الله گفت یک قطره آب به ایران نمی‌دهیم»
بخش دیگری از سخنان بهادر امینیان، سفیر ایران در کابل، به مشکل آب میان کشورش و افغانستان اختصاص دارد.
او می‌گوید در جریان سفر وزیر نیروی ایران به کابل، ملا برادر، معاون رئیس‌الوزرای طالبان گفته است که «امیرالمومنین گفته ما نباید یک قطره آب هم (به ایران) بدهیم».
سفیر ایران می‌گوید حتی اگر طالبان آب را از سد کمال خان آزاد کنند، تمام راه تا ایران، کویرِ تفیده و تشنه است و آبی به ایران نمی‌رسد.
نگاه «نژادپرستانه» ایرانی‌ها به افغانستان
بهادر امینیان در جمعی که خبرگزاری فارس آنها را «اصحاب رسانه» خوانده، از نگاه نژادپرستانه ایرانی‌ها به مردم افغانستان می‌گوید.
سفیر جمهوری اسلامی در کابل می‌گوید: «اصولاً نگاه ما ایرانی ها، نگاه نژادپرستانه و تحقیرآمیز نسبت به افغانستان است. وقتی بحث افغانستان به میان می‌آید از لفظ افغانی که لفظ تحقیرآمیز است، استفاده می‌کنیم. ما همه چیز را از دست داده‌ایم و این در سیاستگذاری‌های ما هم وجود دارد.»
به باور این دیپلمات ایرانی، اگر یک کارتن‌خواب (بی‌خانمان) اروپایی به ایران برود، مردم و مسئولان می‌خواهند با او عکس بگیرند، اما همین مردم و مسئولان، با مهمانی که از شرق می‌آید، نگاه تحقیرآمیز دارند و خود را بالاتر می‌بینند.