بیش از ۴۰۰ نویسنده، شاعر، مدرس دانشگاه، روزنامه‌نگار و مترجم داخل و خارج ایران از اعتراض و اعتصاب‌های سراسری حمایت کردند.

آن‌ها از رهبران و اقشاری مثل معلمان، کارگران، وکلا و چهره‌های فرهنگی و هنری خواستند افکار عمومی را به «نافرمانی مدنی و اعتصاب و سازمان‌دهی آن» دعوت کنند.