الهام حسینی گفت: وزنه‌برداری زنان برای فدراسیون، اهمیتی نداشت. در این مدت پیگیر قضایا بودیم و شرایط اردو حتی برای مردان هم خوب نبود. وضعیت ما در اردو از تیم مردان هم بدتر بود. آنها حداقل ماساژور داشتند، اما ما این یک مورد را هم نداشتیم. حتی خوابگاه یک ساختمان اداری بود.

ملی‌پوش وزنه‌برداری زنان در گفت‌وگو با ایرنا افزود: فدراسیون نظارتی روی بحث کنترل دوپینگ نداشت و نه در این زمینه وزنه‌برداران را منع می‌کرد و نه به آنها آگاهی می‌داد. در برهه‌ای هم نباید از حق بگذریم زیرا رئیس فدراسیون مکمل‌هایی را حداقل در ۲ سال گذشته تهیه می‌کرد؛ اما بعد از گران شدن آن نزدیک به اعزام این مکمل‌ها به صورت محدود به ما داده می‌شد.

وی درباره سکوت و اعتراض نکردن به وضعیت نامناسب تیم ملی وزنه‌برداری زنان پیش از برکناری «علی مرادی»، خاطرنشان کرد: شاید خیلی‌ها بگویند که چرا تاکنون ساکت ماندید و حرفی نزدید. اعتراض خودمان را همیشه به گوش مسوولان می‌رساندیم، اما مواخذه شدیم و بعضا خیلی از وزنه‌برداران حذف شدند. از آنجایی که می‌خواستیم تا وزنه‌برداری زنان حفظ شود، این سکوت را نگاه داشتیم تا دختران به جایگاهی برسند که توانایی خود را نشان دهند. هر چند عواقب این سکوت را در ماه‌های اخیر دیدیم.

حسینی درباره از دست دادن سهمیه المپیک خاطرنشان کرد: در این زمینه بعدا متوجه شدم که تنها به صورت نمایشی در مسابقات کسب سهمیه المپیک شرکت کردیم. فدراسیون از یک زمانی به بعد ما را رها کرد و حتی تیم زنان را به آخرین گزینشی المپیک در کلمبیا اعزام نکرد. برای فدراسیون کسب سهمیه المپیک در وزنه‌برداری زنان مهم نبود و به همین دلیل هم به آخرین گزینشی اعزام نشدیم. همواره اردوهای تیم ملی وزنه‌برداری زنان منوط به تشکیل اردوهای مردان بود. اگر اردوی مردان را برگزار می‌کردند در آن میان تصمیم می‌گرفتند تا شاید اردویی برای زنان هم داشته باشند.